Γράφει ο Δημήτρης Κακαβάς...
Στην αυγή του 2021, μιας χρονιάς που περιμέναμε σ’ ολόκληρο τον πλανήτη με την ελπίδα της ανακούφισης, της «απελευθέρωσης» και της επανάκτησης της ίδιας μας της ζωής, ο «πόλεμος» συνεχίζεται! Γιατί ΝΑΙ, όλο αυτό που ζούμε μόνον ως πόλεμος μπορεί να χαρακτηρισθεί.
10 μήνες τώρα, κλεισμένοι στα δωμάτια του σπιτιού μας οι περισσότεροι. Στερούμενοι κάθε δυνατότητας να έλθουμε κοντά σε γονείς, παππούδες, συγγενείς, αγαπημένα πρόσωπα και φίλους. Να πούμε δυο κουβέντες, να γελάσουμε, να ξεφύγουμε απ’ την ρουτίνα, να ξεσκάσουμε. 10 μήνες χωρίς τον τυπικό ρυθμό του ωραρίου της δουλειάς μας, τις καθημερινές μας συνήθειες, τις σύντομες αποδράσεις μας για ένα καφέ ή μια μπύρα στο μπαράκι της γωνίας. Όλη την ημέρα με τις πυτζάμες σαν τους τρόφιμους των γηροκομείων! Λιώνουμε τις παντόφλες μας στην διαδρομή κουζίνα – καναπές - κρεβατοκάμαρα. Τηλεόραση, ταινίες πολλές, μα πολλές ταινίες, κοινωνικά δίκτυα, διάβασμα και καυγάδες. Καυγάδες μεταξύ μας χωρίς ουσιαστικό λόγο. Καυγάδες για ψύλλου πήδημα. Και μετά, ξανά τηλεόραση και ταινίες!
Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, ερευνητές, γιατροί και ειδικευμένοι επιστήμονες γενικότερα, παλεύουν με μανία να κατασκευάσουν το αντίδοτο στον εφιάλτη. Αυτό το «ΦΑΡΜΑΚΟ» που θα μας δώσει πίσω την ζωή μας. Οι Κυβερνήσεις από την μεριά τους θεσπίζουν ειδικά μέτρα και Νόμους για να περιορίσουν τις απώλειες. Απαγορεύσεις επί απαγορεύσεων με στόχο τον περιορισμό της διασποράς του ύπουλου εχθρού μέσω του συγχρωτισμού και των ανθρώπινων επαφών.
Σε κάθε κοινωνία οι Νόμοι θεσπίζονται προς όφελος του συνόλου και τα μέλη της κοινωνίας αυτής έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να πειθαρχούν στα όσα οι Νόμοι ορίζουν. Να πειθαρχούν στο ΣΥΝΟΛΟ τους όμως. Όχι σε όποιον αρέσει ή όποιον τον βολεύει.
Στην Ελλαδίτσα όμως, στην μικρή δική μας Χώρα, για άλλη μία φορά, ο Νόμος δεν εφαρμόζεται με την ίδια διάσταση σε όλα τα μέλη της κοινωνίας μας. Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την παλιγγενεσία του Ελληνικού Κράτους. Κι όμως δεν μπορέσαμε ακόμα να ωριμάσουμε. Συνεχίζουμε να έχουμε ως κοινωνία, μια ανοχή απέναντι στα φαινόμενα ανεξέλεγκτης απείθειας. Ακόμα κι όταν αυτή η απείθεια είναι αδικαιολόγητη, ακόμα κι όταν στρέφεται κατά της κοινής λογικής ή των κοινών συμφερόντων της κοινωνίας μας.
Γι’ αυτό και σήμερα, 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση, υπάρχουν ακόμα μέλη της κοινωνίας μας που πιστεύουν ότι συνεχίζεται ο … απελευθερωτικός αγώνας! Υπάρχουν άνθρωποι που φαντασιώνονται νίκες απέναντι σε ανύπαρκτους εχθρούς. Δον Κιχώτες που κυνηγούν ανεμόμυλους! Με μια διαφορά όμως. Η ιδεοληψία που ταλαιπωρεί τους δικούς μας Δον Κιχώτες, δεν τους οδηγεί σε επιθέσεις στα «φτερά» των ανεμόμυλων αλλά σε πραγματικές επιθέσεις κατά πραγματικών στόχων. Επιθέσεις που έχουν ανθρωποκτόνο πρόθεση και καταστροφικά αποτελέσματα. Και το επίσημο Κράτος επιμένει να παίζει τον ρόλο του ταλαίπωρου Σάντσο Πάντσο που κατανοεί τα εγκληματικά όσο καταστροφικά αποτελέσματα της άρρωστης ιδεοληψίας τους αλλά τα ανέχεται.
Μετά από δεκαετίες αρρωστημένης ανοχής σε εγκληματίες που πάσχουν από «πολιτική» ιδεοληψία, φτάσαμε εν μέσω των τραγικών αποτελεσμάτων αυτού του «κυκλώνα» της πανδημίας να ανοίγουμε κι άλλα «μέτωπα». Θρησκευτικής ιδεοληψίας αυτή τη φορά. Μερίδα ιερωμένων σήκωσε «το λάβαρο του αγώνα» με αφορμή τους περιορισμούς για τον έλεγχο της μετάδοσης του κορονοϊού!
Στην Θεσσαλονίκη ο τοπικός δερβέναγας να ειρωνεύεται «τσαχπίνικα» τους ρεπόρτερ που βρίσκονταν στον ναό, ενώ στην παραλία 5-6 ψεκασμένοι έτρεχαν προς την θάλασσα σαν τις μουρλές, κρατώντας ψηλά ένα σταυρό στα χέρια.
Αποσβολωμένοι να διαβάζουμε πως: «η Ιερά Σύνοδος μετά από έκτακτη συνεδρίαση αποφάσισε ομόφωνα πως δεν κάνει αποδεκτή την απόφαση, ενώ ετοιμάζει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Σε άλλο τηλεοπτικό «παράθυρο, άλλος ιερωμένος να δηλώνει ότι «εμείς θα εφαρμόσουμε την … προηγούμενη απόφαση» που μας βολεύει καλύτερα!
Και μαζεύτηκαν χιλιάδες στις εκκλησίες. Και σπρώχνονταν και σκουντιούνταν!
Και θα θρηνήσουμε εκατοντάδες νεκρούς σε λίγες μέρες. Λόγω της τσαχπινιάς…
Λες κι όλοι αυτοί ζουν σε μια άλλη ή σε μια παράλληλη κοινωνία! Τι πάει να πει «ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ»; Ο Νόμος είναι, και ΠΡΕΠΕΙ να είναι για όλους. Για όλα τα μέλη της κοινωνίας. Για τον καθένα από μας Ο Νόμος δεν εξετάζει αν κάποιος είναι αριστερός ή φοράει ράσα ή έχει μούσι ή μιλά τσαχπίνικα!
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου το Ελληνικό Κράτος να σοβαρευτεί και λειτουργήσει ως Κράτος επιβάλλοντας την ισχύ του. Πριν η «φωτιά» του Αμερικανικού Καπιτωλίου φτάσει στην πόρτα μας.
Δημήτριος Χρ. Κακαβάς
