Στα πολλά και θετικά στοιχεία του σύγχρονου πολιτισμού συγκαταλέγονται: οι ραγδαίες εξελίξεις των θετικών επιστημών, κυρίως αυτών που υπηρετούν τον άνθρωπο, όπως π.χ η ιατρική επιστήμη και  η βιοιατρική, αλλά και η φανταστική εξέλιξη της τεχνολογίας. Τα μέσα επικοινωνίας έχουν πια εκμηδενίσει τις αποστάσεις και έχουν φέρει τους λαούς της υφηλίου στην πιο άμεση μεταξύ τους προσέγγιση. Θα εστιάσω εδώ, σήμερα, στην κινητή τηλεφωνία, που έχει εξασφαλίσει την ατομική αυτονομία. Εννοώ με αυτό, τη δυνατότητα του καθένα να προσδιορίζει σε κάθε περίσταση τις χωροχρονικές του συντεταγμένες, να ενημερώνει για όσα τον αφορούν, να επικαλείται βοήθεια σε περίπτωση κινδύνου κλπ.

Όμως, ουδέν καλόν αμιγές κακού! Γιατί εκτός από τα αγαθά της κινητής τηλεφωνίας, η χρήση της ενδέχεται να οδηγεί σε αρνητικές κατευθύνσεις. Θα γίνω πιο σαφής με κάποια παραδείγματα. Στον υπόκοσμο, οι σπείρες κακοποιών έχουν έναν ακριβή τρόπο επικοινωνίας, παρακολούθησης προσώπων και καταστάσεων, έτσι ώστε να οργανώνουν τέλεια τη δράση τους.

Περιορίζοντας εσκεμμένα τους τομείς χρήσης του κινητού τηλεφώνου, θα αναφερθώ σ’ένα επίκαιρο και φλέγον για την εθνική μας υπόθεση θέμα: το μεταναστευτικό! Με το κινητό, οι δουλέμποροι των τουρκικών παραλίων, χρηματιζόμενοι από τους μετανάστες,  επικοινωνούν με τους λογής διακινητές, έτσι που να καθίσταται δυνατή και ακριβής η φόρτωση μεταναστών και προσφύγων σε μικρά πλεούμενα και η μεταφορά τους στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εδώ εμφανίζεται και η «θεάρεστη» συμβολή των ΜΚΟ, ελληνικών  και ξένων! Αυτές οι τελευταίες είναι η σοβαρότερη αιτία της ασταμάτητης ροής μεταναστών προς την Ελλάδα, μέσω των νησιών μας. Αν δεν εξουδετερωθούν αυτές με σκληρά μέτρα, το παιγνίδι είναι χαμένο για τη χώρα μας.

Νισάφι πια με το παραμύθι της πατροπαράδοτης ελληνικής φιλοξενίας. Το επιχείρημα του ξένιου Διός, ας το αφήσουμε, τουλάχιστον για τώρα, στη λήθη της ιστορίας. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο φαίνονται. Υπάρχει ενορχηστρωμένη επιχείρηση εις βάρος της χώρας μας: της γλώσσας, της θρησκείας, της πολιτισμικής μας φυσιογνωμίας, της δημογραφικής μας υπόστασης. Όσοι δεν το βλέπουν ή είναι αφελείς και μυοπάζοντες ή διαπνέονται από το σύνδρομο του διεθνισμού. Αυτοί, επειδή δε νιώθουν πατριώτες, δεν τους εμπνέει η εθνική παράδοση με όσα αυτή εμπεριέχει. Καλό θα ήταν να φύγουν από τη χώρα και να ζήσουν αλλού. Ας μας πουν, όμως, ποια είναι η ευρωπαϊκή χώρα που πιστεύει στο διεθνισμό; Από όσα γνωρίζω, όλοι οι Ευρωπαίοι αγαπούν τη χώρα τους, όντας προσηλωμένοι στην εθνική τους κοινωνία, αγαπούν και υπεραμύνονται των εθνικών τους συμφερόντων μη αφήνοντας περιθώρια για αμφισβήτηση της φιλοπατρίας τους. Έτσι το επιχείρημά τους πέφτει στο κενό

Ας μην πέφτουμε στην παγίδα της φιλανθρωπίας. Αν οι ξένοι ισχυρίζονται ότι διώκονται από τις χώρες τους, αυτή είναι μια φτηνή δικαιολογία. Η λάμψη της Ευρώπης, με τον πολιτισμό και τον πλούτο της, τούς προσελκύει για να βρουν σ’αυτή καλύτερους όρους ζωής. Έλα, όμως, που οι πλούσιοι Ευρωπαίοι δεν τους δέχονται, κλείνοντας τα σύνορά τους. Οπότε παραμένουν στη χώρα μας, τη στιγμή που οι ίδιοι οι εταίροι μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια δεν τείνουν χείρα βοήθειας. Ακόμη, αδιαφορούν για την αποδοχή μέρους των ασυνόδευτων παιδιών των μεταναστών, αν και ο Πρωθυπουργός της χώρας μας το ζήτησε ή μάλλον το απαίτησε εν ονόματι της λογικής και της διακρατικής αλληλεγγύης. Πού οφείλεται η άρνηση αυτή; Πιθανολογώ, στο γεγονός πως αν δεχθούν κάποιες χιλιάδες παιδιών, σύντομα θα βρεθούν ενώπιων των γονέων τους που θα αναζητούν τα παιδιά τους, γιαυτό αποκλείουν την περίπτωση αυτή. Είναι και αυτή μια πονηρή τακτική των μεταναστών να εξαποστέλλουν ασυνόδευτα τα παιδιά τους. Εμείς οι φιλόξενοι πέφτουμε εύκολα θύματα αυτής της κρυψίνοιας των ξένων. Εδώ δημιουργούνται σοβαρά διλήμματα. Πρόκειται για παιδιά, για αθώες ψυχές που γίνονται αντικείμενο παιγνίων των μεγάλων. Έχουν δικαιώματα, όχι μόνον επειδή αυτά τονίζονται σε διακηρύξεις περί των δικαιωμάτων των παιδιών, αλλά επειδή απορρέουν από τη λογική ενός γενικότερου ανθρωπισμού  που δημιουργεί την ηθική υποχρέωση για την προστασία τους.  Οι αρμόδιοι ας πράξουν σύμφωνα με την γενικότερη ευθύνη τους, το εθνικό συμφέρον και κυρίως την εθνική τους συνείδηση.

Γιάννης Γουργιώτης