Εκπτώσεις του κοινοβουλίου - Β΄μέρος (του Γιάννη Γουργιώτη)

Δημοσιεύτηκε: Πέμπτη, 07 Ιουνίου 2018 20:28 Εκπτώσεις του κοινοβουλίου - Β΄μέρος (του Γιάννη Γουργιώτη)

Επανέρχομαι σήμερα στο θέμα που είχα ανοίξει με προηγούμενο ομότιτλο άρθρο μου, στις 15/5/2018. Είχα θίξει εκεί κάποιες παρασπονδίες του κοινοβουλευτικού  συστήματος, με τελευταίο το επίκαιρο τότε ζήτημα της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Το ζήτημα ψηφίστηκε στη βουλή από βουλευτές όλων των κομμάτων, παίρνοντας νομική υπόσταση. Σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 30 ημερών, το θέμα αυτό λησμονήθηκε για τους πολλούς, παραμένει όμως ζωντανό και ελπιδοφόρο για τους ενδιαφερόμενους!

Ας πούμε όμως δυο λόγια γα το θέμα αυτό. Οι ομοφυλόφιλοι, αφού κατάφεραν να αναγνωριστεί ως νόμιμο το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σαρκίου τους, κατά παράβαση κοινωνικών, ηθικών και θρησκευτικών κανόνων, τώρα επιθύμησαν να συμπληρωθεί η ευτυχία τους με ένα έμψυχο μπιμπελό, δηλαδή ένα παιδάκι, έτσι για να αναπληρώσουν την υπογεννητικότητα της ελληνικής κοινωνίας, αφού η τυφλότητα και ο κρετινισμός του πολιτικού συστήματος πλανάται σε εκτός εθνικών ορίων ορίζοντες, μη βλέποντας βέβαιους κινδύνους για το έθνος μας. Τι πιστεύουν οι ομόφυλοι για την ψυχοσωματική οντότητα ενός παιδιού; Θα μπορούσαν να του δώσουν τον πλούτο των συναισθημάτων που μόνο μια μάνα   μπορεί να του δώσει; Αυτός ο ρόλος για τη μάνα είναι καθορισμένος, όχι μόνο στο ανθρώπινο είδος, αλλά σε όλο το ζωικό βασίλειο. Μεγαλώνοντας ένα παιδί σε μια ομοφυλική οικογένεια, αφού θα έχει υποστεί τη σύγχυση και την αβεβαιότητα για τη διάκριση πατέρα και μητέρας, θα δυσκολευτεί να διαμορφώσει την εικόνα της οικογένειας. Οι κοινωνικές αντιδράσεις, τα σχόλια των συμμαθητών στο σχολείο, ιδίως στο πρωτοβάθμιο σχολείο, όπου τα πειράγματα των μικρών είναι καυστικά, θα δημιουργήσουν ψυχικά τραύματα, που θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Με ποιες αρχές και με ποιες αξίες θα μεγαλώσει ένα αγόρι ή ένα κορίτσι σε μια τέτοια οικογένεια; Ασφαλώς το κοινωνικό αγαθό και το ιδανικό προς αναζήτηση θα είναι η ομοφυλοφιλία. Δεν μπορεί όμως να συνεχιστεί μια τέτοια ιστορία στο διηνεκές. Υπάρχει μια σειρά από παράγοντες που θα είναι περιοριστικοί για τη δημιουργία μιας τέτοιας εκτός κοινωνικών θεσμών οικογένειας, οπότε η ομοφυλοφιλία και τα συναφή προνόμια που τους παραχώρησε ένα απίστευτα παραπλανητικό, άσχετο, άναρχο στην πλειονότητά του κοινοβούλιο, θα διαλυθούν αφεαυτών.    

Πέραν όλων αυτών που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, μια κοινωνία που πριν μερικά χρόνια τη χαρακτήριζε η υποδειγματική οικογένεια, με τα όποια αναπόφευκτα μειονεκτήματα και λάθη, η συναισθηματικότητα, η αλληλεγγύη, η θρησκευτική ζωή. Περισσότερη θλίψη προκαλεί ο ξεπεσμός του εθνικού κοινοβουλίου. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για το απίθανο αυτό ανοσιούργημα είναι πολλά. Με μια πρώτη ανάγνωση, ο κάθε καλόπιστος πολίτης θα ερμηνεύσει την τοποθέτηση αυτών που έδωσαν θετική ψήφο για τη δικαίωση των ομοφύλων, ως ταύτιση απόψεων με αυτούς ή ως κάτι που υπονοείται με αυτό που ο λαός μας έχει τον ανάλογο χαρακτηρισμό για την ιδιομορφία των ατόμων αυτών. Είναι η πιο σοβαρή έκπτωση του κοινοβουλίου μας αυτή. Υποβαθμίζει το κύρος μας ως λαού με ξεχωριστή κουλτούρα, με κοινωνικές, ηθικές και χριστιανικές αξίες. Αφήνει περιθώρια για ένα μη θεραπεύσιμο πεσιμισμό για τη χαμηλή υποστάθμη της άρχουσας πολιτικής τάξης, που παραπλανά το λαό με  δήθεν επιτεύγματα, ενώ στην πραγματικότητα ο αθεϊσμός τους και ο ευτελισμός της κοινωνικής και εθνικής μας ζωής, μας βυθίζει όλο  και πιο πολύ στο μηδενισμό. Ιδού ένα παράδειγμα εθνικής κατρακύλας:

 Εθνική  προδοσία;  

Αν ένας Ελευθέριος Βενιζέλος με τη συνθήκη των Σεβρών και άλλες διεθνείς επιτυχίες του δημιούργησε την Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών, οι μεταγενέστεροι που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, με την πολιτική τους ανικανότητα ή με τη μετριότητά τους, τα λάθη  και τις αστοχίες τους, προκάλεσαν εσωτερικές αντιπαλότητες, κομματικά μίση, διάσπαση της ενότητας του ελληνικού λαού, ρήξη του κοινωνικού ιστού. Ηγέτες που δε γνώρισαν την ψυχοσύνθεση, τη νοοτροπία και τα βαθύτερα αισθήματα του ελληνικού λαού. Με πράξεις και παραλείψεις τους προκάλεσαν αρνητικές αντιδράσεις σε σημαντικές μονάδες της λαϊκής τάξης. Τα φαινόμενα αυτά μεγεθύνονται, πολλαπλασιάζονται και στην πρώτη ευκαιρία εκρήγνυνται. Η νεώτερη ιστορία μας είναι γεμάτη από κυβερνητικές ανεπάρκειες, επειδή η πολιτική ηγεσία ασκήθηκε από ασήμαντους, άσχετους και απαίδευτους αρχομανείς ηγέτες. Ο εμφύλιος που πλήγωσε βαθιά την ιστορική μας πορεία στη δεκαετία του 1940, τα κατά καιρούς πραξικοπήματα με πιο σημαντικό αυτό των στρατιωτικών του 1967,που δημιούργησε μια ακόμη χαμένη πατρίδα, τη Βόρεια Κύπρο μας, είναι αποτελέσματα ανίκανων ηγεσιών. Ξένες, μη φιλικές δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν τις ανώμαλες καταστάσεις στη χώρα μας, για να αντλήσουν, όπως μπορούσαν, τα οφέλη τους.

Την τελευταία τριετία η χώρα υφίσταται τη φθορά και τον ευτελισμό των θεσμών από μια φλύαρη κυβέρνηση, αυτοπροσδιοριζόμενη ως αριστερή, αλλά στηριζόμενη σε ακροδεξιά στοιχεία, οπότε αναιρεί τον αριστερό της χαρακτήρα. Αυτό που προέχει, όμως, πέραν της χαμένης πολιτικής της ταυτότητας, είναι η ευκολία με την οποία υποκύπτοντας  στις πιέσεις των ξένων, βάζει την υπογραφή της όπου και όπως της ζητηθεί. Πιο πάνω έχω τονίσει επαρκώς το πολικό προφίλ της ηγεσίας της. Αυτές τις ημέρες διεξάγεται μια σειρά διαβουλεύσεων με τους Σκοπιανούς, με μυστική διπλωματία, της οποίας ηγείται ο υπουργός των εξωτερκών, κ. Κοντζιάς, με έκδηλη την ασχετοσύνη του και ολοφάνερο πως ακολουθεί εντολές ξένων κέντρων για κλείσιμο του θέματος και απόδοση του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια! Η κυβέρνηση Τσίπρα, αγνοεί τη θέληση του ελληνικού λαού που εκφράζεται με συλλαλητήρια, τα οποία οι κυβερνητικοί τα χλευάζουν, γιατί είναι αντίθετα προς την ακολουθούμενη πορεία τους για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας. Τι αφροσύνη, τι στενοκεφαλιά, τι έλλειψη στοιχειώδους προοπτικής για τα εθνικά συμφέροντα! Οδεύουμε για μια ακόμη χαμένη πατρίδα; Όσο και αν αυτό φαίνεται απίθανο, είναι όμως ένας μελλοντικός κίνδυνος, αν οι Σκοπιανοί δεν αλλάξουν σημαντικές συνιστώσες του ψευδοκράτους τους, όπως η γλώσσα, η ταυτότητά τους, το σύνταγμά τους που υποκρύπτει αλυτρωτισμούς.  Για να είμαστε δίκαιοι, καμιά κυβέρνηση μετά το 1945, δεν αντέδρασε για την ιστορική αυτή παραχάραξη. Αφήσαμε τους Σκοπιανούς να οργανωθούν κατά το δοκούν, να δομήσουν την επικράτειά τους με ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις, να γαλουχήσουν τις νέες γενιές τους με ψεύτικα οράματα. Η προπαγάνδα τους έπεισε σχεδόν όλο τον κόσμο ότι είναι Μακεδόνες, ενώ η δική μας διπλωματία ασφυκτιούσε από υπερχειλίζουσα νωχέλεια και υπεραισιοδοξία ότι το δίκαιο είναι με το μέρος μας, γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική! Άντε τώρα να αντιστρέψεις αυτό το κλίμα αγωνιζόμενος με διαδηλώσεις. Ένα τελευταίο θα πω: η κυβέρνηση Τσίπρα προδίδει τον ελληνικό λαό. Οφείλει να κάνει δημοψήφισμα για να  βρεθεί ποια είναι η πραγματική θέληση του ελληνικού λαού για το εθνικό αυτό θέμα, και όχι με πονηρές υπεκφυγές, ότι τα συλλαλητήρια τα οργανώνουν ακροδεξιά στοιχεία, να προσπαθεί να δώσει στον εαυτό της συγχώρηση. Το στίγμα της προδοσίας είναι πασιφανές! Όχι άλλες χαμένες πατρίδες!      

                            Γιάννης Γουργιώτης

                                  

Προσαρμοσμένη αναζήτηση