Μένω στο σπίτι (του Γιάννη Γουργιώτη)

Δημοσιεύτηκε: Τρίτη, 24 Μαρτίου 2020 10:51 Μένω στο σπίτι (του Γιάννη Γουργιώτη)

Το  μήνυμα «μείνε στο σπίτι», είναι μια αγωνιώδης προτροπή του πολιτικού και επιστημονικού (ιατρικού) κόσμου προς τον πληθυσμό να παραμείνει στο σπίτι του, όσο διαρκεί ο πόλεμος κατά του εχθρού. Πράγματι, πρόκειται περί εχθρού αόρατου, λίαν επιθετικού και θανατηφόρου, όπως είναι ο κορωνοϊός . Όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία του ανθρώπινου γένους είχαν το στοιχείο του αριθμητικού περιορισμού, αν και κάποιοι ονομάστηκαν παγκόσμιοι, Α’ και Β’, του 20ου αιώνα. Αυτός όμως εδώ ο πόλεμος έχει τα χαρακτηριστικά της απροσδιοριστίας, της αιφνίδιας επιθετικότητας, του μη ορατού εχθρού, γιαυτό και είναι διαφορετικός από τους συμβατικούς πολέμους, όπου οι αντίπαλοι κινούνται στα φανερά, ακόμη και αν αυτοί οι πόλεμοι έχουν λάβει εξειδικευμένη μορφή, με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Με αυτά τα χαρακτηριστικά ο αόρατος εχθρός, κατασκεύασμα εργαστηρίου(;), όπως διαδίδεται, είναι θανατηφόρος και για την ώρα ανεξέλεγκτος, όπως το αποδεικνύει η προσβολή όλων των εθνών της Υφηλίου. Δηλαδή έχει πάρει το χαρακτήρα της παγκοσμιότητας. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την οικονομική, κυρίως, παγκοσμιοποίηση. Να που τώρα γνωρίζουμε μια νέα μορφή παγκοσμιοποίησης, αυτή τη φορά όμως με τη μορφή της ακάθεκτης εισβολής και της βιαίας προσβολής των ύψιστων ανθρώπινων αγαθών: της υγείας και ακόμη αυτής της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, από έναν ιό.

Αυτός ο εχθρός είναι αδυσώπητος. Δε συγχωρεί ανθρώπινα λάθη και επιπόλαιες συμπεριφορές. Όσοι έδειξαν τέτοιες αδυναμίες, το πληρώνουν πολύ ακριβά. Το πλήρωσε πρώτη η Κίνα, αλλά το κράτος αυτό του 1,5 δισεκατομμυρίου ψυχών, αντιμετώπισε επιτυχώς τον εχθρό, χάρις στην αυστηρή πειθαρχία που επέβαλε στους πολίτες του, αλλά και στα ταχύτατα αντανακλαστικά του επιστημονικού κόσμου.

Από την Κίνα το κακό μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Η ευκολία επικοινωνίας που έχουν οι ανθρώπινες κοινωνίες, παράλληλα με τα θετικά στοιχεία αυτής της ευκολίας, συμπλέουν και τα αρνητικά, όπως ο κορωνοϊός, που αρέσκεται να κόβει την αναπνοή, χτυπώντας τους πνεύμονες, αφαιρώντας έτσι τη ζωή σε μεγάλο αριθμό ατόμων, ιδίως των ατόμων της 3ης ηλικίας.

Η Ιταλία είναι αυτή που πληρώνει βαρύ τίμημα στον κορωνοϊό. Οι εικόνες με τα εκατοντάδες φέρετρα, τους εκατοντάδες ημερήσιους θανάτους, είναι κάτι το εξωπραγματικό! Προκαλεί όχι μόνον θλίψη, αλλά δραματοποιεί την καθολική αντίληψη για το μέλλον της λαθεμένης πορείας που ακολουθεί η  ανθρωπότητα. Και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία και η Γαλλία υφίστανται περίπου τις ίδιες δοκιμασίες.

Όσον αφορά τη χώρα μας, την Ελλάδα, είναι αξιέπαινοι όσοι συνετέλεσαν στη έγκαιρη λήψη μέτρων για την παρεμπόδιση της επιδημικής εξάπλωσης αυτής της μάστιγας, που προκαλεί αναστάτωση στη ζωή μας και μας φέρνει βήματα πίσω, από κάθε άποψη.

Δυστυχώς, όμως, οι παραινέσεις του πολιτικού και του ιατρικού κόσμου, που αγωνίζεται νυχθημερόν εναντίον του κακού, παραινέσεις για αυτό-περιορισμό και παραμονή στο σπίτι, δε φαίνεται να βρίσκουν «ευήκοα ώτα» για πολλούς συνέλληνες!  Συμπεριφέρονται πολλοί από αυτούς με ακατανόητη νοοτροπία, με άσκοπες μετακινήσεις, χωρίς προφυλάξεις (γάντια και μάσκα), περιφέρονται στις λαϊκές αγορές, βγαίνουν στα πάρκα να πάρουν «αέρα», πηγαίνουν στη θάλασσα για μπάνια, ταξιδεύουν ομαδικά για τα ελληνικά νησιά, λες και πάνε για διακοπές, εκδηλώνοντας απερίγραπτες και αλλόκοτες απερισκεψίες! Είναι φανερό πως ένα τμήμα του λαού μας δεν έχει συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και το μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η χώρα. Αδιαφορούν ακόμη και για την απώλεια ανθρώπινων ψυχών σε μια ενδεχόμενη γενικευμένη πανδημία, που ευχόμαστε όλοι να παραμείνει ως ένας υπερβολικός  φόβος.

Υπάρχει βασική αιτία μη συμμόρφωσης προς τις προτροπές των υπευθύνων για αυτοπεριορισμό και παραμονή στο σπίτι: η αδιαφορία ανεγκέφαλων, που εκδηλώνεται με χαλαρότητα και απείθεια, οπότε  οι απλές προτροπές μεταβάλλονται από την κυβέρνηση παίρνοντας αμέσως το χαρακτήρα της αυστηρής εντολής, με σκοπό την απαρέγκλιτη  τήρηση των μέτρων. Η ανυπακοή συνεπάγεται κολασμό. Οι ποινές επιβάλλονται από τη δημοκρατική τάξη, εξαιτίας διακινδύνευσης ανώτερου πολιτειακού αγαθού, όπως είναι το δημόσιο συμφέρον. Η προφανής, λοιπόν, αιτία κάθε απόκλισης που συνεπιφέρει βλάβες στο δημόσιο συμφέρον ( υγεία και ανθρώπινη ζωή), οφείλεται, κατά την άποψή μου, στην έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, διδακτά στοιχεία της οποίας είναι το αίσθημα της ευθύνης, της αλληλεγγύης, της λογικής σκέψης, της συνειδητής αντίληψης. Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει με αυτά τα φαινόμενα της μη συμμόρφωσης  των πολιτών, ώστε να μη γίνουν παράγοντες γενίκευσης της πανδημίας της λοίμωξης;

Χωρίς να πιστεύω σε παλιές μεθόδους της παιδαγωγικής επιστήμης, θα επικαλεσθώ εδώ τον παλιό παιδαγωγικό κανόνα: « όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» ή ακόμη και το παλαιότερο: « Ο μη δαρείς, ου παιδεύεται». Δηλαδή η Πολιτεία επιβάλει κανόνες, νόρμες σεβαστές από όλους, ανεξαιρέτως, τους πολίτες, η παράβαση των οποίων να τιμωρείται, τουλάχιστον με χρηματικές ποινές. Αυτό το τελευταίο μέτρο εφαρμόζει από τώρα η κυβέρνηση, με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, με πολιτικό consensus. Το μέτρο αυτό αφορά κυρίως τους παλιννοστούντες από χώρες του εξωτερικού, πιθανούς φορείς του ιού, τους οποίους υποχρεώνει σε 15θήμερο κατ’οίκον περιορισμό, προβαίνοντας ταυτόχρονα στις σχετικές ιατρικές εξετάσεις των ατόμων αυτών.

Στο ίδιο πλαίσιο διαφύλαξης του κοινού καλού, απαγορεύονται οι άσκοπες μετακινήσεις των πολιτών, εξαιρουμένων αυτών που φέρουν επιβεβαίωση της μετακίνησης. Στους συλλαμβανόμενους για άσκοπη  και άνευ σοβαρής αιτίας κυκλοφορία, θα επιβάλλονται χρηματικές ποινές των 5 χιλιάδων ευρώ. Δίκαιο το μέτρο, αν και η κυβέρνηση πιστή στις δημοκρατικές της αρχές, παρέχει το δικαίωμα της ένστασης για το αποτέλεσμα της εφαρμογής του μέτρου.

Ευελπιστώ, και μαζί μου όλοι οι εχέφρονες έλληνες πολίτες, ότι το καθολικό πληθυσμικό στοιχείο θα συνειδητοποιήσει την τραγικότητα των στιγμών που βιώνουν οι ανθρώπινες κοινωνίες συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, ώστε με την πειθαρχία, την υπομονή και τη σώφρονα νοημοσύνη, να ξεπεραστεί αυτή η δοκιμασία με τις μικρότερες φθορές και απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό.

Το  δίδαγμα από αυτή τη συνεχιζόμενη περιπέτεια, με άγνωστο ακόμη το τέλος της, είναι ότι: παρόλη τη θαυμαστή του εξέλιξη, ο άνθρωπος παραμένει ένα αδύναμο ον, ένα εξαρτημένο πλάσμα που σε παρόμοιες κρίσεις και κινδύνους θα στέφει το βλέμμα προς τον ουρανό ζητώντας τον οίκτο και οικτιρμό της θεότητας. 

Γιάννης Γουργιώτης

Προσαρμοσμένη αναζήτηση