Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και δημοσιογράφοι τηλεοπτικών & ραδιοφωνικών σταθμών, εκφράζουν αναφανδόν σήμερα την καταδίκη τους για την τρομοκρατική επίθεση αναρχικών και «άλλων» στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.

   Χρόνια τώρα, το «φαινόμενο» των «αναρχικών», του «αντάρτικου πόλης», των «επαναστατικών» ασκήσεων, διαφόρων ομάδων, και βέβαια του γκέτο των Εξαρχείων αποτελεί το μεγάλο, αλλά όχι κρυφό, μυστικό συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων και κομματικών σχηματισμών. Με την ανοχή, αν όχι την στήριξη, ανθρώπων που έχουν συνδέσει την εκλογική τους επιβίωση με τις εγκληματικές οργανώσεις των κουκουλοφόρων, αυτές στρατολογούν συνεχώς νέα και περισσότερα μέλη, έχουν την απόλυτη διευκόλυνση να εκπαιδεύονται, να τεστάρουν τα επιχειρησιακά τους σχέδια και να εξοπλίζονται απρόσκοπτα και αδιάλειπτα. Και αυξάνουν την «δράση» τους. Και πυκνώνουν τις επιθέσεις τους. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε οι περισσότεροι, αλλά δεν μας νοιάζει! Τα παρακολουθούμε απαθείς.

      Σήμερα καμένοι και ματωμένοι αστυνομικοί και ένα ολόκληρο αστυνομικό τμήμα. Μετά από λίγο μάθαμε ότι η δολοφονική επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα έγινε σε αντίποινα για τον θάνατο του ομοφυλόφιλου ληστή της Ομόνοιας! Όπως και τις προάλλες που έσπασαν το χρυσοχοείο στο Χαλάνδρι.

   Προχθές σπασμένα και καμένα αυτοκίνητα και καταστήματα. Τις προάλλες, καμένο το Σύνταγμα. Πριν ένα μήνα, μια κοπελίτσα να χαροπαλεύει στο Αγρίνιο γιατί βρέθηκε κοντά στην δράση κάποιων που διαδήλωναν για κάτι!

        Και καθόμαστε. Ναι φίλοι συμπατριώτες. Καθόμαστε και σφυρίζουμε αδιάφορα. Όλοι εμείς οι νεοέλληνες στεκόμαστε απαθείς και δεν μας καίγεται καρφί για την σαπίλα, την κατάντια, την απόλυτη ασυδοσία, τις άγριες φασιστικές επιθέσεις ενάντια …. στον φασισμό!

   Όχι ότι δεν μας ενοχλούν ή ότι συμφωνούμε με τις πρακτικές αυτές. Απλά γιατί είμαστε εμείς. Ξέρετε. «Τι με νοιάζει εμένα τώρα. Δεν πάνε να κόψουν τον σβέρκο τους» και διάφορα άλλα τέτοια. Απλά επειδή φανταζόμαστε ότι ο σβέρκος που παίζεται, θα είναι μόνιμα των άλλων. Θα ‘ρθει όμως κι η ώρα του δικού μας. Και τότε τι θα γίνει; Ποιος θα φυλάξει τον δικό μας σβέρκο; Στα .. τέτοια μας όλα.

     Καθόμαστε κι ακούμε να μιλούν κάποιοι για δημοκρατία και δημοκρατικά ιδεώδη. Για αξίες που έχει αυτός ο λαός, ο λαός μας. Για την ιστορία μας, που καθιέρωσε και διέδωσε την δημοκρατία. Και αφού μας τα λένε όλα αυτά, μετά μας «ψήνουν», κάποιοι ότι, «οι επιθέσεις εναντίον εμπορικών εταιριών είναι πράξη δημοκρατική». Η πυρπόληση και δολοφονία ανυποψίαστων και άμοιρων, ουσιαστικά, τραπεζουπαλλήλων, «ήταν παράπλευρη απώλεια σε μια καθ’ όλα δημοκρατική διαδήλωση αγωνιστών»!

    Δεν χαλάμε όμως την ζαχαρένια μας για όσα εγκληματικά βλέπουμε, ακούμε και πληροφορούμαστε καθημερινά, γιατί δεν συμβαίνουν σ’ εμάς.

   Πετάνε μολότωφ στους αστυνομικούς; Ε, και; Δουλειά τους είναι, λέμε!

   Καταλαμβάνουν κτήρια για να σπιτώσουν τα οπλοστάσια τους; Ωχ βρε αδερφέ!, λέμε.

   Καίνε το μαγαζί του χρυσοχόου, ή οποιουδήποτε άλλου; Ε, νταξ. Κάτι θα ‘χε κάνει, λέμε!

   Μπαίνει ο ληστής με μαχαίρι να ληστέψει, το θύμα αμύνεται και …, να σου οι «δημοκράτες» να διαδηλώνουν, να σπάνε και να καίνε με σύνθημα:

   «Νοικοκυραίοι, Μπάτσοι & TV τον Ζακ δολοφονείτε όλοι μαζί»!

   Μηνύματα. Πολλά μηνύματα καθημερινά, από παντού, να μας τριβελίζουν τ’ αυτιά. «Η κανονικότητα είναι ανωμαλία! Η ανωμαλία είναι η καινούρια … κανονικότητα.» Και τους ακούμε άπραγοι. Κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα. Δεχόμαστε ότι είμαστε ανώμαλοι. Και καθόμαστε όλοι εμείς, που δεν αξίζουμε να λεγόμαστε Έλληνες, κι αναρωτιόμαστε αν έχουν δίκιο τα «παιδιά»!

    Αντί να βγούμε μπροστά και να φωνάξουμε δυνατά, ΟΧΙ. Δεν θα σας περάσει κακοποιοί της πλάκας. Ποια «παιδιά» ξοδεύουν την νιότη τους σε γιάφκες με δυναμίτες και πιστόλια, σε ναρκωτικά και νταραβερίζονται με σαλταρισμένους ψυχωσικούς; Μόνον  οι εγκληματίες καριέρας. Ε, λοιπόν, Δεν θα κερδίσετε εσείς, εγκληματίες και δολοφόνοι. Δεν θα κρυφτούμε οι νοικοκυραίοι για να βγείτε μπροστά εσείς τα τσογκλάνια.

   Να βγούμε μπροστά και να φωνάξουμε ξεκάθαρα αυτό που σκεφτόμαστε. Αυτό που πιστεύουμε. Να βγούμε μπροστά για να μπορέσουμε να είμαστε αξιοπρεπείς. Να βγούμε μπροστά για τις οικογένειες, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Να βγούμε μπροστά για το δίκιο και την κανονικότητα. Να βγούμε μπροστά για να δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε τα «ποντίκια».

   Αν φυσικά έχουμε αυτό που απαιτείται. Το κουράγιο και την ψυχή του Έλληνα. Την δύναμη του δίκιου. Του δίκαιου και του σωστού.

    Αν δεν έχουμε το τσαγανό να κάνουμε αυτό που είναι τόσο απλό μα συνάμα και τόσο, μα τόσο σημαντικό, δυστυχώς επιβεβαιώνουμε την υποψία. Δεν αξίζουμε να λεγόμαστε Έλληνες!

Δημήτρης Κακαβάς