Του Γιώργου Μουρουζίδη.

Με αφορμή την επαναφορά στο προσκήνιο και την κινητικότητα στο ζήτημα της επίσημης ονομασίας των Σκοπίων και μολονότι θεωρώ πώς το ζήτημα έχει κλείσει, ομολογώ πώς δεν μπορώ να το αποδεχθώ, ούτε λογικά ούτε ψυχικά.

Από το 1922 πρόσφυγες και κυρίως πόντιοι, εγκαταστάθηκαν στα Μακεδονία, οι οποίοι ζυμωμένοι με τον ντόπιο πληθυσμό ανέπτυξαν την οικονομία και ενίσχυσαν εθνολογικά την περιοχή, στο πλαίσιο του γνωστού γεωπολιτικού ανταγωνισμού.

Μέσα σε αυτήν την οξεία και ενδημική πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα, αναρωτιέμαι, σε τι θα βοηθήσει περισσότερο το κράτος των Σκοπίων η απόδοση σε αυτό του όρου Μακεδονία, από μια άλλη ονομασία όπως π.χ “Δημοκρατία του Βαρδάρη” - “Vardarska Republijka”

• Θα ενισχύσει μήπως τις συνεκτικές δυνάμεις του, απέναντι σε ενδεχόμενη διασπαστική κίνηση της αλβανικής του μειονότητας;
• Θα προσφέρει επιπλέον επενδυτικά κίνητρα σε Έλληνες ή άλλους επιχειρηματίες;
• Θα βελτιώσει το κλίμα συνεργασίας και καλής γειτονίας στα Βαλκάνια;
• Θα ικανοποιήσει τον Υπερατλαντικό παράγοντα ή την Ρωσική διπλωματία;
• Θα καθαρίσει μήπως το εσωτερικό της κοινωνίας των Σκοπίων από το σύνδρομο της διαφθοράς των Βαλκανίων, κατά το ελληνικό πρότυπο;
• Θα επιταχύνει τις διαδικασίες εισόδου των Σκοπίων στους δυτικούς οργανισμούς ; κανέναν, ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε στην Ε.Ε, ενδιαφέρει το όνομα.
• Θα δικαιώσει την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, για την προέλευση του όρου ΄΄Μακεδονία΄΄;
• Θα απαγορεύσει την καλλιέργεια εμπορικών και διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Σκοπίων και Τουρκίας;
• Θα λυτρώσει μήπως ελληνικές πολιτικές δυνάμεις από πιθανές ενοχές, λόγω παλαιότερης στάση τους απέναντι στον εθνικό προσανατολισμό της Μακεδονίας;
• Θα εξαλείψει μήπως τον Βαλκανικό εθνικισμό ή θα τον αδρανοποιήσει περαιτέρω μέχρι που κάποια σπίθα θα βάλει πάλι φωτιά;

Το παλαιστινιακό περιμένει 70 χρόνια και το Κυπριακό 43, γιατί πρέπει εδώ και τώρα να επιλυθεί το Σκοπιανό;

Η Αλβανία μετά από 8 χρόνια στο ΝΑΤΟ, διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Τουρκία και δεν παραλείπει κάθε τόσο να μας δημιουργεί θέματα, όπως: ΑΟΖ, ελληνική μειονότητα στην Β. Ήπειρο, Τσάμηδες, αιγιαλίτιδα ζώνη, κλπ…

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι με την χρήση της ίδιας συνταγματικής ορολογίας, η Ουγγαρία ασκεί εδαφικές απαιτήσεις επί της Ρουμανικής επικράτειας καθώς και της Σερβικής (περιφέρεια Βοϊβοδίνας)

Μόνο ως συνδρομή στην εσωτερική πολιτική σταθερότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική, που όμως δεν εγγυώνται την άρση του αλυτρωτισμού τους, μπορώ να δικαιολογήσω την επιμονή των Σκοπίων για χρήση του όρου Μακεδονία.

Η επίκληση του Μ. Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και των «πεπρωμένων της φυλής», ακούγονται άχρηστα και μη κατανοητά στην διεθνή διπλωματία. Μόνο το επιχείρημα «ΤΗΕ FYROM Constitution RAISES A NATIONAL SECURITY ISSUE FOR GREEK SOVEREIGNTY AND TERRITORIAL INTEGRITY» γίνεται αντιληπτό από οποιονδήποτε Αμερικανό και ΝΑΤΟϊκό συνομιλητή. Αυτό είναι και το κουμπί των ενδεχόμενων εδαφικών απαιτήσεων των Σκοπίων.

Τα Σκόπια, αναγνωρίζονται από 140 σχεδόν χώρες παγκοσμίως με την συνταγματική τους ονομασία. Όλα τα μεγάλα ΜΜΕ παγκοσμίως, BBC, CNΝ, κλπ…, τα αποκαλούν επίσης με το συνταγματικό τους όνομα, το οποίο δυστυχώς έχει κατοχυρωθεί και στον ΟΗΕ.

 Η έκβαση της ΄΄διαπραγμάτευσης΄΄ της ονομασίας είναι προδιαγεγραμμένη την περίοδο αυτή, παρά την άρνηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων να την αποδεχθούν.

Γιατί όμως το ζήτημα αυτό να έρχεται από καιρού εις καιρόν στο προσκήνιο και να αποτελεί θέμα χειρισμού μόνο της κάθε κυβέρνησης, στο πλαίσιο της διαχρονικής εξίσωσης του μηδενικού αθροίσματος, του κομματικού προσωπικού της Ελλάδας. Ότι δηλαδή επιφέρει κέρδος σε κάποιον να προκαλεί αντίστοιχη ζημιά στον άλλο. Αυτή η μονομανία του Διχασμού απέτρεψε και αποτρέπει την ουσιαστική ενασχόληση με τα τεράστια εθνικά θέματα (οικονομία, εξωτερική πολιτική και κοινωνικά προβλήματα), την ανάδυση δηλαδή μιας θετικής προοπτικής για την χώρα.

Εκτός από τα κόμματα τα οποία ευνοούνται από την διχαστική λογική διότι συσπειρώνει τους ψηφοφόρους τους, όλοι οι έλληνες πολίτες που εκφέρουν άποψη για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, με ή χωρίς την χρήση οποιασδήποτε παραλλαγής ή ηχητικής απόχρωσης του όρου Μακεδονία, επικαλούνται το εθνικό συμφέρον, χωρίς κανένας βέβαια να μπορεί να ισχυριστεί πως είναι περισσότερο ή λιγότερο πατριώτης από τον άλλον.

 Για ένα ζήτημα που ταλανίζει τη Χώρα από το 1991, δεν έχει εκπονηθεί μια εθνική στρατηγική, δεν ξέρουμε σήμερα μετά από 25 και πλέον χρόνια τι ακριβώς θέλουμε, δεν έχει ενημερωθεί ο ελληνικός λαός και βιώνουμε περίπου τις ίδιες καταστάσεις που βιώσαμε την πρώτη μέρα που προέκυψε το πρόβλημα και διαδηλώναμε στους δρόμους και τις πλατείες.

Αυτός ο διχασμός που μόνο ζημιά προκαλεί στη Χώρα οφείλεται, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο» ο Στρατηγός ε.α κ. Χ΄΄ θεοφάνους Γεώργιος, στην απουσία εθνικής στρατηγικής με τον προσδιορισμό των εθνικών συμφερόντων και στην διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδιασμού υποστήριξής τους .

Η οργάνωση, η μέθοδος και το σύστημα (τρείς ελληνικότατες λέξεις που εφαρμόζονται σε όλον τον προηγμένο κόσμο εκτός από την Ελλάδα) στην εξωτερική πολιτική, μέσα σε ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο εθνικής στρατηγικής, μπορεί να συγκεκριμενοποιήσει και να εξυπηρετήσει καλύτερα και μακροπρόθεσμα το εθνικό συμφέρον προς την κατεύθυνση ακόμα και των πλέον μαξιμαλιστικών στόχων, συστρατεύοντας και αξιοποιώντας πλήρως και εγκαίρως τις παραμέτρους ισχύος της χώρας. Η προχειρότητα, το εθνικό παραλήρημα και τα γιουρούσια μόνο ζημιά κάνουν.

Αν η Βουλγαρία εξακολουθήσει να αναπτύσσεται και η Ελλάδα αντίθετα συνεχίσει να συρρικνώνεται, κάτω από ένα διαφορετικό σύστημα διεθνών συσχετισμών και φυσικά όχι απίθανο ιστορικά, θα εμποδίσει τίποτα άλλο τον Βουλγαρικό εθνικισμό, εκτός από μια ισχυρή Ελλάδα, να εκδηλώσει κάποια αλυτρωτική σκέψη ; Κανένα όνομα και κανένα σύνταγμα δεν αρκούν από μόνα τους, να προστατεύσουν την εδαφική μας ακεραιότητα.

Θα πρέπει λοιπόν πρώτα από όλα να ξεπεράσουμε την φάση της εθνικής μας ισχνότητας, με την εξάλειψη όλων των αναχρονιστικών παθογενειών μας, για να καταστήσουμε την χώρα μας ισχυρή και ικανή να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις διεθνής προκλήσεις.

Υποθέτω ότι η βιασύνη για την επίλυση του θέματος της ονομασίας - που καίει τα Σκόπια και ενδιαφέρει τις ΗΠΑ για την κυριαρχία τους στα Βαλκάνια σε βάρος της επανόδου της Ρωσίας και την Κίνα η οποία επιχειρεί την δημιουργία οικονομικών βάσεων - σχετίζεται και με το ζήτημα του ελληνικού χρέους.

Σε κάθε περίπτωση την ευθύνη φέρει το πολιτικό προσωπικό, το οποίο οφείλει αφού εξαντλήσει το διαθέσιμο διαπραγματευτικό οπλοστάσιο της χώρας σε συνεργασία με επιφανείς προσωπικότητες εντός και εκτός Ελλάδας, να προκρίνει την πλέον συμφέρουσα εθνική λύση, πριν η Ελλάδα από ρυθμιστής μεταβληθεί σε ουραγό των εξελίξεων και αυτού του ζητήματος, ακόμα και αν λόγω της απόφασης του, βρεθεί σε διάσταση με το λαϊκό αίσθημα. Αν τα Σκόπια μπούνε στο ΝΑΤΟ στην επικείμενη σύνοδο κορυφής ή στην ΕΕ με το όνομα που φέρουν, η Ελλάδα δεν θα έχει κανέναν λόγο πλέον, ούτε για σύνθετη ονομασία. Αυτή είναι μια παράμετρος που πρέπει επίσης να αξιολογηθεί πολύ σοβαρά πριν ληφθεί η οριστική απόφαση.

Σημειώνω δε τέλος ότι, οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές και εκπορεύονται μόνο από την καταγωγή και την συνείδηση μου, που δεν υποτάσσεται σε κανένα κομματισμό σχηματισμό.