Τι να γράψω? Πώς να ξεκινήσω ένα κείμενο;; Μας μάθαιναν στο δημοτικό σχολείο της Ανθήλης , στο χωριό το οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα , να ξεκινάμε με πρόλογο κυρίως κείμενο και επίλογο ,

Ο δάσκαλος μου τότε Νίκος Γεωργαντάς, το έτος 1995, όμως στο σχολείο μου δεν με είχαν ενημερώσει τότε πως όσοι και όσα ήξερα στο δημοτικό για την ζωή στο χωριό , φίλοι μικρότεροι και μεγαλύτεροι εν έτη 2020 θα είναι αναμνήσεις . Ούτε πως το χωριό που ζούσα τότε και σκεφτόμουν τα παιδιά μου να μεγαλώσουν όπως εγώ , ότι σήμερα δεν θα υπάρχει .

Θα μου πείτε αλλάξανε οι εποχές ο κόσμος άλλαξε και όλοι φύγαμε από το χωριό μας . Θα σας απαντήσω πως την δεκαετία 90 υπήρχαν και άλλοι κάτοικοι της Ανθήλης που φύγανε για άλλα μέρη να βρούνε δουλειά ( από ανάγκη και όχι γιατί δεν τους άρεσε ο τόπος μας ) και κάθε καλοκαίρι οι ίδιοι με τα παιδιά τους έρχονταν στην Ανθήλη μας.

Αυτό ήθελα να κάνω και εγώ εφόσον η δουλειά μου είναι στην Αθήνα . να έρχομαι κ εγώ όποτε μπορώ στο χωριό μου. Και όσοι μένουμε εκτός Ανθήλης με όσους μιλάω όλοι το ίδιο λέμε. Μακάρι να μπορούσαμε να έρθουμε Ανθήλη με φίλους παρέες οικογένειες να τους δείξουμε τον τόπο που αγαπάμε ! κάποτε ένα παιδί ( δεν θυμάμαι ποιος το είχε πει ) , είχε αναρωτηθεί : ‘’τι έχει το χωριό μας και όσα παιδιά έρχονται διακοπές κάθε καλοκαίρι από την αγάπη που του είχανε , φεύγανε με δάκρυα ??’΄ Πλέον όμως δεν έρχεται κανείς.

Δεν το κάνουνε όχι γιατί έχει χόρτα στην παιδική χαρά.. ούτε γιατί έχει κουνούπια στο χωριό μας ,αλλά γιατί οι κάτοικοι της Ανθήλης δεν υπάρχουν. Εσείς είστε η Ζωή , ήσασταν μάλλον . εσείς που τα τελευταία 20 χρόνια η ζωή σας έχει ως Ευαγγέλιο το ΄’’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’ . έτσι φτάσαμε στο σήμερα .. το 2020 το χωριό μας να έχει πιο πολλά άδεια σπίτια παρά κατοίκους . ( αν και είμαι αισιόδοξος θα πουληθούν και αυτά σύντομα σε αγοραστικό κοινό , κοινωνικά ευπαθείς ομάδες κλπ κλπ.. )

Η κατηφόρα της Ανθήλης δεν έχει τελειώσει ακόμα και ως άλλος προφήτης σας λέω ότι το χωριό που μ.ο ηλικίας είναι 60 ετων σε 15 χρόνια θα είναι το νέο Ζεφύρι της Ελλάδας ! με μόνιμους κατοίκους μέχρι 100 Ανθηλιώτες και 2500 ρομά . Η νεολαία από το χωριό φεύγει.. όχι ότι αν ήταν εκεί θα έκανε κάτι γιατί από κριτικές και αγώνες μέσω facebook άλλο τίποτα . αλλά και πως να μείνει εκεί όταν π.χ το ΤΕΟΒ ΑΝΘΗΛΗΣ αντί να βοηθάει τον κόσμο να καλλιεργήσει , λένε το νερό νεράκι??

Εσύ αγρότη που ψάχνεις να ποτίσεις και τσακώνεσαι τοοοοοσα χρόνια στο ΤΟΕΒ, σκέφτηκες οτι αν δεν ποτίσει ο διπλανός σου δεν έχει άλλη λύση από το να φύγει και την θέση του να πάρει ο αγαπημένος σου ρομα?? Εσύ που πας στην Λαμία για τσίπουρα . σκέφτηκες ότι αν δεν πας στο τοπικό καφενείο θα κλείσει ? . Εσύ που πας φροντιστήρια τα παιδιά σου στην Λαμία? Σκέφτηκες ότι κλείσανε τα δικά μας φροντιστήρια?? Χωριό με video club καφενεία φροντιστήρια σούπερ μάρκετ σήμερα έχουμε την εικόνα ερημιάς , γιατί εσείς την φτιάξατε καταυλισμό. Εσείς και όχι οι Ρομά .

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα ! ένα χωριό να κάνει ο καθένας τα δικά του .. με συνέπεια να απομακρύνεστε ο ένας από τον άλλον και η σχέση γειτονιάς και αλληλοβοήθειας όπως ήταν παλιά να είναι το 2020 σχέσεις χειρότερης μοίρας και από γειτονιά της Αθήνας . Αδιαφορία ο ένας για τον άλλον , με συνέπεια το κοινό καλό του χωριού για 20 χρόνια να είναι στον πάτο του βαρελιού .

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα να είναι Ανθήλη από ιστορικό κέντρο της Αμφικτιονίας μετά από 2000 χρόνια να είναι καταυλισμός των Ρομά . Τόπος με βίαια περιστατικά καθημερινά. και δεν φταίνε όσοι πουλήσανε . αλλά όσοι κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου την ώρα της πώλησης .. . γιατί όταν σταμάτησες να περπατάς στην πλατεία του χωριού σταμάτησες να ενδιαφέρεσαι και για το χωριό μας.

Ένα θετικό υπάρχει μόνο σε αυτά τα 20 χρόνια , έμαθε ο Ανθηλιώτης γραμματική και να κλείνει το ρήμα πουλάω ( πουλάω, πουλάς πουλάει είχα πουλήσει είχα πουλημένο είχατε πουλήσει ). Με αυτό το ρήμα νιώθετε καλύτερα ότι κάνατε το καθήκον σας για τον τόπο μας , ότι δεν έχετε καμία ευθύνη! Κοιμάστε καλύτερα το βράδυ ! Έτσι ποτέ δεν θα ξανά γίνει ο τόπος μας όπως ήταν παλιά . Όχι γιατί κάποιος πούλησε, αλλά γιατί ο Ανθηλιώτης κοιμήθηκε βαθειά την ώρα τής πώλησης !

Καληνύχτα Ανθήλη και σε ευχαριστώ για τα ωραία παιδικά χρόνια που μου χάρισες .

Υγ. Όταν έρχομαι ακόμα περπατώ στην πλατεία. Ας είναι άδεια.

Θωμάς Αυλακιώτης