Προ ημερών το πυροσβεστικό σώμα εξήγησε μια προκήρυξη για την πρόσληψη δόκιμων πυροσβεστών σε άμεσο χρόνο. 

Η παραπάνω προκήρυξη στην παράγραφο για τα απαραίτητα προσόντα γράφει :Οι ενδιαφερόμενοι άντρες ή γυναίκες, θα πρέπει να έχουν ύψος 1,70 μ. χωρίς υποδήματα. 

Και εγώ ο αδαής αναρωτιέμαι; Ο Υποψήφιος με 1.69, 1.68, κλπ δεν είναι υγιείς , είναι ηλίθιος , είναι ανίκανος για εργασία, δεν μπορεί να κρατήσει την μάνικα, δεν μπορεί να δεχτεί εντολές, δεν μπορεί να δώσει εντολές; Τι πολιτεία είναι αυτή που στέλνει κάποια από τα παιδιά της τον στέλνει στον πόλεμο, τους δίνει διπλώματα διαφόρων επιπέδων, (π.χ. βαρέων οχημάτων) , άδειες κυκλοφορίας, τους επιτρέπει να σπουδάζουν να γίνονται γιατροί, επιστήμονες κλπ. αλλά δεν του επιτρέπει να γίνουν ,πυροσβέστες, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, εξαιτίας ενός αντικοινωνικού νόμου που συμφέρει μόνο κάποια συγκεκριμένα «τζάκια».  

Κατά την εκτίμηση μου, είναι το πλέων ρατσιστικό μέτρο που έχει πέσει στην αντίληψη μου. Κατά την εκτίμηση μου επίσης το παραπάνω προσόν , είναι αντεργατικό και απάνθρωπο και θα έπρεπε να είχε επέμβει άμεσα το υπουργείο εργασίας και το υπουργείο δικαιοσύνης.  Αναρωτιέμαι ο αδαής ανάμεσα στους υποψήφιους που κόπηκαν λόγο ύψους δεν υπάρχει κάποιος πιο έξυπνος πιο, εργατικός και πιο αποτελεσματικός στην εργασία του απ όλους τους «επιτυχόντες» . Επιτυχόντες!!! Ποιος μπορεί να μου δικαιολογήσει αυτόν τον όρο με αυτό το κριτήριο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Το ύψος σαν κριτήριο επιτυχίας δεν έχει καμία θέση σε όλες γενικά τις εισαγωγικές εξετάσεις διότι δεν μπορεί να θεωρηθεί κριτήριο επιτυχίας, διότι δεν δίνει στον εξεταζόμενο καν το δικαίωμα να αγωνιστεί για την επιτυχία. Το τελικό αποτέλεσμα των επιτυχόντων χωρίς το παραπάνω κριτήριο θα ήταν  πολύ πιο διαφορετικό και πολύ και πιο αποτελεσματικό για τον φορέα που το οργανώνει, απ ότι το παραπάνω αν εφαρμοστεί ένα πιο ρεαλιστικό σύστημα εξετάσεων.

Στις εισαγωγικές εξετάσεις των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας  το κριτήριο του ύψους είναι ένας τρόπος για να ξεφορτωθεί το σύστημα  τους περισσότερους υποψηφίους ικανούς η μη, και ουσιαστικά οι μόνοι κερδισμένοι είναι μια ομάδα «τζακιών» και  νομοθετών και όχι η πατρίδα μας και το κοινωνικό σύνολο.  Την στιγμή που οι υποψήφιοι, παίρνουν από γιατρούς, δίνουν γραπτές εξετάσεις , προφορικές εξετάσεις, αθλητικές εξετάσεις και ψυχοτεχνικές δοκιμασίες το μέτρο του αναστήματος είναι μέσο παραπλάνησης και εξευτελισμού όχι μόνο των υποψήφιων, των οικογενειών τους  αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Έχει σκεφτεί κάποιος από τους νομοθέτες αλλά και από εμάς ακόμη πόσα προβλήματα δημιουργεί το παραπάνω «κριτήριο»; Υπάρχουν έφηβοι που η αγάπη για την πατρίδα τους οδήγησε σε όλη τους την ζωή να διαβάζουν, να  αγωνίζονταν, να κανουν γυμναστική, να τρέχουν, να προσέχουν την διατροφή τους,  με το όνειρο μια μέρα να μπουν στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, σε αντίθεση με άλλους συνομήλικους τους που η πολιτεία τους χάρισε την «επιτυχία» απλόχερα.  Έχει σκεφτεί κάποιος τις ψυχικές επιπτώσεις που αφήνει αυτό το ρατσιστικό κριτήριο σε όλα αυτά τα παιδιά; Και αυτά τα νέα αδικημένα παιδιά προς τα πού θα στραφούν , ποιον θα κοιτάξουν στα μάτια για να βρουν το δίκιο τους ; Ποιος θα τους δώσει αντικειμενικές απαντήσεις; Και οι οικογένειες τους πώς να αντιδράσουν όταν τα παιδιά τους θα τους κοιτούν στα μάτια και θα ζητούν λύσεις; Εδώ πρέπει να αναφέρουμε επίσης ότι στις παραπάνω παραγωγικές σχολές καταφεύγουν παιδιά από οικογένειες βιοπαλαιστών. Παιδιά οικογενειών που έχουν μάθει να δουλεύουν από μικρά παιδιά , παιδιά που πιάνουν την πέτρα και την λιώνουν, παιδιά που θα πρόσφεραν εργασία και αγάπη στην πατρίδα κατά συνείδηση και όχι κατά ανάγκη.   

Θα ήταν πολύ πιο δίκαιο και πιο αντικειμενικό η πολιτεία να δίνει το δικαίωμα σε όλους τους Έλληνες να δίνουν την μάχη τους για την επιτυχία και όχι για την «επιτυχία» και όσοι έχουν τις δυνάμεις να προχωρήσουν με πυξίδα τα όνειρα τους και την αγάπη τους για την πατρίδα. . Όλες αυτές οι μέθοδοι του παρελθόντος πρέπει να ξαφνιστούν στις σύγχρονες κοινωνίες.

Γιώργος Καλλιώρας

Υ/Γ. Με το παραπάνω κριτήριο τα παιδιά δεν αποτυγχάνουν στις εξετάσεις διότι κανένας δεν τους δίνει το δικαίωμα καν να αγωνιστούν η να διεκδικήσουν. Κάποιοι τους κόβουν και  τους ξεφορτώνονται αδικαιολόγητα.