Γράφει ο Αθανάσιος Κάππος

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε να ανθίζει ένα φαινόμενο απαράδεκτο, ντροπή της σημερινής κοινωνίας.   Συγκεκριμένα βλέπουμε να φυτρώνουν σαν μανιτάρια όλο και καινούργια ιδιωτικά γηροκομεία.  Αυτοί όμως που  εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία τα ονομάζουν «Κέντρα υποδοχής ενηλίκων», ενώ στην ουσία είναι κολαστήρια ψυχών, κέντρα μελλοθανάτων. Φαινόμενο που δείχνει τη σήψη και την παρακμή της σημερινής κοινωνίας.

 Μία από τις δέκα εντολές που έδωσε ο Θεός προς τους ανθρώπους είναι και αυτή που λέει   «Τίμα τον πατέρα  και τη μητέρα  σου».  Αντ’ αυτού τι βλέπουμε;  Όταν αποκατασταθούν τα παιδιά από τους γονείς τους και αρχίζουν τα αναμενόμενα προβλήματα των γερόντων τα παιδιά θεωρούν πως η πιο εύκολη λύση για να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους είναι να κλείσουν τους γονείς τους σε ένα τέτοιο «ίδρυμα», πετώντας τους στην πραγματικότητα στον κάλαθο των αχρήστων .  Αυτοί που τους γέννησαν και μόχθησαν μία ζωή χύνοντας ιδρώτα και αίμα για να τους αποκαταστήσουν και να συνεχίσουν αξιοπρεπώς τον κύκλο της ζωής τώρα τους φαίνονται εμπόδιο για να ζήσουν ελεύθεροι και να κάνουν τη ζωή τους.  Ξεχνούν όμως πως σε λίγα χρόνια θα φτάσουν στη θέση των γονιών τους και τότε θα καταλάβουν το δράμα που τους περιμένει στα τελευταία χρόνια. 

Η ζωή είναι ένας μικρός περίπατος σε μία μεγάλη πλατεία. Αν θέλει κανείς  να τη ζήσει αξιοπρεπώς  θα πρέπει να φυτέψει έστω ένα λουλούδι για να γίνει η πλατεία ομορφότερη ώστε να υποδεχτεί την επόμενη γενιά και να ομορφύνει τη ζωή της. 

 Αυτό θα πρέπει να γίνει συνείδηση του καθενός που έρχεται στη ζωή και να προσπαθήσει με τις πράξεις και τα έργα του να χτίσει με τον τρόπο και την συμπεριφορά του μία κοινωνία που να πρυτανεύσει ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους και σε όλο το περιβάλλον. 

Τα τελευταία χρόνια αυτός ο σεβασμός τείνει να εξαφανιστεί για αυτό και καθημερινά παρατηρούμε γύρω μας γεγονότα απαράδεκτα με αποτέλεσμα να επικρατεί η βία και η ανομία.

 Προ καιρού ένα γεροντάκι μου εκμυστηρεύτηκε πώς τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο γιος του και  επι λέξη  του είπε «Άντε ρε γέρο πέθανε, με εσένα θα ασχολούμαστε τώρα; Έχουμε και δουλειές!»  Λόγια σκληρά και φαρμακερά, μαχαίρια με δόση αλατιού δοσμένη από το ίδιο του το παιδί, βέλη θανατηφόρα.

 Πολύ φοβάμαι πώς το «σήριαλ» αυτό θα συνεχιστεί και η κοινωνία μας θα μετατραπεί σε μία σύγχρονη «Χάβρα  των Ιουδαίων».

 Αυτά λοιπόν για σήμερα, άλλη φορά τα λέμε…

Αθανάσιος Κάππος