Η επιστολή - καταγγελία μιας μητέρας από τα Λουτρά Αιδηψού, προς κάθε «υπεύθυνο», βλέποντας τις μέρες στην εκπαίδευση να περνούν χωρίς εκπαιδευτικούς, αλλά με πανό, συνθήματα, συνεντεύξεις και τελικά… καταλήψεις…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Για ακόμα μία φορά, τέλη Νοεμβρίου ….. ΠΑΝΟ – ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ …

Και το σκηνικό ίδιο …. ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ !!!

Ελλείψεις καθηγητών … Αναπλήρωτα κενά εκπαιδευτικής ύλης…

Αποφάσισα να χτίσω την οικογένειά μου στην επαρχία, για να έχουν τα παιδιά μου ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, έναντι των χαοτικών ρυθμών της όμορφης Αθήνας!

Αναρωτιέμαι όμως, μετά από 16 χρόνια που έγινα μητέρα … είναι  πράγματι καλύτερο για τα παιδιά μου να ζουν σε μια επαρχιακή πόλη, μόλις 3 ώρες από την πρωτεύουσα και να απολαμβάνουν λιγότερα από των παροχών που τους αξίζουν και δικαιούνται ???

Κάνουν ΚΑΤΑΛΗΨΗ ……

Ναι … φτάσαμε αισίως στα τέλη του 2018 και τα κενά της εκπαιδευτικής ύλης μεγάλα …τα περισσότερα δεν πρόκειται να αναπληρωθούν, όπως και κάποιοι καθηγητές δεν πρόκειται ποτέ να΄ρθουν.

Τελικά μπαίνοντας στην Δ/θμια εκπαίδευση ακόμη και ως γονιός αλλάζουν πολλά!!!

Το όνειρο των μαθητικών μου χρόνων για την σημερινή άρτια εκπαίδευση των παιδιών μου, απραγματοποίητο.

Το αύριο που έγινε σήμερα κι έφτασε στο χθες κι αντίστροφα, είναι η σημερινή φωτογραφία των μαθητών και παιδιών μας .

Παιδιά στην εφηβεία… μάτια που λάμπουν, αξόδευτη η ενέργειά τους από τις άδειες έδρες των αιθουσών.

ΟΧΙ , δεν θα σας κάνω την χάρη να βάλω χρώμα στην διαμαρτυρία μου, όπως πολλοί θα επωφεληθούν για να δικαιολογήσουν την ΝΤΡΟΠΗ που νοιώθω γράφοντας αυτά τα λόγια για την έννοια και την ουσία της ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Έχει χρώμα η ζωή ? Η υγεία? Ο πολιτισμός? Η Παιδεία?

Κοινό σύστημα αξιολόγησης και κοινή εξεταστική μέθοδος και πρόγραμμα για την  εισαγωγή στη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Κοινό ….. αλλά χωρίς κοινά σημεία ….

ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ……………….

Μπουμπουγιάννη  Έλλη,

μητέρα του Γιάννη, της Όλγας, του Μάριου και του Δημήτρη.