Γράφει ο Αθανάσιος Κάππος....
Προχθές το πρωί κατά τις 10:00 κατέβηκα από το σπίτι μου στην αγορά να κάνω λίγα ψώνια. Οι δρόμοι της Λαμίας αν και ήταν Σάββατο, ήταν έρημοι και μέχρι το κέντρο της πόλης συνάντησα 5-6 ανθρώπους βιαστικούς που βάδιζαν φοβισμένοι.
Φτάνοντας στην οδό Ρήγα Φεραίου πάγωσα, ένιωσα ανατριχίλα. Ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης μου ήταν έρημος, θύμιζε νεκροταφείο. Όλες οι καφετέριες κλειστές με τις καρέκλες στοιβαγμένες στις προθήκες τους, η μία πάνω στην άλλη. Η εικόνα ήταν σοκαριστική, ανατρίχιασα. Δεν ήξερα τι συμβαίνει… Τότε θυμήθηκα τις ειδήσεις που είχα ακούσει το προηγούμενο βράδυ. Είχε ανακοινωθεί ότι θα έκλειναν καφενεία, εστιατόρια και κέντρα διασκέδασης γιατί υπήρχε λόγος. Ο λόγος ήταν ότι ο κόσμος δεν έπρεπε να συναθροίζεται γιατί υπήρχε εχθρός που χτυπούσε στις συγκεντρώσεις.
Η εικόνα αυτή με σόκαρε, με γύρισε πίσω πολλά χρόνια και θυμήθηκα την Γερμανική κατοχή, τότε που υπήρχε μετά από κάποια ώρα, απαγόρευση κυκλοφορίας. Όμως τότε ο εχθρός μπροστά σου ήταν ορατός και τον απέφευγες, αλλάζοντας δρόμο. Τώρα όμως ο εχθρός είναι αόρατος , βρίσκεται δίπλα σου χωρίς να έχεις την δυνατότητα να τον αποφύγεις.
Κοίταζα σοκαρισμένος γύρω μου και κάποια στιγμή σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά κοιτάζοντας προς τον ήλιο. Αυτός είχε ξεπροβάλλει χαμογελαστός σε ένα λαμπερό, καταγάλανο ουρανό. Το χαμόγελό του όμως μου φάνηκε ειρωνικό, σαν να μας περιφρονούσε. Τότε θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει παλιά σε ένα θρησκευτικό βιβλίο που έγραφε λόγια προφητικά και το αίμα μου πάγωσε από φόβο και αγωνία. Το βιβλίο αυτό έγραφε ότι κάποια ημέρα θα υπάρχουν όλου του κόσμου τα αγαθά, αλλά ο άνθρωπος δεν θα τολμά να τα αγγίξει γιατί μερικά θα σκοτώνουν. Νομίζω ότι η ημέρα αυτή είναι κοντά γιατί το βλέπω ολοζώντανο να εξελίσσεται μπροστά μου.
Συνάμα ένιωσα ότι μας δοκιμάζει ο Θεός, γιατί όταν έφτιαξε τη γη έστειλε τον άνθρωπο που δημιούργησε κατ εικόνα και ομοίωση πάνω της για να την κατοικήσει. Του έδωσε όμως και μερικές εντολές που δεν ακολουθεί, αλλάζοντας «βαγόνι». Όμως το βαγόνι αυτό είναι διαφορετικό και κυλά σε ράγες άλλες, που οδηγούν στον όλεθρο και τις επίγειες απολαύσεις.
Αγαπάτε αλλήλους είπε ο Χριστός και μην ματαιοπονείτε γιατί η ζωή αυτή είναι προσωρινή και άλλος είναι ο στόχος. Μα ο κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος με χάρες και ελαττώματα που του ‘δωσε ο Θεός για να τον δοκιμάζει. Ένα από τα ελαττώματά του είναι η απληστία. Αυτή έκανε τον άνθρωπο μετά από μερικά επιτεύγματα να νιώθει παντοδύναμος και με τα έργα του να καταστρέφει τον πλανήτη. Ο Θεός λοιπόν τώρα για να τον συνεφέρει, του έστειλε έναν αόρατο εχθρό που κατέληξε σε πανδημία.
Με αυτά που γράφω δεν θέλω να κάνω τον ιεροκήρυκα ούτε τον παντογνώστη. Με το μυαλό που μου χάρισε ο Θεός σκέπτομαι, και τις εμπειρίες που έχω.
Θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι είμαστε εδώ στη γη προσωρινά σταλμένοι με κάποια αποστολή για να δοκιμαστούμε. Οι εχθροπραξίες μεταξύ των λαών σκορπούν τον όλεθρο, σκοτώνουν τα χελιδόνια. Στη θέση τους έρχονται οι γύπες με αιχμηρά ράμφη και νύχια γαμψά για να μας ξεπαστρέψουν. Μακάρι ο Θεός να φωτίσει αυτούς που αυτοαποκαλούνται «Πλανητάρχες» να συνετιστούν, καταργώντας τα κανόνια για να ‘ρθουν τα χελιδόνια…
Αθανάσιος Κάππος
