Ο καμβάς
Σε τεντωμένο πια σχοινί
Τσουλάει η ζωή μας
Και η ψυχή παλινδρομεί
Μες στην αναπνοή μας.
Τρελάθηκαν οι ποιητές
Πληγώθηκαν οι λέξεις
Και βγαίνουν καταθλιπτικές
Μήπως και τις προσέξεις.
Ψωνίζεις ηλεκτρονικά
Μέχρι και το μπαρμπούνι
Και το πληρώνεις ακριβά
Στο σάκο το γουρούνι.
Κι αλλάξαμε συνειδητά
Τις επαφές… κι η λύση
Δίνεται με τα κινητά
Λιγάκι παρά φύση.
Των μαθητών τ’ αφεντικό
Τους χόνδρινε τη σφήνα
Και τώρα βράζει στον ιό
Τσαγάκια στην κουζίνα.
Φτήνυνε κι ο πολιτισμός
Μας ξύπνησε το ψώνιο
Κι εισπράξαμε ψηφιακώς
Ντελίβερι το Νιόνιο.
Ξενέρωσε και η γιορτή
Του Έπους του Σαράντα
Κι ήταν η σούπα μας ψυχρή
Χωρίς λαό στην πάντα.
Πάνω στο μαύρο τον καμβά
Ότι κι αν ζωγραφίσεις
Θα σου ξερνάει μια σκιά
Και μαύρες αναμνήσεις.
Λαμία 28/10/2020
Χ.Τ. ο Βιτ΄λιωτης
