• Εκτύπωση

Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία


(Της Σοφίας Αντωνοπούλου)

Μέσα στη δίνη των περικοπών των συντάξεων, τον αφανισμό των επιδομάτων, το ουτοπικό κοινωνικό κράτος, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα η μνεία σ’ αυτή την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, τους ηλικιωμένους, μια μέρα αφιερωμένη σ’ αυτούς.

Η τρίτη ηλικία είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδος στη ζωή του ανθρώπου, η συνταξιοδότηση, η αποχώρηση από την επαγγελματική του δραστηριότητα καθώς και τα προβλήματα της γήρανσης με έκπτωση των σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων δημιουργούν διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας και κυρίως γεροντική κατάθλιψη.

Άρα, είναι εύλογο, αυτούς τους συμπολίτες μας με αυτή βιολογική διαδρομή και δομή, λόγω ηλικίας, να τους φροντίσουμε είτε ως οικογένειες είτε ως πολιτεία για να έχουν μια παραγωγική ενεργή και υγιή διαδικασία που θα τους οδηγήσει προς το τέλος της βιολογικής τους διαδρομής.

Πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να ζήσουν με θαλπωρή και συντροφικότητα για να μη νιώσουν μοναξιά και να μη βιώσουν τον κοινωνικό ρατσισμό. Πρέπει να αισθάνονται ότι μπορούν να προσφέρουν ακόμα (γιατί πολλοί απ’ αυτούς ακόμα προσφέρουν είτε χαρίζοντας ως «οικονομικό βάλσαμο» την πενιχρή σύνταξή τους σε οικεία τους πρόσωπα, είτε βοηθώντας στη φύλαξη των εγγονών κ.λ.π.) και ότι ανήκουν σε μια ισχυρή τρίτη ηλικία που δυστυχώς τελευταία απαξιώνεται από το κράτος.

Πως, λοιπόν, τα άτομα αυτά να διαβιώσουν σήμερα αξιοπρεπώς, σε μια χώρα με τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα, κοινωνικά άδικη, η οποία ξεκινά από τους ηλικιωμένους (& δεν σταματά μόνο σ’ αυτούς) και τους καλεί να συμβάλουν με απρογραμμάτιστες περικοπές των συντάξεων για να ανατραπεί η εξαθλίωση της οικονομίας μας; Είναι αυτοί που πλήρωναν για να έχουν μια αξιοπρεπή σύνταξη και αξιόλογη περίθαλψη και τώρα οδηγούνται στην φτώχεια και την εξαθλίωση!

Κοντά, δηλαδή, σε χρονίζοντα προβλήματα, όπως η εύθραυστη υγεία τους, η μοναξιά και η απόρριψη, ήρθαν να προστεθούν κι άλλα λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης. Έτσι, πασχίζουν ν’ αντεπεξέλθουν στις υπέρογκες υποχρεώσεις τους (κυρίως εισφορές μετά την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, λογαριασμοί& οφειλές προς τρίτους), ταλαιπωρούνται να εξασφαλίσουν την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, στερούνται πλέον την ελάχιστη κοινωνική παροχή που θα μπορούσε, ενδεχομένως να τους ανακουφίσει (βλέπε τον αγώνα που γίνεται για το «Βοήθεια στο Σπίτι»), συντρίβονται βλέποντας τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, που μόχθησαν να τα μεγαλώσουν, να τα σπουδάσουν, άνεργα πια και αδύναμα να εξασφαλίσουν το βιοπορισμό τους.

Κι όμως. Στο λυκόφως της ζωής τους, είναι ηθικά και ανθρωπιστικά επιβεβλημένο οι ηλικιωμένοι να σταθούν όρθιοι με αξιοπρέπεια. Τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά υποχρεούμαστε να τους προσφέρουμε την φροντίδα, την οικογενειακή θαλπωρή, την προστασία, την οποία κάποτε κι αυτοί, ίσως, προσέφεραν απλόχερα στους προγενέστερούς τους. Μην κοιτάζετε που οι εποχές άλλαξαν, καθιστώντας μας ατομικιστές. Κάποτε η οικογένεια ήταν ισχυρότατος θεσμός που λάμβανε μέριμνα για όλα τα μέλη της, πολύ περισσότερο δε για τους γεροντότερους. Ευελπιστώ και σήμερα να’ χουμε ανάγκη για να μας συνοδεύει η ευχή του παππού/ γιαγιά μας!

Σοφία Αντωνοπούλου
Φιλόλογος



Προσαρμοσμένη αναζήτηση
Επικοινωνία  |   Ταυτότητα  |   Σύνδεση  |   Αναφορά σφάλματος  |   Όροι χρήσης  |   Επάνω
Copyright © 2010-2024 LamiaReport.gr   Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.  |   Powered by LR WEB