Ο αόρατος δυνάστης που ταλανίζει τη χώρα μας, αλλά ουσιαστικά και ολόκληρη την οικουμένη, συμπλήρωσε ένα ολόκληρο έτος (Μάρτιος 2020- Μάρτιος 2021) φορτωμένος μ’ έναν τραγικό απολογισμό: σε ανθρώπινες ζωές (χιλιάδες στην ανθρώπινη κλίμακα), σε ταλαιπωρίες, σε άγχος, σε κοινωνικούς περιορισμούς με τα επαχθή lockdown, σε σημαντική μείωση της παραγωγικής διαδικασίας, σε πρωτοφανή οικονομική ύφεση κλπ.κλπ. Η Χώρα μας συμμετέχει αυτονόητα σ’ αυτή την πρωτοφανή κοινωνικο-οικονομική περιδίνηση.
Ο φετινός χειμώνας, 2020-2021, βρήκε την Ελλάδα μας βαριά τραυματισμένη. Η αναστολή της εμπορικής κίνησης, το κλείσιμο των σχολείων, τα διαδοχικά lockdowne, είναι αιτία κόπωσης του λαού και υποχρεωτικά μειωμένης δράσης του.
Ο εμβολιασμός που εφαρμόστηκε από την αρχή του έτους στο νοσηλευτικό προσωπικό και στις ευπαθείς ομάδες, τους υπερήλικες βασικά, έδωσε μια ανάσα στο σύστημα και μια αισιοδοξία για έξοδο από τη δυσχερή κατάσταση. Τονίζεται με έμφαση ότι στο φαινόμενο της πανδημίας είναι προφανής η ποιότητα διαχείρισής της από τον κρατικό μηχανισμό, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, ώστε να αξιολογούνται οι συνέπειες της στο σύνολο της κοινωνικής ζωής.
Τα γεγονότα στη χώρα μας, όπως αυτά προκύπτουν καθημερινά από τους ρυθμούς λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, χαρακτηρίζονται από τη φύση των μέσων που τα παράγουν, δηλαδή από την ποικιλία δράσης του ανθρώπινου παράγοντα.
Γενεσιουργός παράγων των γεγονότων είναι, μεταξύ των άλλων, οι κοινωνικοί θεσμοί. Στο σύνολο των παραγόντων αυτών ενυπάρχει και η έννοια της πολιτικής. Το πολιτικό μας σύστημα με τα χαρακτηριστικά του, είναι σημαντικός παράγοντας της ομαλής λειτουργίας του κοινωνικού μας βίου.
Η πολιτική εξουσία συχνά φθείρει το ήθος πολιτικών, που δεν έχουν ουσιαστική παιδεία, αλλά κυρίως χωρίς τη συναισθηματική κορωνίδα που συνάπτεται με την έννοια της φιλοπατρίας. Παιδεία ή μόρφωση χωρίς πίστη σε παραδοσιακές αξίες, που ήταν διαχρονικά το θεμελιακό έρεισμα του ελληνικού Έθνους: χριστιανικό ήθος, θρησκεία και γλώσσα ελληνική, δεν παράγει θετικά για τη συλλογική ζωή αποτελέσματα. Μάλλον οδηγεί σε αδιέξοδο αυτούς που ποδηγετούν τον ελληνικό λαό μη όντας οι ίδιοι φορείς των πιο πάνω αξιακών γνωρισμάτων.
Στα φαινόμενα κοινωνικής παρέκκλισης των ημερών μας υπάγονται κατά κοινή ομολογία δράσεις νεαρών ατόμων, αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών», που προκαλούν στις ημέρες μας καταστροφές κάθε μορφής. Προβαίνουν αυθαίρετα σε αναρχικές κινήσεις και εκδηλώνουν μίσος κατά των οργάνων της τάξης, των αστυνομικών! Είναι ένα δυσάρεστο φαινόμενο, μια αντιπατριωτική δράση σε μια μικρή χώρα που έχει ανάγκη την ενότητα και την κοινωνική συνοχή έναντι των κινδύνων που απειλούν την εθνική μας αυθυπαρξία. Η πολιτική εξουσία μετά τη μεταπολίτευση φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί από αυτά τα αναρχικά στοιχεία.
Ο φανατισμός των αναρχικών εκδηλώθηκε στον τραυματισμό του νεαρού αστυφύλακα προ ημερών στη Νέα Σμύρνη. Ήταν φανερό ότι ήθελαν το θάνατό του.
Τέτοια συμβάντα πληγώνουν τη δημοκρατική μας ζωή και μας γυρίζουν πίσω σε άλλες δυσοίωνες περιόδους. Το διχαστικό πνεύμα και ο διχαστικός λόγος είναι αποτρεπτικοί παράγοντες της ενότητας του ελληνικού λαού. Η χώρα μας έχει ανάγκη από σύμπνοια, από αλληλο-κατανόηση, από ειρηνική συμπεριφορά των πολιτικών παραγόντων, οι οποίοι οφείλουν να διδάσκουν ήθος, κοινωνικό και πολιτικό, και όχι να διεγείρουν τα άγρια ένστικτα που έχουμε όλοι απωθημένα στο υποσυνείδητό μας. Ο διχασμός του λαού μας εξαιτίας ιδεοληψιών πολιτικών ανδρών ή πολιτικών κομμάτων, είναι ακρότατος παραλογισμός, ένας εθνικός αυτοκτονικός ιδεασμός που οδηγεί νομοτελειακά στην καταστροφή μας, στην απώλεια της κρατικής μας ύπαρξης. Για την ελευθερία και τη δόξα αυτής της Χώρας χύθηκαν ποταμοί αίματος, εκείνων οι οποίοι πάνω απ’ όλα είχαν την Πατρίδα σε υπερίοπτη θέση, πέρα και πάνω από τη ζωή τους την ίδια. Αυτή ήταν διαχρονικά η σταθερή ιδεολογία των πραγματικών ελλήνων πατριωτών.
Καταλήγω με τη διακηρυγμένη υπόμνηση περί τιμητικής εορτής μιας μακράς εθνικής επετείου: των 200 χρόνων από την Απελευθέρωση! Η επέτειος της πιο ηρωικής περιόδου της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, γιορτάστηκε, εν μέσω πανδημίας, μεγαλόπρεπα τόσο από τον ελληνικό λαό, κατά κύριο λόγο, όσο και από φίλους λαούς απανταχού της Γής, δείχνοντας αυτοί μια έμμεση αναγνώριση της ιστορικής βαρύτητας του αγώνα για ελεύθερη ζωή, όπως εκφράστηκε αυτό το ιδανικό από την ελληνική Επανάσταση, για ελευθερία που κερδίζεται με υπέρβαση κάθε φτηνού υπολογισμού, ιδιοτέλειας και υστερόβουλης σκέψης.
Τελικά, ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη, εκτός των άλλων, και από ηθική ενίσχυση με διδαχή ήθους, με καταλλαγή, με ανθρωπιστική Παιδεία, με τα ελληνο-χριστιανικά ιδεώδη. Τίποτε άλλο!
