Είναι στιγμές που στη ζωή των ανθρώπων, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, συμβαίνουν πράγματα και δημιουργούνται καταστάσεις τέτοιες που δυσκολεύεται κανείς να τις εξηγήσει και να αξιολογήσει την ποιότητά τους, με βάση τις αρχές και τα κοινωνικά ειωθότα των υφιστάμενων συνθηκών ενός δεδομένου πολιτιστικού πλαισίου.

Θα γίνω πιο σαφής με την αναφορά μου σε περίεργα και αποτρόπαια γεγονότα, καθώς και σε ιδιότυπες συμπεριφορές, ατομικές ή συλλογικές, που παρατηρούνται στις ημέρες μας. Παρακάμπτω για τώρα όσα τραγελαφικά λαμβάνουν χώρα στο δύσμοιρο τόπο μας. Θα εστιάσω στο γεγονός της ακατανόητης, της απάνθρωπης στάσης του αλβανικού καθεστώτος έναντι της ελληνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, μιας μειονότητας της οποίας η ελευθερία και ο σεβασμός που οφείλει σ’αυτή το Κράτος της Αλβανίας, εντός του οποίου ζει,  είναι θεωρητικά αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα από τον ΟΗΕ. Να μη λησμονούμε εξ άλλου πως η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι κατακτημένη περιοχή των Αλβανών, αλλά μια παραχώρηση- δώρο σ’ αυτή από τις Μεγάλες Δυνάμεις σε μια περίοδο κατανομής ζωνών επιρροής στο χώρο της Ευρώπης. Για τους λόγους αυτούς οι εγγυήσεις για σεβασμό και ελευθερία της ελληνικής κοινότητας έχουν ιδιαίτερο κύρος. Στο σημείο αυτό γεννώνται πολλά ερωτήματα: είναι πράγματι ελεύθεροι οι Βορειο-ηπειρώτες να καθορίζουν την κοινοτική τους ζωή με σχετική, έστω , ελευθερία; Εξ όσων συμβαίνουν εκεί, σύμφωνα με μαρτυρίες των ομοεθνών μας, γίνονται καθημερινά παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους είτε φανερά είτε με υποχθόνιο τρόπο καθιστώντας τη ζωή τους μαρτυρική.

Το γεγονός της δολοφονίας, πριν από δέκα ημέρες, του Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό Βουλιαράτες, είναι μια περίτρανη απόδειξη της νοσηρής νοοτροπίας από την οποία διακατέχεται αυτός ο ιδιότυπος λαός, με τις κακόβουλες, τις ραδιούργες και υποκριτικές προθέσεις έναντι του ελληνικού στοιχείου.

Θα αφιερώσω  δύο λόγια στο αδικοχαμένο παλληκάρι.

Η γενναιότητα και ο πατριωτισμός του ήταν συναισθήματα που ανεβάζουν τη μνήμη του σ’ένα ανώτερο ανθρώπινο επίπεδο. Ξεχείλιζε από αγάπη για την Ελλάδα, το υψηλό ιδανικό του. Την υπηρέτησε ως στρατιώτης στον ελληνικό στρατό, υπηρετώντας και πέραν της υποχρεωτικής θητείας, τη στιγμή που πολλά ελληνόπουλα, κυρίως της ανώτερης κοινωνικής τάξης της χώρας, μετέρχονται κάθε μέσον και κάθε τέχνασμα για να αποφύγουν το χρέος προς την Πατρίδα, να υπηρετήσουν τη θητεία τους.

Το εντυπωσιακό είναι ότι με το τέλος της θητείας του δεν παρέμεινε στην Ελλάδα να ζήσει ως ελεύθερος πολίτης, αλλά επέστρεψε στο χωριό του στην Αλβανία! Γνώριζε πόσο πολύτιμη ήταν εκεί η παρουσία του. Οι συμπολίτες του είχαν ανάγκη τη συνδρομή και την ενθάρρυνσή του, για να κρατά ακμαίο το ηθικό τους, την ελληνική τους συνείδηση, τον ελληνικό πατριωτισμό τους. Η μεγάλη του χαρά ήταν ο σημαιοστολισμός στις εθνικές γιορτές. Είχε ταυτίσει τη ζωή του με αυτό το ασπρο-γάλαζο πανί που ενσαρκώνει τα ιδανικά της φυλής. Φρόντιζε να είναι πάντα παρών και συνεπής σ’αυτές τις εθνικές εκδηλώσεις. Επισκεπτόταν συχνά το εθνικό νεκροταφείο των Ελλήνων ηρώων του αλβανικού μετώπου. Αυτό του έδινε δύναμη, τον εμψύχωνε και τον γιγάντωνε. Μια τέτοια παρουσία και μια τέτοια δράση ενός ατρόμητου νέου ήταν δηλωτική της μοίρας του, προδιέγραφε το σύντομο τέλος του, δεδομένων των εκεί συνθηκών. Ο Κωνσταντίνος ήταν ένα ελεύθερο  άτομο, ένας υπερήφανος έλληνας που εξέπεμπε πατριωτισμό, ένα συναίσθημα εμψύχωσης και ενδυνάμωσης των ομοεθνών του, που τόσο τις έχουν ανάγκη μέσα στο ιδιόρρυθμό και αποπνικτικό περιβάλλον όπου ζουν. Δεν έσκυψε ποτέ δουλικά το κεφάλι του ο ίδιος, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση.

Το γεμάτο ίντριγκες  κύκλωμα των αλβανικών αστυνομικών αρχών είχε στοχοποιήσει τον Κωνσταντίνο και αναζητούσε την ευκαιρία να τον εξουδετερώσει

Οι Αλβανοί, βρήκαν ευκαιρία στον εορτασμό της εθνικής μας εορτής της 28^ης Οκτωβρίου, μέσα σε μια σύγχυση που προκλήθηκε από τη θυελλώδη εξέγερση του Κωνσταντίνου, ο οποίος, όπως διαδόθηκε, πυροβόλησε στον αέρα, ίσως  για εκφοβισμό , έδωσε όμως  αφορμή στους καιροφυλακτούντες άνδρες των αλβανικών δυνάμεων να τον δολοφονήσουν. Τα καθαρά περιστατικά του συμβάντος δεν έχουν ακόμη διευκρινισθεί. Σημασία έχει ότι το ατρόμητο παλληκάρι έπεσε υπέρ των ιδανικών του.  Ένα άτομο, όπως αυτός ο ήρωας,  δε θα μπορούσε να κρυφτεί, να υποστείλει τη σημαία των ιδανικών του. Αντέδρασε, όπως περιγράφεται, και αυτή του η αντίδραση έφερε το τέλος του. Οι δολοφόνοι του προφασίζονται ότι επιτέθηκε στους αστυνομικούς. Ουδέν ψευδέστερον τούτου. Αν είχε πρόθεση να ανοίξει πυρ εναντίον τους, το βέβαιο είναι ότι θα έπαιρνε πολλές ζωές των Αλβανών ενστόλων. Ο Κωνσταντίνος όμως δεν είχε τέτοιες αρχές, να χτυπήσει δηλαδή ανθρώπους εκτός μάχης, σ’έναν καυγά. Ήταν καλός χριστιανός και εφάρμοζε τις εντολές της ορθοδοξίας.

Απαρηγόρητοι οι γονείς του, ιδιαίτερα η μάνα του που την είδαμε να σπαράσσεται από τον πόνο για το χαμό του παιδιού της, αλλά και από  αγανάκτηση, γιατί η ανημποριά της μέσα στο εχθρικό περιβάλλον περιόριζε κάθε εκδικητική της αντίδραση: ‘’ « μου ‘φάγαν το λεβέντη μου, τον ήρωά μου..» ήταν τα λόγια της. Είναι κραυγή μιας μάνας για την οποία ο χαμός του γιου της προκαλεί στον ψυχισμό της το απόλυτο κενό, τη συναισθηματική ισοπέδωση.

Πέρα από το χαμό, γεγονός εξίσου τραγικό: η αδυναμία των γονιών και της αδελφής να κλάψουν πάνω από τη σωρό του και να πράξουν το χριστιανικό τους καθήκον, δηλαδή να συνοδέψουν το λεβέντη τους στην τελευταία του κατοικία. Η σκληρότητα και η ακατανόητη συμπεριφορά των αλβανικών αρχών να μην αποδίδουν στην οικογένεια το νεκρό παιδί τους, ξεπερνά τα όρια κάθε λογικής, υπερβαίνει  τα όρια συλλογικής ακρισίας.

Επικαλέστηκαν  την τήρηση νομικών τους δεσμεύσεων, ώστε να αρνούνται την παράδοση της σορού για τα περαιτέρω. Στο κέντρο της Ευρώπης το να συμβαίνουν τόσο περίεργες ιδεοληψίες από ένα λαό, προσεγγίζει τον παραλογισμό και την κρατική παράκρουση. Κάποια στιγμή μάθαμε  ότι  ειδοποιήθηκαν, επιτέλους,  οι γονείς του νεκρού να παραλάβουν τη σορό του από την αλβανική πρωτεύουσα, τα Τίρανα, ύστερα από ένα δεκαήμερο περίεργων διεργασιών, για την ιατροδικαστική δήθεν εξέταση και τα συναφή. Επιχειρήματα για αφελείς, αφού είναι ηλίου φαεινότερο το πώς συντελέστηκε η δολοφονία. Απλώς επιδίωξαν να καταλαγιάσει ο θόρυβος και οι πρώτες αντιδράσεις του ελληνικού στοιχείου.

Για το γεγονός αυτό παρακολουθήσαμε μια διπλωματική αφωνία της Ελλάδας, όλες αυτές τις ημέρες. Μια συνήθη  αδράνεια της εξωτερικής μας πολιτικής. Είναι γνωστή άλλωστε η έλλειψη ενδιαφέροντος και συμπαράστασης της ελληνικής πολιτείας προς τα αδέλφια μας της Βορείου Ηπείρου. Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί; Η ανύπαρκτη ελληνική κυβέρνηση που αναλίσκεται σε ψηφοθηρικές φροντίδες, σε αθρόους παράνομους διορισμούς για αύξηση της εκλογικής της πελατείας, που θα της αποφέρει  άνοδο των εκλογικών της ποσοστών; Πολιτικές και πνευματικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες περί άλλα μεριμνούν και τυρβάζουν; Ή μήπως η παράνομη, η αντεξουσιαστική συλλογικότητα του Ρουβίκωνα που ετοιμάζει πολιτικό σχηματισμό για να κατέβει και στις εκλογές; Αυτή εδώ η χώρα τα έχει εντελώς χαμένα. Το μέλλον είναι τραγικά αβέβαιο. Ο Θεός να μας λυπηθεί, να μας ελεήσει. Έως πότε όμως θα μας ανέχεται η μεγαλοθυμία Του; Όσον αφορά δε την ηγεσία της ΕΕ, αδιαφορεί πλήρως για τα ζητήματα αυτά. Ενδιαφέρεται για την ένταξη στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς, ΝΑΤΟ και ΕΕ όλων των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, αδιαφορώντας για το πολιτιστικό τους στάτους και τις πολιτισμικές τους αξίες, που είναι ασύμβατες με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τι σκέπτεται η Ελλάδα για το θέμα αυτό; Καιρός να αντιδράσει και να προβάλει τα νόμιμα, διεθνή δικαιώματά της εφαρμόζοντας όλες τις ευκολίες που τις παρέχει η ένταξή της στην ΕΕ και στους άλλους συνασπισμούς.

Επανέρχομαι στο δυσάρεστο γεγονός της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Άκουσα από τα κανάλια δηλώσεις κυβερνητικών εκπροσώπων οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ ρίχνουν το φταίξιμο στον άταφο ακόμη Κωνσταντίνο! Είναι εξοργιστικό επίσημα και ανεπίσημα στελέχη της κυβέρνησης αυτής να εκφράζονται αντεθνικά και να προσπαθούν να μεγεθύνουν το μικρό ανάστημα του Αλέξη Τσίπρα, ώστε με αυτόν τον χαρισματικό λαοπλάνο και δημαγωγό, αλλά και άθεο, να ξαναπάρουν την εξουσία και την επόμενη τετραετία. Όλα παίζονται για την καρέκλα και τα αργύρια της προδοσίας! Καμιά αξία, καμιά ιδεολογία, απόλυτος μηδενισμός από τους πολιτικούς αγύρτες. Ισοπέδωση τον πάντων και γενικό ξεπούλημα της Ελλάδας με τη μινιμαλιστική πολιτική που εφαρμόζουν και η οποία οδηγεί κατευθείαν στον όλεθρο.

Αύριο, 8/11/ 2018 θα γίνει η κηδεία του γενναίου Κωνσταντίνου Κατσίφα. Οι ευχές των ορθοδόξων Ελλήνων θα τον συνοδεύσουν στο αιώνιο ταξίδι του. Θα παραμείνει στη συνείδησή μας ως ο γνήσιος Έλληνας που υπηρέτησε τα ελληνικά ιδεώδη, ως μια ηρωική μορφή που θα παραδειγματίζει αυτούς που διαθέτουν νου, γνώση και Εθνική  Συνείδηση.

 Αιωνία σου η μνήμη ΓΕΝΝΑΙΟ ΕΛΛΗΝΌΠΟΥΛΟ!    

                            Γιάννης Γουργιώτης