Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης...
Με μεγάλη προσοχή παρακολουθήσαμε δηλώσεις πολιτικών ηγετών, ακούσαμε και μελετήσαμε απόψεις πολιτών και αρθρογράφων σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικές με τη μετατροπή σε τζαμί της Αγια-Σοφιάς στην Πόλη. Το πολύπαθο αριστούργημα τής βυζαντινής αρχιτεκτονικής βρέθηκε για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο τής επικαιρότητας με αφορμή τη γνωστή απόφαση του Προέδρου της Τουρκίας να μετατρέψει αυτό το υπέροχο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε χώρο λατρείας. Κοινό φόντο σχεδόν σε όλες τις απόψεις αυτές είναι μια χλιαρή έως απαθής στάση απέναντι στα πολιτικά παιχνίδια και τα συμφέροντα μιας χώρας που καθοδηγείται από έναν ηγέτη ο οποίος πλέον βρίσκεται σε παρακμή οδηγώντας ολόκληρη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου σε μια επικίνδυνη ταλάντευση. Εκείνο όμως που δε διαβάσαμε είναι το γιατί στ’ αλήθεια η διεθνής κοινότητα επέτρεψε στο κράτος τής Τουρκίας να μεταβάλει το χαρακτήρα της Αγια-Σοφιάς από μουσείο σε τέμενος.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να σταθούμε ούτε στη διαμορφωμένη αντίληψη τής Δύσης για την ιστορική αξία που προσέδωσε το Βυζάντιο στον κόσμο μας ούτε στη σημαντικότητα τής κληρονομιάς του προκειμένου να αξιολογήσουμε την εν λόγω ιστορική περίοδο, υπάρχουν άλλωστε ειδικοί που έχουν ήδη εκφράσει την επιστημονική τους άποψη, αν και κατά τεκμήριο πρέπει να στάθηκε σημαντική για την εξέλιξη της ίδιας της ανθρωπότητας, Είναι όμως πεποίθησή μας πως για ακόμα μια φορά το φυσικό σύνορο μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης δεν είναι η Ελλάδα, όπως θα έπρεπε, αλλά βρίσκεται σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου, σε κάποιο τηλεφωνικό καλώδιο ίσως! Η Ελλάδα, ο πρόγονος του Βυζαντίου, που γέννησε τις Τέχνες και δημιούργησε τρόπους σκέψης πρωτοπόρους και μοναδικούς, βρέθηκε υπόδουλη για τετρακόσια χρόνια σε μια πολεμοχαρή φυλή που πάντα αισθανόταν (ενδεχομένως και να εξακολουθεί να αισθάνεται) μειονεκτικά απέναντί της. Η απομίμηση ενός δήθεν μεγαλείου τότε, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, παλεύει στις μέρες μας να γίνει πάλι μια κακή παραποίηση εκείνου του παρελθόντος. Και δυστυχώς, ο δυτικός κόσμος με τις πολιτικές του αποφάσεις και την ανοχή του άτοπα ποιεί ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την έλευση μιας επικίνδυνης κοσμοθεωρίας ένα βήμα πιο κοντά στην εξώθυρά του.
Η μετατροπή σε τζαμί της Αγια-Σοφιάς ουδόλως έχει να κάνει με ζήτημα θρησκευτικής πίστεως στο βάθος της ουσίας του. Έχει κυρίως να κάνει με την επιβολή πολιτικής κάνοντας χρήση ενός συμβόλου και μάλιστα με όρους bulling κι εκφοβισμού απέναντι στην Ελλάδα και βεβαίως δι’ αυτής και σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Διότι ο ναός αυτός είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας θρησκευτικός ναός, είναι το απάνθισμα μιας ιστορικής συνέχειας και μιας φιλοσοφίας που ο Ερντογάν διαρρηγνύοντάς την, την πετά στη λάσπη και την αποκαθηλώνει από την Ιστορία έχοντας για μάρτυρες και το σύνολο σχεδόν των ηγετών του δυτικού κόσμου, με τους οποίους μάλιστα η Ελλάδα είναι(;) σύμμαχος! Αυτό το εφεύρημα επιβολής τού ολοκληρωτικού καθεστώτος στη γείτονα καθιστά τον Πρόεδρο της χώρας αυτής απλώς έναν ακόμα Ηρόστρατο για τον οποίο η ιστορία γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Το σημαντικότερο ζήτημα όμως δεν είναι αυτό, είναι αμιγώς η στάση της Δύσης απέναντι στην ανόσια πράξη έναντι της Ελλάδας. Μια στάση ντροπής, ενοχής και ηθικής πτώσης που δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που γεννήθηκαν μέσα από τη μήτρα του Διαφωτισμού. Αιδώς Ευρωπαίοι, πέφτει η ασημαντότητά σας βροχή!
Μπορεί να πέρασαν τελικά περισσότεροι από ένας θεοί μέσα από το επιβλητικό κτήριο της Αγιας-Σοφιάς, αλλά γεγονός παραμένει πως αυτή κατασκευάστηκε χάρη στο πνεύμα το ελληνικό και πάντα αυτό θα συμβολίζει, όσες απομιμήσεις μεγαλείων κι αν αποπειραθούν να γίνουν. Διότι, ο θεός της ελληνικής ψυχής πάντα θα έχει υπό την αιγίδα του τούτο τον κόσμο σ’ αυτή τη γλυκιά άκρη της Μεσογείου, τον κόσμο το μικρό, το μέγα του Ελύτη και των Ανθρώπων όλων!
