Μόνο αφελείς και υποκριτές μπορεί να πιστέψουν ότι η απελευθέρωση του ωραρίου της αγοράς στην Ελλάδα και το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του έτους θα καταφέρει να αντισταθμίσει τις τρομακτικές συνέπειες που είχε στην πραγματική οικονομία η εφαρμογή μιας εξουθενωτικής οικονομικής πολιτικής που κατάφερε τελικά να καταβαραθρώσει τον ιδιωτικό τομέα και να διαλύσει την εσωτερική αγορά.

Το μέτρο της απελευθέρωσης του ωραρίου και του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές θα μπορούσε να είχε θετικά αποτελέσματα, εάν είχε εφαρμοστεί από την πρώτη ημέρα εφαρμογής του μνημονίου, από μια κυβέρνηση που θα την ενδιέφερε να κάνει μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές στηρίζοντας και βοηθώντας πραγματικά τις επιχειρήσεις να αντέξουν την κρίση και να ανακάμψουν.

Δυστυχώς τέτοια κυβέρνηση δεν ευτύχησε να εκλέξει ακόμη ο τόπος.  Αντίθετα από το 2010 μέχρι και σήμερα αυτοί που κλήθηκαν να διαχειριστούν την οικονομική κρίση έκαναν τα πάντα για να διατηρήσουν την κρατικίστικη και συντεχνιακή οργάνωση του κράτους, το πελατειακό τους σύστημα και τα πάσης φύσεως μισθολογικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά προνόμια που απέρρεαν από αυτό, εγκαταλείποντας τον ιδιωτικό τομέα στην τύχη του ενώ την ίδια ώρα τον απομυζούσαν φορολογικά.

Εικόνες βιβλικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής εμφανίζει σήμερα η αγορά. Παρά τη θετική πορεία ορισμένων δεικτών της οικονομίας και τη βελτίωση της αντίληψης που έχουν οι διεθνείς οργανισμοί για την ελληνική οικονομία, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο και παρά την πρωθυπουργική αισιοδοξία ότι τα δύσκολα πέρασαν, το μνημόνιο το αφήσαμε πίσω μας και ήδη έχει αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, η κατάσταση στην πραγματική οικονομία εξακολουθεί να βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.

Τα λουκέτα αυξάνονται, η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η έλλειψη ρευστότητας γονατίζει τις επιχειρήσεις που βλέπουν το τζίρο τους να έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, ενώ στις ελληνικές καλένδες φαίνεται να καταλήγει και η κυβερνητική υπόσχεση για εξασφάλιση ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του εργαλείου που θα δημιουργούνταν από την ευρωπαϊκή επενδυτική τράπεζα από τα αδιάθετα κονδύλια του ΕΣΠΑ και με κεφάλαια που θα περίσσευαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε τη μεγάλη πτώση των μισθών που παρατηρείται στον ιδιωτικό τομέα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν πληρώνονται κανονικά από τις επιχειρήσεις στις οποίες απασχολούνται λόγω οικονομικής αδυναμίας της εργοδοσίας ,αντιλαμβανόμαστε τι οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον διαμόρφωσαν οι ισοπεδωτικές εισοδηματικές και φορολογικές επιδρομές που έγιναν την περίοδο 2010-2014 στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και της εξόδου της χώρας από την κρίση.

Μάλιστα η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση αναμένεται να δώσει στην αγορά την χαριστική βολή αφαιρώντας και τα τελευταία αποθέματα ρευστότητας. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η εφιαλτική κατάσταση με τις χιλιάδες κλειστές μικρές ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις θεωρείται από την ελληνική κυβέρνηση μονόδρομος για την εξυγίανση της οικονομίας, την αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης, τη δημιουργία επενδύσεων και νέων θέσεων εργασίας.

Δεν έχει σημασία ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν, ότι η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη. Στο μέλλον τα πράγματα θα καλυτερεύσουν. Φυσικά μόνο για όσους καταφέρουν να επιζήσουν από τη σημερινή σφαγή.