Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
(Aφιέρωμα στην ποίηση)
Τόση μαυρίλα ποιητή
Πως θα την ξεθωριάσεις;
Και τί θα βάλεις στην πληγή
Να την απαγαδιάσεις*;
Οι ρίμες σου δεν συγκινούν
Πλέον τις καταιγίδες
Και στις καρδιές λιμοκτονούν
Οι αντοχές κι οι ελπίδες.
Η μάνα χάνει το παιδί
Στης εποχής τη σκόνη
Και ο πατέρας στο χαρτί
Πάλι εφτά σηκώνει.
Η κόρη χάνει τη δουλειά
-Κόκκος κι αυτή στην άμμο-
Κι ο σύντροφός της τής ζητά
Αναβολή στο γάμο.
Ο δε μικρός ο φοιτητής
Μες στη διαμαρτυρία
Είναι το θύμα συμπλοκής
Με την Αστυνομία.
Και η φαφούτα η γιαγιά
Μόνη στην κάμαρη της
Τρώγεται με τη μοναξιά
Να κλείσει η όρεξή της.
Σεισμοί πλημμύρες και λιμοί
Και πάνδημο πακέτο
Με πόσες ρίμες ποιητή
Γλυκαίνει το κουφέτο;
Αχ ποιητή μου με γραφές
Πώς να το κάνεις ζάφτι*;
Μοιάζεις σαν άδειος τενεκές
Που στη λιακάδα αστράφτει.
*Το κάνω ζάφτι: το κάνω κουμάντο.
*Απαγαδιάζω: καταπραΰνω τον πόνο.
Λαμία 21/03/2021
Χ.Τ. ο Βιτ΄λιωτης
