Ελλάδα: ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ. - Κρατικές αστοχίες και προβλήματα.

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2018 18:15 Ελλάδα: ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ. -  Κρατικές αστοχίες και προβλήματα.

Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης

Η ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από διαδοχικά στάδια ωρίμανσης φτάνει σ’ένα σημείο ολοκλήρωσης της προσωπικής της υπόστασης. Η ολοκλήρωση αυτή, αν είναι τέλεια ή ατελής, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Πράγματι, η προσωπικότητα ως προϊόν μιας ποικιλίας παραγόντων, ενδογενών ή εξωγενών, σημαδεύεται άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά στη σχέση της με το πολύμορφο και πολύτροπο περιβάλλον, τόσο το ανθρώπινο όσο και το φυσικό.

Οι κοινωνικές επιρροές είναι ο βασικός συντελεστής, του οποίου οι προεκτάσεις, αθέατα και ανεπαίσθητα, αφήνουν το στίγμα τους στην ψυχή και το πνεύμα ενός εκάστου. Αυτό παραπέμπει στην ποιότητα, κυρίως, του κοινωνικού περιεχομένου, το οποίο είναι  συνισταμένη πολλών παραμέτρων. Οι τελευταίες,  ως τελικές διεργασίες της οργανωμένης ολότητας, προσδιορίζουν τη μορφή, το γίγνεσθαι και το φαίνεσθαι μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ολότητας. Εννοείται ότι οργανωμένη θεωρείται  μια ανθρώπινη κοινωνία, όταν οι βασικοί μηχανισμοί της: Ασφάλεια, Δικαιοσύνη, Παιδεία και οι επί μέρους συναφείς συμπαρομαρτούσες δράσεις, που συνάπτονται με τους μηχανισμούς αυτούς, λειτουργούν αρμονικά και αβίαστα εκπληρώνοντας τους ad hoc στόχους αυτής της κοινωνίας.

Αρμονικά και με λυσιτελή τρόπο λειτουργεί μια κοινωνία, όταν ο βίος της οριοθετείται από ένα σύνολο αρχών και αξιών, είτε a priori καθορισμένες, αναγόμενες στην υπερβατική δημιουργία, είτε aposteriori (μεταγενέστερα) διαμορφωμένες από τον ανθρώπινο παράγοντα, δηλαδή την οργανωμένη ολότητα.

Για τη σταθερή πορεία μιας κοινωνίας, οι a priori  αρχές και αξίες είναι ο αναγκαίος όρος λειτουργίας της. Μεταβολή τους ή νόθευσή τους οδηγούν  στον αποπροσανατολισμό της συλλογικότητας και στη σύγχυσή της. Ως συνέπεια αυτών εμφανίζονται όλες οι αρνητικές καταστάσεις που δημιουργούν τις ποικιλώνυμες κρίσεις, με βασικότερη την ηθική κρίση, η οποία είναι ο γεννήτορας όλων των άλλων. Η ηθική κρίση εμπεριέχει  τα σπέρματα της διάλυσης και της καταστροφικής αποσύνθεσης των θεμελιακών δομικών στοιχείων της κοινωνίας.

Είναι πανθομολογούμενο, ότι η σοβούσα ηθική κρίση των πολιτισμένων σύγχρονων κοινωνιών αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία της οικονομικής κρίσης, που έχει επιφέρει αδυσώπητες αναταράξεις στη ζωή των κοινωνιών.

Ο οικονομικός ολοκληρωτισμός, ήτοι το καπιταλιστικό σύστημα, επενδυμένο τη δήθεν ελεύθερη διακίνηση των παραγομένων αγαθών, στο βάθος είναι ολιγαρχικό σύστημα συγκεντρωτικό και καταπιεστικό, διότι αποτελεί το εργαλείο των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων: ΗΠΑ, Ρωσίας, των ήδη αναδυόμενων οικονομιών, πχ Κίνας, κλπ, οι οποίες διαχειρίζονται τις τύχες των λαών με το μέσον των τεχνητών κρίσεων, κατά  τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνουν τους αθέμιτους στόχους τους, με κυριότερους τη συγκέντρωση πλούτου και δύναμης. Βασική τους πίστη, θρησκεία τους, το οικονομικό συμφέρον και η κυριαρχία. Η συναισθηματική διάσταση των ατόμων αγνοείται παντελώς. Τα άτομα είναι απλά τα καταναλωτικά υποκείμενα και τίποτε άλλο. Έτσι, δε διαφέρει ποιοτικά από το άλλο ολοκληρωτικό σύστημα, το κομμουνιστικό, το οποίο καταργήθηκε μεν στη μητρική του εστία, τη Σοβιετική Ένωση, παραμένει όμως, κάπως μεταλλαγμένο, σε άλλες κρατικές οντότητες, όπως π.χ στην Κίνα.

Μία από τις κακότυχες κοινωνίες που συνθλίβονται μέσα στις οικονομικές συμπληγάδες των ισχυρών και αδίστακτων κοινωνιών, οι οποίες δε γνωρίζουν καμιά ηθική αναστολή,  όσον αφορά τη μοίρα των μικρών και πενομένων κοινωνικών ομάδων ανά την Υφήλιο, αφού αγνοούν ισοπεδωτικά τις γνήσιες πολιτισμικές και ανθρώπινες αξίες, είναι και η ελληνική κοινωνία. Η μικρή μας χώρα, η Ελλάδα, μαστίζεται σήμερα από πολλά δεινά.

Οι Έλληνες πολίτες αποτελούν μια μάζα ατόμων που άγεται και φέρεται ανάλογα με τις διαθέσεις εξωθεσμικών δυνάμεων, όπως τις αναφέρω πιο πάνω, δυνάμεις  που έχουν αλλότριους προγραμματισμούς και στοχεύσεις. Εγκαταλειμμένοι στη μοίρα τους, οιονεί παρούσας κάθε ημεδαπής αρχής και εξουσίας, είναι το παίγνιο των ισχυρών, τα πιόνια στη σκακιέρα τους, εξουσιαζόμενοι από το πιο σκοτεινό και απάνθρωπο πνεύμα του κακού, τον επίγειο Εωσφόρο!

Το γεγονός πως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, λένε οι ανευθυνο-υπεύθυνοι ηγέτες μας, δεν έχει την ικανότητα του αυτό-προσδιορισμού και της αυτόνομης ύπαρξης. Αυτό είναι μια φτηνή δικαιολογία, μια παραίτηση από αγωνιστική διάθεση, γιατί απουσιάζει το ψυχικό τους σθένος, η πίστη στο Θεό και το έμφυτο αίσθημα της αγωνιστικότητας που χαρακτήριζε παλιές γενιές της ιστορίας μας. Μοιραία, λοιπόν, ο λαός μας, όλοι μας δηλαδή, βιώνουμε μια απερίγραπτη και ανιστόρητη κατάσταση, στερημένοι από ασφάλεια, από τις ιστορικές μας σταθερές, μετέωροι, κλυδωνιζόμενοι, ναυαγοί στα δικά μας απαλλοτριωμένα λιμάνια, τραγικοί θεατές της βαθμιαίας σμίκρυνσης της δημογραφίας μας, της αναίτιας απώλειας πατρογονικής κληρονομιάς, της απέλπιδας προσπάθειας των νησιωτών μας να κρατηθούν αλώβητοι στο ανέλεγκτο μεταναστευτικό παλιρροϊκό ρεύμα, της στέρησης μεγάλου τμήματος του λαού μας από τα βασικά αγαθά, ενώ ένα μειοψηφικό τμήμα ζει ανεξήγητα(;) με χλιδή και πλούτο.

Ένα από τα θύματα όλης αυτής της φθαρμένης  κοινωνικής ζωής, είναι και η τρίτη ηλικία. Κατάντησε το μαύρο πρόβατο της  ανεύθυνης και αμοραλιστικής ηγεσίας, που  την αντιμετωπίζει ως «άχθος αρούρης» , αναζητώντας τρόπους εύσχημης εξόντωσής τους, διότι αυτό σημαίνει η στέρηση των μέσων διαβίωσής τους. Αντικειμενικός  στόχος τους: με τις περικοπές να αυξηθούν τα υπερπλεονάσματα!  Για να είμαστε δίκαιοι, οι μειώσεις των συντάξεων –αιματηρές αυτές! έγιναν και από προηγούμενες κυβερνήσεις. Η τωρινή όμως, που ευαγγελιζόταν ευημερία και μια αλλαγή υπέρ των  λιγότερο ευνοημένων, νομοθέτησε περικοπές των συντάξεων που αν εφαρμοστούν θα δημιουργήσουν πρόβλημα επιβίωσης στους συνταξιούχους εκείνους που η σύνταξή τους είναι το μόνο βιοποριστικό μέσον. Και επειδή στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις αποδοχές και τις συντάξεις οι δε περικοπές εφαρμόζονται οριζοντίως, προκύπτουν μεγάλες αδικίες, οπότε οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Το εξοργιστικό είναι ότι στη χώρα αυτή οι αμοιβές των εργαζομένων γίνονται κατά τρόπο αντίστροφο. Δηλαδή αμείβονται καλύτερα οι της κατώτερης εκπαίδευσης, ειδικότερα οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, όπου οι μισθοί, οι συντάξεις και κάποια άλλα πλεονεκτήματα δημιουργούν άνιση μεταχείριση μεταξύ των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και στις επιχειρήσεις δημοσίου δικαίου. Αναφέρω την περίπτωση αυτή, γιατί εντάσσεται στα στραβά και στα περίεργα, μεταξύ πλήθος άλλων παρατυπιών που συνιστούν περιπτώσεις κακοδιαχείρισης. Η μόνη λύση είναι το ξεκαθάρισμα του πολιτικού συστήματος. Η χώρα χρειάζεται ανανεωμένο και υγιές πολιτικό προσωπικό. Δύσκολο εγχείρημα μέσα στις χαώδεις στρεβλώσεις της κοινωνίας μας, όπου πρωτοστατούν οι μετριότητες, οι εθισμένοι στις κυβιστήσεις, οι ανεγκέφαλοι και οι κρετίνοι, των οποίων μοναδική μέριμνα είναι το χρήμα, ο δε θεός τους ο Μαμωνάς!

Γιάννης Γουργιώτης

Προσαρμοσμένη αναζήτηση