Μια ακόμη φωτογραφία Λαμιώτισσας φωτογράφου που ξεχώρισε στη #My_Greece: Villages

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2021 11:12 Μια ακόμη φωτογραφία Λαμιώτισσας φωτογράφου που ξεχώρισε στη #My_Greece: Villages

Επιστροφή στο χωριό: Η έκθεση φωτογραφίας #My_Greece: Villages αναδεικνύει τις ομορφιές της ελληνικής επαρχίας.

Στην έκθεση φωτογραφίας #My_Greece: Villages, η οποία διοργανώνει εν γένει φωτογραφικά projects στα κοινωνικά δίκτυα, για την ανάδειξη της Ελλάδας, εκτός από τη φωτογραφία της Βαρσαμίας Ζαγγογιάννη με τη νοικοκυρά από το Γοργοπόταμο που ασβεστώνει τη μάντρα του σπιτιού της, ξεχώρισε ακόμη μια φωτογραφία ή οποία είναι επίσης από Λαμιώτισσα φωτογράφο, που εκ παραδρομής δεν αναφέραμε στη χθεσινή μας ανάρτηση.

Πρόκειται για τη φωτογραφία με θέμα: «Εργάτες τη γης» της Αμαλίας Τσακίρη από τη Λαμία, η οποία κατέγραψε με το φακό της δύο αγρότισσες να εργάζονται σκυμμένες στα χωράφια, δίπλα στην εθνική οδό στο ύψος του Κάστρου Βοιωτίας.

Εργάτες της γης

epistrofi-sto-chorio5
Τσακίρη Αμαλία – Κάστρο Βοιωτίας

Δείτε και πάλι όλες τις φωτογραφίες που δημοσιευσε η "Καθημερινή"  για την Επιστροφή στο χωριό: Η έκθεση φωτογραφίας #My_Greece: Villages αναδεικνύει τις ομορφιές της ελληνικής επαρχίας.

Της Όλγας Χαραμή

Χαρακτηριστικά ελληνικά τοπία, γειτονιές, αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, εμβληματικές φυσιογνωμίες, γοητευτικά έθιμα: 270 ιδιαίτερες στιγμές, 270 ξεχωριστά κλικς από ισάριθμους instaphotographers ταξιδεύουν το κοινό σε όλη την Ελλάδα, άλλοτε για να ξυπνήσουν παιδικές μνήμες, άλλοτε για να φανερώσουν άγνωστες πτυχές του τόπου αλλά πάντα με στόχο να παρουσιάσουν την διαχρονική γοητεία και την ταυτότητα της χώρας.

Πρόκειται για τα έργα που συμμετέχουν στην έκθεση φωτογραφίας #My_Greece: Villages η οποία γεννήθηκε έπειτα από ανοιχτό διαγωνισμό που διοργάνωσε το καλοκαίρι του 2019 ηομάδα «GreekInstagramersEvents», η οποία διοργανώνει εν γένει φωτογραφικά projects στα κοινωνικά δίκτυα, για την ανάδειξη της Ελλάδας.

Τα έργα επιλέχθηκαν μέσα από 4.500 φωτογραφίες και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2019 στην 35η Philoxenia Θεσσαλονίκης, τη μεγαλύτερη διεθνή τουριστική έκθεση της Ελλάδας.

Η Covid-19 ανέκοψε την περιοδεία της σε όλη τη χώρα, η οποία όμως αναμένεται να πραγματοποιηθεί μέσα στο τρέχον έτος, υπό την Αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», στο πλαίσιο των δράσεων εορτασμού των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Παράλληλα πρόκειται να εκδοθεί λεύκωμα 180 σελίδων από τις εκδόσεις BELL, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν στην Ένωση μη-κερδοσκοπικών σωματείων και ιδρυμάτων «Μαζί για το Παιδί».

Αναμνήσεις στη σκουριά

epistrofi-sto-chorio0
Βέργαδος Γεώργιος – Καλυβάκια Καρδίτσας

Ο κοστουμαρισμένος πιτσιρικάς της φωτογραφίας περιεργάζεται με ενδιαφέρον ένα παλιό, σκουριασμένο ποδήλατο από τα πλέον χαρακτηριστικά της ελληνικής επαρχίας. Βρίσκεται παρατημένο στην πίσω αυλή ενός σπιτιού στα Καλυβάκια Καρδίτσας, ένα μικρό χωριό σε απόσταση 20χλμ. από την πόλη. Οι 140 κάτοικοι του είναι γνήσιοι καραγκούνηδες, στην πλειοψηφία τους αγρότες, και η ζωή στο χωριό παραμένει απλή, όπως παλιά. Αυτόν ακριβώς τον τρόπο ζωής θέλησαν να μεταδώσουν στα παιδιά τους που μεγαλώνουν στην Αθήνα, ο Γεώργιος Βέργαδος. Η νοσταλγία τον ώθησε να πατήσει το κλείστρο της μηχανής, μια και σε αυτό το εγκαταλελειμμένο πια σπίτι που είναι το πατρικό ενός φίλου του έπαιζαν εκείνοι κάποτε. «Στο ίδιο ακριβώς σημείο, πολλά χρόνια πριν, ένα άλλο παιδί έπαιρνε αυτό το ποδήλατο για να ξεχυθεί στους δρόμους του χωριού και μαζί με τους φίλους του να σκορπίσουν γέλια και χαρούμενες φωνές», λέει. 

Το ασβέστωμα της νοικοκυροσύνης 

 
epistrofi-sto-chorio1
Ζαγγογιάννη Βαρσαμία – Γοργοπόταμος Φθιώτιδας

Η Ελένη είναι η γειτόνισσα της φωτογράφου Βαρσαμίας Ζαγγογιάννη και κάθε χρόνο, τη Μεγάλη Εβδομάδα, ασβεστώνει τη μάντρα του σπιτιού της, όπως όλες οι κυράδες του χωριού Γοργοπόταμος Φθιώτιδας και όπως οι περισσότερες νοικοκυρές σε όλα τα χωριά της Ελλάδας, αφού ο ασβέστης υποδηλώνει καθαριότητα και φροντίδα. «Από παιδί έβλεπα τις γιαγιάδες, αργότερα τις κόρες ή τις νύφες να ασπρίζουν τις αυλές, τις μάντρες και τους τοίχους των σπιτιών τους.  Δεν είχε να κάνει με το αν ήταν πλούσιες ή φτωχές, αν είχαν μεγάλο ή μικρό σπίτι. Ήταν όλες νοικοκυρές και αυτό έπρεπε να φανεί» λέει η φωτογράφος. Ο Γοργοπόταμος άλλωστε, βρίσκεται μόλις 9χλμ. έξω από τη Λαμία, στους πρόποδες της Οίτης, και χάρη στα νερά του ομώνυμου ποταμού είναι πνιγμένος στα πλατάνια αποτελώντας το καλοκαίρι μια δροσερή στάση για τους επισκέπτες της ευρύτερης περιοχής. Το δε Πάσχα όλοι οι ετεροδημότες επιστρέφουν και μαζί με τους 400 μόνιμους κατοίκους πραγματοποιούν την περιφορά του Επιταφίου περιδιαβαίνοντας όλο το χωριό – για αυτό πρέπει να είναι ασβεστωμένο και λαμπερό, σύμφωνα με την παράδοση. 

Δαντέλα με ιστορία

epistrofi-sto-chorio2
Μανατάκη Ελεντίνα – Γαβαλοχώρι Χανίων

Οι γυναίκες στο Γαβαλοχώρι Χανίων κεντούν ακόμη με κοπανέλι: είναι μία παμπάλαια τεχνική με ξυλάκια που προσομοιάζει στου αργαλειού, αλλά γίνεται στο χέρι. Ακόμη και τα νέα κορίτσια έχουν όρεξη να μάθουν μια και οι γιαγιάδες και μητέρες τους δεν εγκατέλειψαν ποτέ την τέχνη όπως συνέβη στην υπόλοιπη Κρήτη – μάλιστα έχουν φτιάξει και Γυναικείο Συνεταιρισμό. «Το σχέδιο του έργου, δεν υπάρχει. Η πλέκτρια δημιουργεί το δικό της σχέδιο είτε απομνημονεύοντας ένα έργο που έχει ήδη δημιουργήσει είτε κάνοντας το λεγόμενο “ελεύθερο σχέδιο’’. Κοπανέλι λέγεται από το ρυθμικό κτύπημα που κάνουν τα ξυλάκια», μας λέει η φωτογράφος Ελεντίνα Μανατάκη που κατάγεται από εδώ και βλέπει συχνά τις γυναίκες επί το έργον. Θα τις βρείτε εύκολα κι εσείς κάνοντας μια βόλτα στον παραδοσιακό οικισμό με τα όμορφα σπίτια, τα γεμάτα καφενεία και το ωραίο Ιστορικό – Λαογραφικό μουσείο όπου θα μάθετε κι άλλες συναρπαστικές ιστορίες.  

Νησιωτική φωτογένεια

 
epistrofi-sto-chorio3
Μαντάς Βασίλης – Αμοργός


Σχεδόν σαν… σταρ ποζάρει ο γαϊδαράκος με φόντο τους ξασπρισμένους τοίχους της Παναγίας Χοζοβιώτισσας. Ο απόλυτος νησιωτικός συνδυασμός που «φωνάζει» Ελλάδα αποτυπώθηκε από τον φωτογράφο Βασίλη Μαντά, στην Αμοργό. Ο ίδιος ήθελε να αναδείξει τόσο τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του μοναστηριού όσο και την αμεσότητα της στάσης του ζώου, την οποία αισθάνθηκε σχεδόν ανθρώπινη. Ίσως τα εμπνέει και ο χώρος άλλωστε όλα αυτά: η μονή της Χοζοβιώτισσας, σε απόσταση 2 μόλις χιλιομέτρων από την πανέμορφη Χώρα της Αμοργού, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ελλάδας. Χτισμένη τον 11ο αιώνα πάνω σε έναν γκρεμό, αγναντεύει το ατέλειωτο μπλε του Αιγαίου πελάγους. Εκεί, από κάτω, βρίσκεται και η παραλία της Αγίας Άννας η οποία έγινε δημοφιλής από τα γυρίσματα της ταινίας «Απέραντο Γαλάζιο» του Λυκ Μπεσόν. 

Ανεμελιά και ελευθερία

epistrofi-sto-chorio4
Στούμπου Πολυξένη Μυλαίδη – Μπατσί Άνδρου


Άσπρο – μπλε. Το ελληνικό νησί, η ελληνική σημαία, η Ελλάδα γενικώς. Την εποχή του Μεταξά, επιβλήθηκε στα νησιά το ασβέστωμα, αρχικά για λόγους υγιεινής, αργότερα για τάξη και ομοιομορφία, αντικαθιστώντας την κυκλαδίτικη πολυχρωμία. Ομοίως και στο Μπατσί της Άνδρου, το παραθαλάσσιο κυκλαδίτικο χωριό που το καλοκαίρι μετατρέπεται σε δημοφιλή προορισμό χάρη στην ωραία παραλία, τα αλμυρίκια, τα ταβερνάκια και τα μπαράκια του. Απόγευμα μιας 25ης Μαρτίου όμως, οπότε τραβήχτηκε και η φωτογραφία, επικρατούσε ησυχία, μετά τους πρωινούς εορτασμούς για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Η φωτογράφος Πολυξένη Μυλαίδη Στούμπου έκανε βόλτα στον μόλο με τους φίλους της. Το ξέγνοιαστο κορίτσι με τα κόκκινα ρούχα που διατάραξε για λίγο την απόλυτη χρωματική αρμονία, συμβόλιζε για εκείνη, την παιδική ανεμελιά και την ελπίδα. Ταίριαζε άψογα και με το πνεύμα της ημέρας, φαίνεται. 

Εργάτες της γης

epistrofi-sto-chorio5
Τσακίρη Αμαλία – Κάστρο Βοιωτίας

Οι τεράστιες επίπεδες εκτάσεις δίπλα στην Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας περνούν συνήθως φευγαλέα από τα μάτια μας λόγω της ταχύτητας που αναπτύσσουν τα αυτοκίνητα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους πρόκειται για καλλιεργήσιμη γη που φροντίζουν οι άνθρωποι των γύρω περιοχών. Η αγροτική παραγωγή, η οποία καθόρισε την ελληνική επαρχία, παραμένει ενεργή, και συνεπάγεται μία αντίστοιχη ζωή: πρωινό ξύπνημα, ατέλειωτες ώρες δουλειάς στην ύπαιθρο, φροντίδα των χωραφιών.   

Σε μία συνηθισμένη μετακίνηση της Λαμιώτισσας φωτογράφου Αμαλίας Τσακίρη προς την Αθήνα το βλέμμα της στάθηκε σε ένα συγκεκριμένο χωράφι το οποίο είχε ξαναπροσέξει. Αυτή τη φορά παρατήρησε δύο αγρότισσες να εργάζονται σκυμμένες και μία σειρά από σωλήνες, πιθανόν για το πότισμα. Ήταν στο ύψος του Κάστρου, στον Ορχομενό, ένα αγροτικό χωριό 800 κατοίκων. Βγήκε από τον αυτοκινητόδρομο και στάθηκε να τις παρατηρεί, όταν η μία γυναίκα πλησίασε τους σωλήνες και άρχισε να επιθεωρεί, πιθανόν αναλογιζόμενη πόση δουλειά έχει ακόμη. Αυτό ήταν το κλικ: «Μέσα στα απαλά χρώματα της δύσης, η στάση του σώματός της, ο τρόπος που παρατηρούσε τους σωλήνες στο χωράφι, μαρτυρούσαν έμμεσα τη δύσκολη και σκληρή καθημερινότητα της αγροτικής ζωής» λέει η φωτογράφος. 

Αρχιτεκτονική και φύση

epistrofi-sto-chorio6
Τσουμάνη Δροσούλα – Πάπιγκο Ιωαννίνων

Κάτω από τους εντυπωσιακούς βράχινους Πύργους της Αστράκας, το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο είναι δίκαιως τα πιο γνωστά χωριά του Ζαγορίου. Καλντερίμια, πλατείες σκεπασμένες από τα πλατάνια, ιδιαίτερες εκκλησίες και σπίτια μοναδικής αρχιτεκτονικής φτιαγμένα από πέτρα και σχιστόλιθο στις σκεπές, όπως και τα περισσότερα από τα 46 χωριά που σχηματίζουν το Ζαγόρι και παραδίδουν μαθήματα αρχιτεκτονικής, χτισμένα τον 18ο και 19ο αιώνα από τους ξακουστούς Ηπειρώτες μάστορες. Όποια εποχή και να έρθει κανείς εδώ, μαγεύεται. Η πλούσια φύση της Τύμφης και των ποταμών Βοϊδομάτη και Βίκου, μεταμορφώνεται όλο το χρόνο: από το χιόνι του χειμώνα, στα ανθισμένα αγριολούλουδα της άνοιξης, έως τα καταπράσινα φαράγγια του καλοκαιριού και την πολυχρωμία του φθινοπώρου -όπως και στη φωτογραφία της Δροσούλας Τσουμάνη. Είναι η εποχή που απολαμβάνεις όλη μέρα βόλτες και δραστηριότητες στη φύση και το απόγευμα αναζητάς φροντίδα και θαλπωρή σε κάποιον από τους υπέροχους ξενώνες ή τα ωραία ταβερνάκια. Το Πάπιγκο άλλωστε είναι το πιο ανεπτυγμένο χωριό της περιοχής και οι 300 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται ως επί το πλείστον με τον τουρισμό. 

Επίκληση για βροχή 

epistrofi-sto-chorio7
Ζορμπάς Χρήστος – Πολιανή Μεσσηνίας

Σε πολλά χωριά της Ελλάδας γίνεται περιφορά των εικόνων σε διάφορες φάσεις του έτους. Ωστόσο, η συγκεκριμένη φωτογραφία, που τράβηξε ο Χρήστος Ζορμπάς δεν αποτελεί ενσταντανέ μιας εθιμοτυπικής περιφοράς αλλά μία έκτακτη λιτανεία – κάλεσμα στη βροχή. Η ασυνήθιστη, στις μέρες μας, δέηση πραγματοποιήθηκε πριν από μερικά χρόνια στην Πολιανή Μεσσηνίας, ένα μικρό αγροκτηνοτροφικό χωριό με λιγότερους από 100 κατοίκους, οι οποίοι είναι περήφανοι για τις βυζαντινές εκκλησίες τους και τα τέκνα τους: τους αγωνιστές του 1821 Παπαφλέσσα και Αναγνωσταρά. Έπειτα από ένα παρατεταμένο διάστημα ανομβρίας και φοβούμενοι την καταστροφή της γεωργικής τους παραγωγής, την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαύρας (3 Μαΐου), πήραν στα χέρια τις εικόνες των ναών τους και βγήκαν στους αγρούς για δέηση. Κάποτε αυτό γινόταν προληπτικά, κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Παρότι πλέον έχει ατονήσει, η παμπάλαια συνήθεια φαίνεται να ζωντανεύει όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. 

Πηγή: kathimerini.gr

Προσαρμοσμένη αναζήτηση