Ο ΛΑΓΟΣ
Μόνος στην πόλη στον ιό
Μου τρέμει η περδικούλα
Και σκέφτομαι σαν το λαγό
Να πιάσω μια ραχούλα.
Να πάω ψηλά στον έλατο
Και να κατασκηνώσω
Και στου τραγιού το κέρατο
Να μπω για να γλυτώσω.
Να ’χω τα δέντρα συντροφιά
Τα’ αγρίμια για παρέα
Να μου λαλάνε τα πουλιά
Σε F.M. και σε βραχέα.
Να πιάνομαι απ’ το κλαρί
Μονάχος να χορεύω
Κι απ’ τη γλυκιά μου τη φωνή
Τα’ αηδόνια να αγριεύω.
Να τρώω ακρίδες το πρωί
Χόρτα το μεσημέρι
Και για το βράδυ ελαφρύ
Άγριο χοιρομέρι.
Να κατουρώ ξανά ορθός
Ένεκα ανδροπρεπείας
Που μου την κόψαν δυστυχώς
Για λόγους αστοχίας.
Να ζήσω πια ασκανδάλιστος
Σαν και τον Αϊ Γιάννη
Κι αν αποτύχω ως άγιος
Και όσιος μου φτάνει.
Θα απαρνηθώ τον εγκλεισμό
Τι με ’χουν αποκάμει
Μήπως γλυτώσω το μυαλό
Απ’ της σιωπής το τζάμι.
Χ.Τ. ο Βιτλ'ιωτης
Λαμία 02/05/2020
