« Ο απογευματινός περίπατος στο Ισιαδάκι, μάς έφερε  αντιμέτωπους με τις εικόνες εγκατάλειψης του περιπτέρου -πρώην αναψυκτηρίου. 

Σε τμήμα του εξωτερικού στεγασμένου χώρου ένα ξύλινο δοκάρι έχει καμπυλώσει τόσο από το βάρος που τείνει να ραγίσει, από μια πρίζα στον εξωτερικό τοίχο, κοντά στην είσοδο, έχει μείνει μόνο το πλαστικό περίβλημα, ενώ περιμετρικά χάσκουν ανοιχτά τρία παράθυρα, από τα οποία μπαίνουν πολλοί και διάφοροι..

Εκείνη την ώρα από μέσα ακούγονται ήχοι μεταλλικών αντικειμένων που τα μετακινούν και υπόκωφοι ήχοι από κλωτσιές σε ντουβάρια:  3 παιδιά έχουν μπει, πιθανώς, από τα ανοιχτά παράθυρα και στήνουν νοερά το δικό τους …'Survivor'.  

Η -φαινομενικά- κλειδωμένη κεντρική πόρτα ανοίγει πανεύκολα από μέσα με χερούλι, ακριβώς επειδή ποτέ δεν έχει κλειδωθεί..  Στο εσωτερικό του περιπτέρου βρίσκονται διάσπαρτα αντικείμενα:  πλαστικά δοχεία, τμήματα μπουριών εξαερισμού, σπαράγματα από σκαμπό και τραπεζάκια. Σε ένα σημείο έχει στηθεί ένα αυτοσχέδιο …σαλονάκι, ένα πρόχειρο ντιβάνι το οποίο περιβάλλεται από χάρτινα ποτήρια και πλαστικά μπουκάλια.. 

Κι εδώ αναρωτιέται κανείς:  το συγκεκριμένο ανήκει στο Δήμο Λαμιέων ή στο Δασαρχείο;...  Αν ναι, για ποιον λόγο επιτρέπει να μπαινοβγαίνει καθείς  από παράθυρα και πόρτες και να εκτονώνεται εκεί μέσα, με όποιον τρόπο μπορεί να ερμηνευτεί ο όρος 'εκτόνωση' ;…  Σε ποια κατάσταση θα παραδοθεί, όποτε και αν  υπάρξει ενδιαφερόμενος, στον επόμενο που θα το εκμεταλλευτεί ;…  Αν εκείνο το δοκάρι ή κάποιο από τα κεραμίδια που στέκουν μετέωρα προσγειωθεί στο κεφάλι κάποιου από αυτά τα παιδιά, ΠΟΙΟΣ θα ευθύνεται ;…  Δε θ' αναρωτηθώ περαιτέρω καθόσον η θεωρία ποτέ δεν έφερε κανένα αποτελέσματα. Η λύση είναι η ΠΡΑΞΗ, οι απαραίτητες ενέργειες από τους αρμοδίους να διατηρούν τον χώρο ασφαλή για όλους…

Ευχαριστώ.

Ένας συμπολίτης σας  »