Η Μακεδονία των Ελλήνων Α' (του Ηλία Τριανταφύλλου)

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 08 Ιουλίου 2018 19:03 Η Μακεδονία των Ελλήνων Α' (του Ηλία Τριανταφύλλου)

Γράφει ο συγγραφέας - ερευνητής Ηλίας Τριανταφύλλου... (Από το Αρχείον μου «Ιστορείν και Χαίρειν)»)

Α). Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 4ον ΑΙΩΝΑ π.Χ.

Το παρόν θέμα Α) και αυτό το οποίον θα ακολουθήση, Β) ,είναι τα θέματα τα οποία  ανέπτυξα ,μετά από πρόσκλησιν, τον Μάϊον  2018, εις αίθουσαν του Δημαρχείου της Γκρενόμπλ της Γαλλίας, ενώπιον Ελλήνων και Γάλλων, μεταξύ των οποίων  παρευρίσκοντο και κάποιοι ιστορικοί ερευνηταί..Όλα τα σχετικά είχεν αναλάβει ο συνάδελφός μου και φίλος μου Έντσο Ρέ, φανατικός λάτρης της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, Ιταλός την καταγωγήν,αλλά κατοικών τώρα εις την Γκρενόμπλ.   ΘΕΜΑ Α):

Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Σας ευχαριστώ για την εδώ ευγενή παροσία σας. Το θέμα που θα σας αναπτύξω σήμερα,είναι άκρως ενδιαφέρον,διότι αφορά σε πραγματικές αλήθειες τις οποίες θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζουν όλοι όσοι γνωρίζουν την Ελλάδα του σήμερον και θέλουν να γνωρίσουν και την Ελλάδα του χθές. Θα σας ομιλήσω εις   την Γαλλικήν,αφού ζητήσω  συγγνώμην για τα πιθανά γλωσσικά μου λάθη, διότι δεν είμαι Γάλλος, αλλά Έλλην.

Αλήθεια ποία ήτο και ποία είναι Η  ΝΟΤΙΟΣ ΕΛΛΑΣ και ποία Η  ΒΟΡΕΙΣ ΕΛΛΑΣ,δλαδή Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, κατά την διάρκειαν των αιώνων,ποία τα σύνορά των και ποίες οι προσωπικότητες τις οποίες εγέννησαν ,οι οποίες μετέφεραν τον Ελληνικόν Πολιτισμόν εις τα πέρατα του κόσμου και άφησαν ανεξίτυλον την σφραγίδα της Ελλάδος εις το διηνεκές;Και επίσης που ήσαν τότε,που οι Ηγεμόνες Μακεδόνες-Έλληνες εξεπολίτιζαν την Οικουμένην,όλοι αυτοί ,οι οποίοι σήμερον προσπαθούν να αλοιώσουν την Ιστορίαν και να διαστρευλώσουν την αλήθειαν προβάλοντες λύσεις καθ’όλα εσφαλμένες;;; Άς μας πούνε,οι Σλαύοι, οι οποίοι σήμερον κατοικούν εις την χερσόνησον του Αίμου,πού ήσαν, 400,500,1000,2000,3000 έτη π.Χ, τότε όπου οι Έλληνες,είχαν  τους σοφούς,τον Ερμήν τον Τρισμέγιστον,τον Ορφέα,τον Όμηρον,τον Ησίοδον,και μετά τον Θαλήν,τον Πυθαγόραν,τον Ηράκλειτον,τον Δημόκριτον και τον Αναξαγόραν,τον Σωκράτην,και τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλην,τους λαμπρούς στρατηγούς των, τον  Μιλτιάδην και τον  θεμιστοκλην,τον Κίμωνα  τον   Περικλήν και τον Επαμεινόνδα,τους βασιλείς, Λεωνίδαν, Αγησίλαον, τον Φίλιππον τον Β΄,τον Μέγαν Αλέξανδρον,τον Πευκέσταν,τον Πτολεμαίον του Λάγου, τον Αντίπατρον,τον Λυσίμαχον,τον Αντίγονοντον,τον Ευμένην τον Καρδιανόν,για να αναφέρω ολίγους μόνον,εκ των οποίων,ωρισμένοι από αυτούς εδημιούργησαν  Αυτοκρατορίας και Κοσμοκρατορίας;;;;;;Αλήθεια άς μας απαντήσουν,υπήρχαν  τότε αυτοί οι Σλαύοι εις τον Παγκόσμιον Χάρτην;  Η αληθής απάντησις είναι μία.Ουδείς εξ’αυτών των λαών υπήρχεν,με την μορφήν την οποίαν έχουν σήμερον. Άς γνωρίζουν λοιπόν όλοι όσοι επιβουλεύονται την ακεραιότητα και την τιμήν της Ελάδος,ότι πλανώνται, διότι ο Έλληνισμός είναι εις βάθος θεμελιωμένος  με  ισχυρά θεμέλια,τα οποία τον καθιστούν,ανθεκτικόν,  άτρωτον και αιώνιον. Αλλά ας ιστορήσωμεν……….      

1)Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 4ονΑΙΩΝΑ Π.ΧΡ.

Ο Πανελληνισμός,η συνένωσις του κατεσπαρμένου Ελληνισμού εις ενιαίον μέτωπον εναντίον των εξωτερικών εχθρών,ήτο έως τότε,ο μέγας σκοπός των καλυτέρων πολιτικών της Χώρας. Τούτο ήτο δυνατόν να κατορθωθή μόνον με την λήψιν αυστηρών μέτρων. Αι Αθήναι το είχαν επιχειρήσει προ 50 ετών.Ο Αθηναίος  Αλκιβιάδης,ήτο ο τελευταίος ,ο τολμηρότερος και ο ικανώτερος αντιπρόσωπος της ευρείας και φιλοπάτριδος αυτής πολιτικής.Η πολιτική αυτή ετελείωσε με τον 27ετή Πελοποννησιακόν  πόλεμον και την ήτταν των Αθηνών το 404 π.Χ. Έκτοτε εσυνεχίσθη δυστυχώς ο  θλιβερός αδελφοκτόνος πόλεμος, Ελλήνων εναντίον Ελλήνων,δια 50 έως 70  ακόμη έτη.

Αλλά εις τους κόλπους του χρόνου,εκάθευδεν ακόμη η Μοίρα αγέννητος.Τί θα ηδύνατο να είναι αυτή; Προησθάνοντο οι άνθρωποι το πεπρωμένον και η νευρικότης της λαϊκής ψυχής ήτο μεγάλη. Η έρις και η διαμάχη άνευ διακοπής μεταξύ των κρατιδίων εκείνων,τα οποία από αιώνων ήδη έκειντο το έν πλησίον του άλλου,εσυνέχιζε να υφίσταται. Όταν οι Δημοκρατικοί κατελάμβανον την εξουσίαν,εθανάτωναν με ρόπαλα τους Αριστοκρατικούς ή τους εξεδίωκαν εκ της πόλεως,και αντιστρόφως.Οι εξώριστοι συνωμότουν δια να λάβουν εκδίκησιν και να επανέλθουν βιαίως. Έτσι ουδεμία πόλις ησθάνετο ασφαλής,από στάσεις,αναταραχάς και αιματηράς επιθέσεις. Μεταξύ των πόλεων της Νοτίου Ελλάδος, η Σπάρτη,αι Αθήναι και αι Θήβαι,ήσαν ήδη τα τρία μεγαλύτερα αντίπαλα συγκροτήματα,τα οποία αντηγωνίζοντο με φιλοδοξίαν δια την Ηγεμονίαν. Ασφαλώς,τότε υπήρχεν η Ελληνική φιλολογία της εποχής,κατά την οποίαν έζη είς Πλάτων.Οπωσδήποτε ο ιδεαλισμός των επιλέκτων ηυξάνετο τότε περισσότερον ,αλλά η υπο των ιδεωδών φερομένη ηθική,εκλείετο  εις τας Σχολάς και τας Λέσχας των φιλοσόφων δια να μεταπηδήση κατόπιν εις τον Λαόν.Η πολιτική ηθική κατέρρεεν ,τόσον ώστε και αυτή η σάτυρα του Αριστοφάνους εσίγησεν και δεν αντήχη πλέον ο υγιής γέλως,ο απολυτρώνων τας καρδίας,εις την απογοητευμένην και άνευ ηθικού διάθεσιν των μαζών. Ο Πέρσης εις την γειτονικήν Μικράν Ασίαν ηγρύπνα και απεδείκνυεν ότι ο περσικός χρυσός ήτο αποτελασματικώτερος από τα περσικά όπλα. Φυσικά η νίκη των Ελλήνων κατά του Ξέρξου το 480 π.Χ,εσυνέχιζεν να είναι ανεξαλείπτως ένδοξος.Αύτη είναι εις την Παγκόσμιον Ιστορίαν,το Πολυύμνητον Υπόδειγμα όλων των αγώνων δια την ελευθερίαν.Τώρα όμως,μετά από εκατόν έτη από την ναυμαχίαν της Σαλαμίνος,η Περσία δια του χρυσού επεκράτη.Δυστυχώς τώρα οι Έλληνες επολέμουν τυφλώς,με περσικά χρήματα δια περσικούς σκοπούς.Το αποτέλεσμα του Πελοποννησιακού Πολέμου,δύναται να θεωρηθή ως μία Πρσική νίκη,διότι με περσικόν χρυσόν ηδυνήθη ο Σπαρτιάτης ναύαρχος Λύσανδρος,να ναυπηγήση τους στόλους ,οι οποίοι τελικώς κατέβαλον τας   Αθήνας. Και όταν η Σπάρτη, μετά,ηπείλει να καταστή ισχυρά ,ωχυρώθησαν και πάλιν αι Αθήναι δια περσικών χρημάτων.Ο Αθηναίος ναύαρχος Κόνων,με περσικάς τριήρεις,εξεδίωξεν εκ της θαλάσσης τους Σπαρτιάτας,και επέτυχε να παρακινήση και τας Θήβας εναντίον της Σπάρτης,δεδομένου ότι μεταξύ Σπάρτης και Θηβών έκαιεν έν άσβεσον μίσος,από την εποχήν του Λεωνίδου.Τότε είναι όπου αι Αθήναι,ετέθησαν και πάλιν επι κεφαλής μιάς Θαλασσίας Ομοσπονδίας,η οποία όμως ουδέποτε έφθασεν εις πλήρη δύναμιν,καθ’όσον η Περσία εφρόντιζεν, όπως αι προαναφερθείσαι πόλεις ευρίσκωνται διαρκώς ισοζυγισμέναι,όπως υφίσταται είς διαρκής αγών δύο εναντίον ενός,δι’εναλλασσομένων συμμαχιών. Εις τα Σούσα, ο Πέρσης βασιλεύς Αρταξέρξης παριστάνων τον Ηγεμώνα όλων των Ελλήνων,έθετεν τους ιδικούς του όρους προς τους Έλληνας, δηλαδή όπως ,η Μίλητος,η Έφεσος και άλλαι Μικρασιατικαί Ελληνικαί πόλεις παραδοθούν εις αυτόν.Ούτω ο Ασιατικός Γίγας έβλεπεν αυταρέσκως και απειλητικώς, υπεράνω του Αρχιπελάγους ,προς τους Έλληνας.

Η ιστορία διδάσκει ότι η καθολική υποχρεωτική θητεία ενεργεί μορφωτικώς,ενώ η μισθοφορική υπηρεσία ,ευκόλως άγει εις την πτώσιν του Ηθικού.Τότε εσχηματίσθη ο μισθοφορικός στρατός δια πρώτην φοράν,τον οποίον αργότερον θα τον συναντήσωμεν εις τα στρατεύματα του Φρειδερίκου του Μεγάλου. Ο στρατός αυτός ευθύς αμέσως μετα τον σχηματισμόν του,επαρουσίασε τα μειονεκτήματά του.

Την εποχήν του Λεωνίδου,τα πράγματα ήσαν εντελώς διάφορα. Τότε επολέμουν μόνον οι εκ πολιτών στρατοί ,και οι πατέρες και οι υιοί των οικογενειών έδραττον, ευθύς ως εισέβαλλεν ο εχθρός, το κράνος και την πανοπλίαν,τα οποία εκρέμοντο υπεράνω της οικογενειακής εστίας,και έσπευδον γενναίως προς την μάχην.Τώρα,ο πολίτης επλήρωνε περισσοτέρους πολεμικούς φόρους,ώστε να μην πολεμά ο ίδιος και ούτω το κράτος εστρατολόγη μόνον φιλοπολέμους νέους από εγγύς και από μακράν,προθύμους να πολεμήσουν δια τα χρήματα και οι οποίοι απέζων μονίμως εκ του μισθού των,χάριν του οποίου εμάχοντο υπέρ εκείνου ο οποίος επλήρωνε τα περισσότερα χρήματα. Το στάδιον των όπλων κατέστη έκτοτε επάγγελμα. Ήδη υφίστατο μια στρατιωτική τάξις,η οποία δεν επεθύμη άλλο τι ειμή να υπηρετή και να μάχεται.Μία τάξις ανθρώπων οι οποίοι ηγάπων την περιπέτειαν και οι οποίοι έσπευδον ομαδικώς εις τους τόπους της στρατολογίας. Εις παλαιοτέρας εποχάς,το περίσευμα των νέων απεστέλλετο δια την ίδρυσιν των αποικιών,αλλά αυτό συνέβαινεν μόνον εις το παρελθόν.Τώρα η Γή είχε προ πολλού διανεμηθή ,ώστε οι νέοι να περιφέρωνται εις τας πόλεις και όταν εγίνετο πόλεμος εκτος Ελλάδος ,ανεχώρουν κατά το δυνατόν εις το εξωτερικόν,όπου οι εκεί βασιλείς επλήρωναν καλώς . Το έτος 401 π.Χ ο Κύρος,ο διεκδικητής του Περσικού θρόνου,ηγήθη 12000 χιλιάδων Ελλήνων,κατά την εκστρατείαν του εναντίον της Βαβηλώνος.Μετά ταύτα,αν στραφώμεν προς τους Ηγέτας των στρατών,θα ίδωμεν πλείστα όσα ένδοξα ονόματα ,όπως του Αγησιλάου και του Επαμεινώντος,τα οποια παραμένουν αποτυπωμένα εις τας Δέλτους της ιστορίας.Αι νίκαι αυτών έχουν τεραστίαν σημασίαν,διότι εις αυτούς οφείλονται αι πρόοδοι της πολεμικής επιστήμης και τέχνης.Ο Έλλην κατά το παρελθόν ήτο πολύ καλύτερος στρατιώτης από τον Ανατολίτην,με καλύτερον οπλισμόν και με βελτιωμένην διαρκώς την τέχνην του μάχεσθαι.Η πολεμική τέχνη είναι εκείνη η οποία προστατεύει τας άλλας τέχνας και πρέπει να τιμάται,με την προϋπόθεσιν ότι αυτή αγωνίζεται δια την ελευθερίαν και την ειρήνην. Ο Αγησίλαος είναι ένας εκ των πλέον αξιοσεβάστων και των πλέον αυστηρών τηρητών του Σπαρτιατισμού.Ήτο εν επιγνώσει παλαιών αρχών και τας επιτυχίας του τας ώφειλεν εις την τήρησιν των αρχαίων παραδόσεων της πατρίδος του.Διότι η στρατιωτική ικανότης της παλααιάς σχολής,εκορυφώθη εις τον μιλιταρισμόν της Σπάρτης. Οι Αθηναίοι στρατηγοί,Κόνων,Ιφικράτης,Χαβρίας και  Τιμόθεος,ήσαν διάφορετικοί,καθ’ότι ήσαν τέκνα της κοσμοπόλεως και συγχρονισμένοι άνθρωποι της εποχής.Ιδιοφυείς και χωρίς δισταγμούς,άνθρωποι οι οποίοι ηγάπων τον κίνδυνον και βεβαίως εμάχοντο δια τας Αθήνας. Ο Ιφικράτης,ο επιβλητικώτερος μεταξύ τούτων,ενυμφεύθη την θυγατέρα του βασιλέως της Θράκης Κότυδος,και όταν εξερράγησαν ταραχαί εις την Μακεδονίαν δια την διαδοχήν του θρόνου,ούτος έθεσεν υπο την προστασίαν του την φυγάδα βασίλισσαν Ευρυδίκην μετα των υιών της.Έτι τολμηρώτερος εμφανίζεται ο Χαβρίας,ο οποίος εξ ιδίας προαιρέσεως και με ιδικά του πλοία και μισθοφόρους, υπεστήριξε τον βασιλέα της Αιγύπτου Ντεκαναβώ,κατά την σύγκρουσιν της Αιγύπτου μα την Περσίαν.Οι δημαγωγοί των Αθηνών ενήγαγον τον Χαβρίαν,αλλά αυτός τους άφησε να φωνασκούν και …εξηφανίσθη.  Ο Κόνων,ήτο ο κατ’εξοχήν αριστοτέχνης του ναυτικού πολέμου,αλλά και εις τους κατά ξηράν πολέμους διέπρεπεν.   Ο Ιφικράτης έθεσεν ολόκληρον την συγκρότησιν του στρατού επί νέας βάσεως,όταν εις αντικατάστασιν των δυσκινήτων οπλιτών εδημιούργησε το ελαφρύ πεζικόν.Τα οπλουργεία ήδη κατεσκεύαζων μικράς στρογγύλας ασπίδας ,αι οποίαι εφέροντο ευκόλως εις τον βραχίονα.Ο βαρύς σιδηρούς θώραξ εγκατελείφθη τελείως και δια τον αγώνα εκ του συστάδην ηυξήθη το μήκος των δοράτων και των λεπίδων των ξιφών.Ούτω η Σπάρτη η οποία έως τότε υπερηφανεύετο ότι ουδέποτε είχε χάσει μάχην,εδέχθη από τον Ιφυκράτην τον πρώτον αισθητόν κόλαφον παρά την Κόρινθον 304 π.Χ.Εν τω μεταξύ ο Επαμεινώνδας σύν τω χρόνω εμεγάλωνεν,ώστε η ολεθρία συντριβή της Σπάρτης εις τα Λεύκτρα το 371 π.Χ,υπήρξεν έργον του Επαμεινώνδος. Ο Επαμεινώνδας ήτο Θηβαίος,ήτο ιδεώδης άνθρωπος και μία εκ των πλέον εξυμνουμένων φυσιογνωμιών του Ελληνισμού.Είχε μορφωθή ως μουσικός φιλόσοφος και ρήτωρ.Εις ηλικίαν 40 ετών επεδόθη εις την υπηρεσίαν του κράτους,εις την ηγεσίαν των Θηβών.Ήτο άγαμος,και απεκάλη την πάτριον πόλιν ερωμένην του και τας δόξας των μαχών απογόνους του.Εις μίαν εικοσαετίαν(371-351), κατώρθωσε να ανυψώση τας Θήβας εις μεγάλην δύναμιν. Σύντροφος εις την δόξαν ήτο ο Πελοπίδας.Τα Θηβαϊκά όπλα εφθανον μέχρι της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.Και τότε συνέβη το σημαντικό γεγονός,ότι ο μέλλων Βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄,μειράκιον ακόμη απήχθη εκ της Μακεδονίας εις τας Θήβας.Εκείνο με το οποίον ο Επαμεινώνδας ενίκησε την Σπάρτην ,εις την μάχην των Λεύκτρων,ήτο η ιδιότυπος στρατηγική του,η οποία εσημείωσεν εποχήν.Διότι παρέταξεν το μέτωπον της επιθέσεώς του,όχι εις ευθείαν γραμμήν προ του εχθρού,αλλά λοξώς. Προώθησε την μία πτέρυγα εις την οποίαν έδωσε διπλάσιον βάθος και συνεκέντρωσε την μάζαν εις ένα σημείον,δια να δημιουργήση το ρήγμα. Αυτό πολύ αργότερα έκανε και ο Ναπολέων.Επίσης ,όπως αναφέρει ο Πελοπίδας,ο Επαμεινώνδας είχεν εισαγάγει την υπερκέρασιν του χθρού δια του ιππικού.Αυτή ήτο η μορφή της επιθέσεως την οποίαν εχρησιμοποίησε και ο Μ.Αλέξανδρος.Ήδη ήρχισαν αι πρόοδοι αι οποίαι εσημειώθησαν και εις την πολιορκητικήν τέχνην.Ο Αχιλλεύς,κάποτε,είχε περιτρέξει επτάκις τα τείχη της Τροίας,αλλά και τα περίφημα μακρά τείχη των Αθηνών,τα οποία έκτισεν ο Περικλής,εφαίνοντο ακόμη ακατάβλητα και μόνον δια της πείνης εξηνάγκασεν ο Λύσανδρος την πόλιν εις παράδοσιν,όπως είναι γνωστόν.

Ήδη ο εφευρετικός Έλλην ειργάζετο με πολιορκητικούς κριούς,με υπονόμους και με καταπέλτας,οι οποίοι εξεσφενδόνζον λίθους ή σφαίρας εκ μολύβδου.Απο μαρτυρίας,μαθαίνομεν ότι υπήρξε πρόοδος,εις την κατασκοπείαν,τας μεταβιβάσεις και εις την χρησιμοποίησιν,εις τα εξ αποστάσεως μεταβιβαζόμενα φωτεινά σήματα(φρυκτωρίαι),εις τα κτυπτογραφικά έγγραφα κ.λ.π.

Ούτω η ευφυής Ελλάς διεμόρφωσε τότε  την πολεμικήν τέχνην,χάριν των αντιπάλων της βαρβάρων,οι οποίοι κατόπιν,με την βοήθειάν της,κατέκτησαν την Ελλάδα,διότι η Ρώμη επίσης εξωπλισθη με την τέχνην αυτή.  Η Ελλάς ίστατο πάνοπλος ,ως φωλεά ακανθοχοίρων και η Περσία απέφευγε να απλώση την μακράν της χείρα εντός αυτής της φωλεάς.Ανέμενεν μέχρις ότου η Ελλάς κατέπιπτεν εις  την βραδείαν αυτοκτονίαν της. Η Σπάρτη είχεν ήδη    εξωδετερωθή,και όταν εφονεύθη ο Επαμεινώνδας  εις την μάχην της Μαντινείας το 362 , αμέσως συνεπτύχθη και η Θηβαϊκή κυριαρχία. Ακόμη ίσταντο μόνον αι Αθήναι,αι οποίαι,δια μιάς ανανεώσεως της θαλασσίας ομοσπονδίας των,είχον και πάλιν καταστεί κτρίαρχαι του Αρχιπελάγους.Η κυριαρχία όμως αυτή ουδέποτε απέκτησε την παλαιάν της ισχύν. Οι προαναφερθέντες εξαίρετοι στρατηλάται της είχον ήδη αποθάνει.Ως μητρόπολις όμως  και κέντρον της τέχνης και της φιλοσοφίας και λοιπών ωραίων πραγμάτων,ενώ επεθύμει πάντοτε να κυριαρχή,εν τούτοις ευρίσκετο εις διαρκή οικονομικήν δυσπραγίαν,αναμενομένην,όταν επλήρωνεν εις έκαστον πολίτην ,το ημερομίσθιόν του ως αποζημίωσιν,δια την πασχόλησίν του εκ της εργασίας του ,δια να προσέρχεται να ψηφίζη εις την Συνέλευσιν.Ούτω έκαστος πολίτης ελάμβανε το επιμίσθιόν του,το οποίον ήτο περισσότερο από εκείνο το οποίον καταβάλλομεν σήμερον ως αποζημίωσιν εις τους αντιπροσώπους του λαού.

Ο Πηραιεύς εξηκολούθη να είναι η Κεντρική Βάσις του εκτεταμένου Ελληνικού κόσμου,και Μέγα Εμπορείον των επιχειρήσεων.Επι πλέον υφίστατο ελεύθερον εμπόριον,το οποίον εκινείτο από της Σικελίας και της Νοτίου Γαλλίας,από της Αιγύπτου και της Κύπρου και από τα Αζοφικής θαλάσσης μέσω του Ελλησπόντου και συνέρρεεν εις τον Πειραιά.Η εμπορική αυτή δραστηριότης εξησφάλιζε τον Εθνικόν πλούτον.Ο εξωτερικός χρυσός συνέρρεεν αφθόνως ως νόμισμα εις τας Ελληνικάς πόλεις ,αι οποίαι συνηλλάσσοντο με άργυρον .Αλλα όλη αυτή η εξέλιξις είχε και οδυνηράς επιπτώσεις ενίοτε, λόγω των διαρκών συγκρούσεων και πολέμων ,πράγμα       το οποίον οι επιχειρηματίαι εφοβούντο όπως φοβείται οχωρικός την χάλαζαν.

Περί το έτος 372 π.Χ ,ενεφανίσθη εις την Θεσσαλίαν ,τον προθάλαμον της Μακεδονίας είς δυνάστης.Αναφέρεται ως ο Ιάσων εκ Φερρών.Ο μεγαλοφυής ούτος ανήρ υπέταξεν ως τύραννος όλην την Θεσσαλικήν χώραν.Ούτω δι’ολίγον,δι’αυτού το βάρος της ιστορίας μετετοπίσθη εις την Θεσσαλίαν.Ο Ιάσων εξ’άλλου εσχεδίαζεν,ως πρόμαχος όλων των Ελλήνων ,μίαν εκστρατείαν εκδικήσεως κατά της Περσίας και μίαν εισβολήν εις το Περσικόν κράτος.Αλλά δυστυχώς προώρως τον εύρεν το εγχειρίδιον και ο θάνατος.Υπήρξεν έν λαμπρόν μετέωρον το οποίον όμως ταχέως εσβέσθη.Ούτω εχρειάζετο νέος δυνάστης. Παρήλθον ακόμη πλέον των 20 ετών,όταν εις Αθήνας ο 90 ετής Ισοκράτης,έστρεφε τα βλέμματα προς την Μακεδονίαν.Εις μίαν δημοσίαν επιστολήν του η οποία υπάρχει ακόμη,προέτρεπε τον Φίλιππον της Μακεδονίας,να αναλάβη τον ρόλον του Ιάσωνος.Δηλαδή ώφειλε να συνενώση τους Έλληνας φιλικώς και να τους οδηγήση εναντίον της Περσίας.Αυτή ήτο μία μοναδική φωνή και έπρεπε τότε να γίνη κάποιος 90 ετών δια να συλλάβη τοιαύτας σκέψεις.Ήκουσεν ο Φίλιππος την φωνήν του γέροντος;  Πρέπει να πιστεύσωμεν, ότι ο Βασιλεύς είχε πρό πολλού καταρτήσει το επικίνδυνον σχέδιόν του πρίν ή αναγνώση τους υποδειγματικούς εις ύφος λόγους του γέροντος. Διότι και μακράν έβλεπε και πολυμήχανος ήτο.Όπως ο δημοδιδάσκαλος επεμβαίνει «διά της ράβδου»,επι των συμπλεκομένων μαθητών,ούτω ήδη και η μοίρα επέβαλε την «μάστιγα» επι  του αθεραπεύτως διαπληκτιζομένου λαού των Ελλήνων.Ο Φίλιππος ήτο η «μάστιγξ».Η αυτοκτονία έπρεπε να σταματήση. Αλλά ποία ήτο ,την εποχήν εκείνην,η Μακεδονία η πατρίς του Φιλίππου;  Ο Φρειδερικος ο Μέγας έλεγεν ότι «εξετάζει κάποιος έναν ποταμόν πρώτον εάν είναι πλωτός,και αν έν Έθνος αρχίζη να γίνεται φορεύς της ιστορίας.Έχομεν λοιπόν πάντα λόγον να ερευνήσωμε την Μακεδονίαν.Η Μακεδονία κείται υπο τους πόδας του Αίμου,αλλά στρέφει το μέτωπόν της προς Ανατολάς.Όλη η χερσόνησος του Αίμου είναι ανοικτή προς την Ασίαν και ήτο προωρισμένη να δέχεται την επίδρασιν του πανισχύρου Ασιατικού γίγαντος,ως προπύργιον της Δυτικής Ευρώπης.Ούτω στρέφει με αδιαφορίαν τα νώτα της προς την Δύσιν,και όποιος προσεγγίζει αυτήν  εκ της Αδριατικής θαλάσσης,βλέπει μόνον την τραχείαν ράχιν  του κελύφους της χελωνης,της υπό αξένων οροσειρών περικλειομένης χώρας. Αντιθέτως προς την Μικράν Ασίαν,η Χερσόνησος ανοίγει ευρέως το εσωτερικόν της με τους όρμους και τους λιμένας και τας κατοικησίμους πεδιάδας της προς τας οποίας τα υψηλά όρη κύπτουν φιλικώς και ούτω εφέρετο ανέκαθεν,προς αυτήν η πνοή της Ανατολής και η κυριαρχική αξίωσις των δεσποτών,των σουλτάνων και των χαγάνων της.Ο Έλλην Μακεδών,όπως και ο Έλλην του Βυζαντίου,ήτο ο πλησιέστερος γείτων της Περσοβαβυλωνιακής αυτοκρατορίας και η ιστορία του ήτο τότε τόσον στενώς εμπλεγμένη με την Περσίαν,όπως είναι σήμερον με την ιστορίαν της Ασιατικής Τουρκίας.Πρός Βορράν,χωρίζεται η Χερσόνησος από την υπόλοιπον Ευρώπην,δια του Δουνάβεως ο οποίος,σπεύδει προς τας εκβολάς του.Πρός Νότον εκτείνεται εις μίαν εύφορον πεδιάδα,την δασοσκεπήν και ευδαίμωνα Θεσσαλίαν,ανοικτήν προς το Ελληνικόν Αρχιπέλαγος,η οποία χωρίζεται από την Μακεδονίαν δια του Ολύμπου,ο οποίος υψούται ως φράκτης και σύνορον ,το όρος των Θεών και η υψηλή Καθέδρα του Διός.Επί των Βορείων αντιρρήδων του Ολύμπου,έκειτο η Πιερία,η χώρα των Μουσών,ένθα εδείκνυεν τον τάφον του μύστου και μουσουργού Ορφέως,και της οποίας τα ρόδα έψαλλεν η Σαπφώ.Η Πιερία ανήκεν  εις την Μακεδονίαν και αι μούσαι αι οποίαι έψαλλον εκεί ,ασφαλώς ωμίλουν Ελληνικά.Άλλωστε το αίμα των Μακεδόνων ήτο τόσον γνησίως Ελληνικόν,όσον του Θεσσαλού Αχιλλέως,του Αθηναίου Θεμιστοκλέους,των Σπαρτιατών Λεωνίδου και Αγησιλάου,του Θηβαίου Επαμεινώντα,του Μίνωος της Κρήτης και του Ευαγόρα της Κύπρου. Αλλά ήδη από της προϊστορικής εποχής,οι Μακεδόνες είχον αποχωρισθή από των Θεσσαλών,των πλησιεστέρων ομαιμόνων των και είχον περιωρισθή εις την πέραν του Ολύμπου ελκυστικήν πεδιάδα,την περιβρεχομένην υπο της θαλάσσης. Ο περιηγητής,ο οποίος περιέρχεται σήμερον τα όρη και τας κοιλάδας της Μακεδονίας,αναζητεί πού υπήρχεν άλλοτε η έδρα του Αλεξάνδρου.Και ευρίσκει εις την πεδιάδα την πόλιν Βέροιαν.Αλλά αυτή δεν ήτο.Ίσως να ήσαν αι Αιγαί.Είναι θαυμασία η τοποθεσία των Αιγών της σημερινής Εδέσσης,με τους ανηφορικούς δρόμους.Αυτή ήτο η αρχαιοτέρα πρωτεύουσα της Μακεδονίας με τους βασιλικούς τάφους,οι οποίοι εσυλήθησαν από την αρχαιότητα.Εκεί υπάρχουν υπολείμματα  του αρχαίου θεάτρου,εκεί όπου είχεν ιδή κάποτε ο Αλέξανδρος,να παίζωνται τα δράματα του Ευρυπίδου. Η πραγματική όμως πρωτεύουσα ήτο η Πέλλα,η οποία κείται επι της πεδιάδος πλησίον της ακτής.Εκεί εγεννήθη ο Αλέξανδρος. Ένα τοπίον με ρεύματα χειμάρρων και κυματισμούς της θαλάσσης.Εις το προσκήνιον όμως υπάρχει το γιγαντιαίον,υπάρχουν οι ορεινοί  γίγαντες Όλυμπος και Άθως,οι οποίοι επισκιάζουν τα πάντα. Η βραχώδης πυραμίς του Αθωνος,ύψους 1935 μέτρων,ριζώνει και εδράζεται με τους βαρείς της πόδας εντός της θαλάσσης.Σήμερον ακούει κάποιος εις τα Μοναστήρια του Άθωνος,τα οποία εμφωλεύουν εις τα ύψη του,τους κώδωνας να σημαίνουν.Εις την αρχαιότητα δεν υπήρχον κώδωνες ούτε εσημαίνοντο αι ώραι και η υψηλή κορυφή περιεβάλλετο αιωνίωςαπο μίαν απέραντον σιωπήν και μίαν επίσημον ηρεμίαν. Πλησίον αλλ’έτι   υψηλότερος ο Όλυμπος.Ίστατο κατά την εσπέραν,στηριζόμενος επί των ογκοδών προπόδων του,εξόχως μεγακοπρεπής,και η αιωνία χιών ήτο ο μανδύας του.

Επί της χερσονήσου του Άθωνος έκειντο πλησίον αλλήλων αι Ελληνικαί πόλεις ,Ποτίδαια,Μεθώνη,Στάγειρα,Όλυνθος.Ολίγον μακρύτερον ,η Αμφίπολις,η Θεσσαλονίκη(τότε Θέρμαι) και άλλαι.Οι βασιλείς Μακεδόνες δεν ετόλμουν να τας κατακτήσουν.Τούτο θα εγίνετο αργότερον.Ευφυέστατος όλων ο βασιλεύς Αρχέλαος,σύγχρονος του Αλκιβιάδου,όχι μόνον συνεκρότησεν εκ των χωρικών του ένα πεζικόν στράτευμα,κατεσκεύασε στρατιωτικάς οδούς και ετόλμησε μίαν επιθετικήν κρούσιν κατά της υπολοίπου Ελλαδος,εις την Θεσσαλίαν,αλλά το σπουδαιότερον ,ανέλαβε να καταστήση την πρωτεύουσάν του έδραν Ελληνικής Αγωγής και Μορφώσεως.Ήλθεν εις  επαφήν με την διασημοτέραν ιατρικήν φυσιογνωμίαν της εποχής και δημιουργον της ιατρικής επιστήμης ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΝ,ο οποίος μάλιστα συνέγραψε βασικά βιβλία ,όπως και ο υϊός του Θεσσαλός ,ο οποίος εγένετο ιδιαίτερος ιατρός του βασιλέως Αρχελάου,και βραδύτερον είς εγγονός αυτού υπήρξεν ιδιαίτερος ιατρός της Ρωξάνης,συζήγου του Μ.Αλεξάνδρου. Επίσης ο          αρχέλαος,προσείλκυσε εις την Πέλλαν τους πλέον συγχρονισμένους θεατρικούς συγγραφείς και παραγωγούς.Αι θεατρικαί παραστάσεις ήσαν πάντοτε συνδεδεμέναι με θρησκευτικάς τελετάς,και απέβλεπον αποκλειστικώς εις την ηθικοθρησκευτικήν αγωγήν.Ήλθον εξ Αθηνών ο Αγάθων και ο Ευρυπίδης,όπου ο Ευρυπίδης επαρουσίασεν εκεί τα καλύτερα εκ των έργων του.Εκεί δε και απέθανεν ο εν λόγω τραγικός.Προσείλκυσεν επίσης και την σύγχρονον μουσικήν ,την οποίαν επαρουσίασεν ο Τιμόθεος,αξιόλογος συνθέτης φωνητικής μουσικής. Το κτήριον του θεάτρου εις την Πέλλαν,εμελετήθη δια να περιλαμβάνη τουλάχιστον 10000 θεατάς.Ωμίλουν δε εκεί την Αττικήν Διάλεκτον, και τα ονόματα τα οποία έφερον ήσαν εύηχα Ελληνικά ονόματα όπως,Αρχέλαος,Αλέξανδρος,Φίλιππος κ.λ.π.Εκάλεσεν επίσης ο Αρχέλαος τον μέγαν ζωγράφον της εποχής, Ζεύξιν, ο οποίος διεκόσμησε δια νωπογραφιών τους τοίχους των αιθουσών των ανακτόρων.  Εν τω μεταξύ ενεφανίσθη εις την φιλολογίαν των Αθηνών εκείνην την εποχήν έν σύγγραμμα το οποίον έφερε τον τίτλον «Αρχέλαος» και φαίνεται ότι είχε πραγματευθή χάριν αυτού τας αρχάς της μοναρχικής μορφής του Κράτους.Ο συγγραφεύς του βιβλίου εκείνου ωνομάζετο Αντισθένης  και  ανήκεν εις την Κυνικήν Σχολήν.Επέπρωτο είς βασιλεύς Έλλην-Μακεδών,να μεταφέρη εις τον ευρύν κόσμον τας Υπερεθνικάς ιδέας της Σχολής αυτής.

Μετά τον θάνατον του Αρχελάου επηκολούθησαν ταραχαί εις τον θρόνον,αι οποίαι ημπόδισαν την ευρυτέραν εξέλιξιν της Μακεδονικής πολιτικής.Τότε ήλθεν η εποχή όπου ο Αθηναίος Πλάτων,συνέγραψε το διάσημον σύγγραμμά του « περί της ιδεώδους Πολιτείας».Τότε συνέβη ώστε ο βασιλεύς Περδίκκας,να απευθυνθή απ’ευθείας προς τον Πλάτωνα,τον αριστοτέχνην της Πολιτικής Θεωρίας,ζητών συμβουλήν και βοήθειαν .Ο Πλάτων τον συνεβούλευσε να παραμείνη πιστός εις την Κληρονομικήν Μοναρχίαν. Έπρεπεν όμως να κυβερνά φιλοσοφικώς,δηλαδή έχων πάντοτε το αίσθημα της Δικαιοσύνης.    Και ιδού εις το προσκήνιον της Ιστορίας….ο Βασιλεύς ΦΙΛΙΠΠΟΣ,περί του οποίου θα ομιλήσωμεν εις το επόμενον θέμα μας Β).

Ηλίας Κ. Τριανταφύλλου
Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Πτυχίον Πολυτεχνείου της Γκρενόμπλ.

 

Προσαρμοσμένη αναζήτηση