Ασύμμετρες απειλές (του Γιάννη Γουργιώτη)

Δημοσιεύτηκε: Τρίτη, 10 Μαρτίου 2020 10:55 Ασύμμετρες απειλές (του Γιάννη Γουργιώτη)

Το 2020 μπήκε για τη χώρα μας με στραβή πατημασιά. Απανωτά, σωρευτικά θα έλεγα, οι κακοτυχίες και οι απρόβλεπτες καταστάσεις εφόρμησαν με λυσσαλέα διάθεση σε στεριά και θάλασσα, κόβοντας την ανάσα μας, στοπάροντας τη δημιουργική μας ενεργητικότητα και εξωθώντας μας σε ατομική και συλλογική περισυλλογή.

Οι δυσάρεστες καταστάσεις που βαραίνουν τη ζωή μας, που ρίχνουν σκοτεινή ομίχλη στην ατμόσφαιρα, δεν οφείλονται μόνο σε εξωτερικά, αντικειμενικά αίτια, αλλά είναι και παράγωγα ενδογενών αιτίων, δηλαδή απαύγασμα της ψυχο-πνευματικής μας ιδιοσυστασίας. Το θέμα αυτό είναι αντικείμενο μιας εξειδικευμένης μελέτης, που ανήκει στο χώρο των κοινωνικών επιστημών. Θα περιοριστώ εδώ στην αναφορά ορισμένων εξωγενών αιτίων που συμβάλλουν στην εκτράχυνση των όρων διαβίωσης και στην αγχωτική αντιμετώπιση των όποιων συνεπειών απορρέουν από αυτές.

Από το απώτερο παρελθόν, η μητέρα γη έχει ταυτιστεί με την έννοια του αγώνα, εναντίον ποικίλων κινδύνων που επιβουλεύτηκαν την ελευθερία της, επιδιώκοντας τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Οι αρχαίοι πρόγονοι δέχτηκαν κύματα επιδρομών αλλοφύλων, που ζητούσαν «γη και ύδωρ», δηλαδή την υποταγή τους. Δεν υπέκυψαν σε καμιά περίπτωση. Πολέμησαν και νίκησαν, λίγοι αυτοί εναντίων πολυάριθμων βαρβάρων, όπως ήταν λ.χ οι Πέρσες. Η νίκη τους δε δικαίωσε μόνο το εθνικό φρόνημα, διατηρώντας την ελευθερία τους, αλλά είχε και ανυπολόγιστης αξίας προεκτάσεις υπέρ του τότε κόσμου της ηπείρου μας. Η αξία και σημασία εκείνου του θριάμβου του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, συνυπολογίζοντας και τη θριαμβευτική πορεία του Μ. Αλεξάνδρου, που έδωσε ένα τέλος σε μια διαρκή απειλή εξ Ανατολών, είναι ιδιάζουσας σημασίας στο κεφάλαιο της παγκόσμιας ιστορίας. Η Ευρώπη, με τα επί μέρους έθνη, για να περιορισθώ στην 0ήπειρό μας, οφείλει πολλά σ’ εκείνη την ιστορική κάθαρση που πέτυχε το ελληνικό στοιχείο, η ελληνική ψυχή. Η ομολογία μου αυτή δεν κρύβει πατριδολαγνεία, όπως θα βιαστεί, ίσως, κάποιος να τη χαρακτηρίσει, ούτε αποτελεί έναν έωλο αναχρονισμό.Αποτελεί σε κάθε ευκαιρία ερεθισμό για προσεκτική θεώρηση της επικαιρότητας, έναν αφυπνιστικό ερεθισμό Είναι απαρασάλευτη η ιστορική καταγραφή των γεγονότων, η δε δόξα δεν παραγράφεται και ούτε ακυρώνεται. Τα ιστορικά γεγονότα συνιστούν μιαν αλυσίδα, της οποίας οι κρίκοι είναι αλληλένδετοι, άλλοτε ισχυροί και άλλοτε, ίσως, αδύναμοι, εύθραυστοι, πάντως τελικά συνεκτικοί.

Στην ιστορική διαδοχή των καταστάσεων και των κρίσιμων γεγονότων, η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ απούσα έως τώρα. Έδωσε πάντα το «παρών» στο κάλεσμα της Ιστορίας, είτε ως Βυζάντιο είτε ως Επανάσταση είτε στους πρόσφατους αγώνες κατά του φασισμού, του άξονα Γερμανίας του Χίτλερ και Ιταλίας του Μουσολίνι. Στους αγώνες αυτούς κάποιοι ήταν αμέτοχοι ή αντίπαλοι στη συμμαχία των ελευθέρων λαών. Υπονοώ εδώ τη γείτονα Τουρκία, που ήταν και είναι η κακή μας μοίρα. Η Ευρώπη, όπως και η Αμερική (ΗΠΑ) ξεχνούν την Ιστορία. Πορεύονται-εσκεμμένα- με παρωπίδες. Στις ημέρες μας ο τουρκικός παράγοντας έχει γελοιοποιήσει κάθε έννοια νομιμότητας και εθνικής του αξιοπρέπειας. Αυθαιρετεί ανεξέλεγκτα οι δε αυθαιρεσίες του γίνονται ανεκτές από τη διεθνή κοινότητα. Αν μελετήσει κανείς με σοβαρότητα τα πεπραγμένα της σύγχρονης κοινωνίας, ειδικότερα των μεγάλων κοινωνιών, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι την περίοδο αυτή οι διεθνείς διαδράσεις παίρνουν τη μορφή και το χαρακτήρα μιας κακοπαιγμένης παράστασης, μιας αλλόκοτης φάρσας, με παίχτες που θυμίζουν κλόουν τσίρκου. Οι σύγχρονες Μεγάλες Δυνάμεις, στο κυνήγι των συμφερόντων τους, ανέχονται τις αήθειες του Τούρκου Προέδρου, μεγάλου δολοπλόκου και αρχιψεύτη. Γιατί άραγε; Απλούστατα γιατί ο Ερντογάν έχει ανοίξει μια φάμπρικα παραγωγής και συσσώρευσης κάθε είδους πολεμικού υλικού, κάθε λογής σύγχρονων όπλων, από ΗΠΑ και Ρωσία, βασικών του προμηθευτών. Αυτή την υπεροπλία την ετοιμάζει για ένα μοναδικό σκοπό: Την υποταγή της Ελλάδας, την αρπαγή των νησιών μας και τη λήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας. Εμείς αγωνιζόμαστε για την ακεραιότητα της κρατικής μας υπόστασης, αλλά και για την προστασία της Ευρώπης! Αυτός ο τελευταίος μεγαλοϊδεατισμός ηχεί ως μια υπερβολική αφέλεια! Δε θα μπω στον πειρασμό να χαρακτηρίσω αυτή τη στάση της Χώρας μας! Τονίζω μόνον ότι πρέπει να γίνουμε πιο ρεαλιστές, πιο επιφυλακτικοί, αλλά και πιο απαιτητικοί, γιατί οι απαιτήσεις μας είναι νόμιμες και απορρέουν από τη διεθνή νομιμότητα. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας έδειξαν έως τώρα απάθεια που εξομοιώνεται με αδιαφορία για τα εχθρικά πυρά της Τουρκίας εναντίον μας, για τον ακήρυχτο πόλεμο που κάνει στον Έβρο και στη θάλασσα παραβιάζοντας διαρκώς τα νόμιμα δικαιώματά μας, αλλά και όλες τις διεθνείς συνθήκες. Αρκούνται μόνο στο να τονίζουν πως τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά! Μεγαλόστομες διακηρύξεις, αλλά μακρόθεν εκπεφρασμένες. Με κάποια εκατομμύρια που δίνουν στη χώρα μας νομίζουν πως εξοφλούν το χρέος τους. Ο Τούρκος είναι ο ξύπνιος που απορροφά εκβιαστικά τα δισεκατομμύρια! Με αυτά εξοπλίζεται και φροντίζει το ανθρώπινο οπλοστάσιό του, τους μετανάστες, σε ρόλο πολιορκητικού κριού και φόβητρο για τους ψοφοδεείς ευρωπαίους πολιτικούς.

Μια δεύτερη πληγή, με τη μορφή ασύμμετρης απειλής, τη φορά αυτή αναφερόμενη στην υφήλιο, οπότε περιλαμβάνει και τη χώρα μας, είναι μια κακοτυχία επίκαιρη και απρόβλεπτη, η οποία προστιθέμενη στην παραπάνω προβληματική κατάσταση, μεγεθύνει το άγχος και τον προβληματισμό όχι μόνο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, αλλά και σύμπαντος του ελληνικού λαού. Πρόκειται για την περίπτωση του κορωνοϊού, ενός ύπουλου και επικίνδυνου ιού, πολύ απειλητικού για τις μεγάλες ηλικίες και για όσους επιβαρύνονται με παθολογικά αίτια. Μεταδίδεται πολύ εύκολα, πολλαπλασιαζόμενος με γεωμετρική πρόοδο, πράγμα που καθιστά ενδεχόμενη την περίπτωση πανδημίας, αν δεν καταβληθεί ιδιαίτερη φροντίδα και επιμέλεια, τόσο ατομική όσο και συλλογική. Χρειάζεται συμμόρφωση προς τις οδηγίες των ειδικών, των λοιμωξιολόγων ειδικότερα, για να προληφθούν περαιτέρω δυσάρεστα αποτελέσματα με τυχόν γενίκευση της μετάδοσης, όπερ είναι απευκταίο.

Το συμπέρασμά μου: Από όσα αναφέρω πιο πάνω για τις τρέχουσες εξελίξεις και ειδικότερα για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εθνική μας υπόθεση, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η Ένωση αυτή υπάρχει μόνον ως τίτλος. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της σύμπνοιας, της δικαιοσύνης, είναι μακρινό όνειρο. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο θεωρώ πως είναι κενό περιεχομένου, είναι ένας μύθος. Αδύνατο να υλοποιηθεί με την επικρατούσα νοοτροπία των ευρωπαίων ηγετών, με την ηγετική τους ανεπάρκεια και την ανυπαρξία σταθερής και ακραιφνούς ιδεολογίας, που να υπερφαλαγγίζει τα επουσιώδη, τα πρόσκαιρα και πάνω απ' όλα τα υλιστικά κίνητρα, που οδηγούν στη φθορά και στην ηθικο-πνευματική ένδεια, προδρομική διαδικασία παρακμής και διάλυσης.

Η ταπεινότητά μου απευθύνει προτροπή προς το ελληνικό πολιτικό σύστημα να εγκαταλείψει την εσωστρέφεια, να απαλλαγεί από τα στενά κομματικά συμφέροντα και να εργαστεί για την εθνική συσπείρωση, την ενότητα και την ομοψυχία. Προς τα έξω, να προβάλει με σταθερότητα, επιμονή και πειστικότητα την αναγνώριση και δικαίωση των εθνικών μας ζητημάτων, τα οποία συνυφαίνονται με την εθνική μας αυθυπαρξία.

                                        Γιάννης Γουργιώτης
 

Προσαρμοσμένη αναζήτηση