Από την Αναισθησιολόγο του Νοσοκομείου Καρπενησίου Λήδα Κατσάνου λάβαμε την παρακάτω καταγγελία που αφορά το Νοσοκομείο Λαμίας και ειδικότερα το Αναισθησιολογικό Τμήμα.

Όπως περιγράφει η ίδια η κα Κατσάνου με λύπη και απογοήτευση αναγκάζεται να καταγγείλει συγκεκριμένα γεγονότα στο Γ. Ν. Λαμίας, που αφορούν συμπεριφορές, κυρίως διοικητικών λειτουργών,  που προκαλούν ζημιά στην λειτουργία των νοσοκομείων και κατ´ επέκταση στους ίδιους τους πολίτες που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν,  διασφαλίζοντας την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων της ευθύνης τους και όχι δυσχεραίνοντας το έργο των ιατρών που μέχρι χθες χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια και επαινούσαμε με ενθουσιασμό για την ... αυτοθυσία τους.

Προσθέτει δε, ότι «η δημοσίευση του εν λόγω θέματος ακολουθεί τα αντίστοιχα εξώδικα που έχουν εκδοθεί και αποσταλεί και επιφυλάσσομαι κάθε νομίμου δικαιώματος μου για την συνέχεια του ζητήματος αυτού».

Διαβάστε το κείμενο της καταγγελίας:

«Λυπάµαι που για άλλη µία φορά, το νοσοκομείο της πόλης µου, που στελεχώνεται κατά την πλειοψηφία του µε άξιους συναδέλφους , και µε τεράστια προσφορά στους πολίτες της περιοχής, γίνεται πάλι στόχος αρνητικών σχολίων και αρνητικής δηµοσιότητας.  

Λυπάµαι όµως πολύ περισσότερο, που η ανιδιοτελής και οικειοθελής προσφορά βοήθειας από µέρους µου στο αναισθησιολογικό τµήµα του νοσοκοµείου Λαµίας, µε το οποίο άλλωστε µε συνδέουν ιδιαίτεροι συναισθηµατικοί δεσµοί,  κατέληξε στο να διώκοµαι ανελέητα από την 5η ΥΠΕ, µε απειλές για ΕΔΕ και πειθαρχικά, και παρεµβάσεις από την πλευρά της διοίκησης στον άριστο τρόπο λειτουργίας του αναισθησιολογικού τµήµατος του Γ.Ν. Καρπενησίου, επειδή τόλµησα να ... αρρωστήσω και να πάρω αναρρωτική άδεια...  

Ίσως θα ήταν χρήσιµο να γνωστοποιήσουµε στις διοικήσεις των νοσοκοµείων ότι και οι ιατροί αρρωσταίνουµε ενίοτε… γιατί φαίνεται από την προσωπική µου εµπειρία ότι δεν το ξέρουν ή µάλλον δεν το έχουν αποδεχτεί σαν µια πραγµατικότητα της ζωής… 

Πέρα όµως από αυτό, εάν αφιέρωναν τον µισό χρόνο και ζήλο από αυτόν που αφιερώνουν για την αναρρωτική µιας επιµελήτριας Β´, στο να επιλύσουν τα προβλήµατα του αναισθησιολογικού τµήµατος που ταλαιπωρούν µια ολόκληρη περιφέρεια, να είχαν επιτέλους συνθήκες και προϋποθέσεις τέτοιες , ώστε να έχουν ιατρούς που να θέλουν να εργαστούν εκεί, και να µην χρειάζεται να γυρίζουν τα νοσοκοµεία της περιφέρειας ταλαιπωρώντας αναισθησιολόγους ανά την επικράτεια µοιράζοντας εντέλεσθε για το πασίγνωστο πλέον αναισθησιολογικό τµήµα της Λαµίας… 

Όταν προσφέρεις µια χείρα βοηθείας κι αυτοί κοιτάνε να σου κόψουν το χέρι,  µετά αναρωτιούνται άπαντες δήθεν απορηµένοι, γιατί κανένας αναισθησιολόγος δεν θέλει να πατήσει το πόδι του στο Γ. Ν. Λαµίας... 

Αυτά προς γνώση και συµµόρφωση οποιουδήποτε αναισθησιολόγου διανοηθεί να έρθει για να προσφέρει βοήθεια στο αναισθησιολογικό τµήµα του Γ.Ν Λαµίας, αλλά και προς ενηµέρωση των πολιτών για τους λόγους που το νοσοκοµείο τους ξεµένει ουσιαστικά από ιατρούς....  

Τα προβλήµατα του Γ.Ν. Λαµίας, είναι γνωστά στην περιοχή µας και ειδικότερα του αναισθησιολογικού τµήµατος του νοσοκοµείου, το οποίο έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την δηµοσιότητα µε αρνητικά σχόλια και σοβαρές αιχµές για το τρόπο λειτουργίας και τους λόγους της υποστελέχωσης του.  

Θα επισηµάνω µόνο το γεγονός ότι άξιοι και ικανοί αναισθησιολόγοι µε καταγωγή και δεσµούς στην πόλη επέλεξαν να εργαστούν αλλού, όπως και την πρόσφατη παραίτηση δύο αναισθησιολόγων του τµήµατος, γεγονότα που πράγµατι εγείρουν ερωτηµατικά. 

Παρόλα αυτά, επειδή για µένα προσωπικά, οποιαδήποτε έκκληση για βοήθεια από οποιονδήποτε επικαλείται την ιατρική µου ιδιότητα, όπως έγινε µετά από τηλεφωνική επικοινωνία της κας Παλιαλέξη, αποτελεί ηθική και δεοντολογική υποχρέωση να απαντηθεί θετικά , όπως είναι για κάθε ιατρό η ανταπόκριση σε οποιαδήποτε έκκληση για προσφορά βοήθειας όταν χρειαστεί, γιατί αυτός είναι ο κώδικας ηθικής και δεοντολογίας των ιατρών, για όσους τον γνωρίζουν φυσικά…. 

Δεδοµένου όµως, ότι είναι γνωστές οι δυσλειτουργίες και δύσκολες συνθήκες εργασίας στο συγκεκριµένο τµήµα, προηγήθηκαν της οικειοθελούς µετακίνησης µου πολλές συνεννοήσεις µε όλους τους εµπλεκόµενους φορείς, τόσο προφορικά όσο και εγγράφως προκειµένου να γίνει σαφές και κατανοητό, ότι οποιαδήποτε προσφορά βοήθειας στο νοσοκοµείο Λαµίας θα γίνει αφού ανταποκριθώ πλήρως στις υποχρεώσεις µου στο νοσοκοµείο µου στο Καρπενήσι, και ότι οποιαδήποτε οικειοθελής βοήθεια προσφέρω στο τµήµα του νοσοκοµείου Λαµίας θα γίνει τις ηµέρες που έχω ρεπό, καθ´υπέρβασιν των προβλεπόµενων ωρών εργασίας και εφηµεριών και ότι αυτό θα πρέπει να γίνει µε συνεννόηση και σεβασµό στις προσωπικές µου σωµατικές αντοχές. 

Μετά από όλες αυτές τις συνεννοήσεις τόσο προφορικά όσο και εγγράφως, όχι µόνο τίποτα από αυτά δεν έγινε σεβαστό, αλλά κατά την απασχόλησή µου στο νοσοκοµείο Λαµίας, αντιµετώπισα απαράδεκτες συµπεριφορές, χυδαίους υπαινιγµούς µέχρι και προσβολές και ανυπόστατες κατηγορίες σε βάρος µου, που δεν µε θίγουν µόνο ως ιατρό αλλά και ως άνθρωπο, και µάλιστα ενώπιον του Διοικητή του νοσοκοµείου της 

Λαµίας επέτρεψε τέτοιου είδους συµπεριφορές.  

Το γεγονός , ότι µετά από όλα αυτά, µου κοινοποιήθηκε και εντέλεσθε από την 5η ΥΠΕ να εφηµερεύσω και ότι “δεν εµφανίστηκα στην εφηµερία µου”, την ώρα που ΑΠΑΝΤΕΣ εµπλεκόµενοι φορείς, από την διευθύντρια του Αναισθησιολογικού τµήµατος κα Παλιαλέξη µέχρι και το γραφείο προσωπικού του Γ.Ν.  

Καρπενησίου, γνώριζαν ότι βρίσκοµαι σε αναρρωτική άδεια, το αφήνω στην κρίση των συναδέλφων και του κόσµου γενικότερα.  

Επίσης αφήνω στην κρίση όλων, και το γεγονός ότι την αναρρωτική άδεια την χρειάστηκα ακριβώς εξ´ αιτίας των συνθηκών, συµπεριφορών και του εντονότατου στρες και κόπωσης που βίωσα τις ηµέρες που απασχολήθηκα στο τµήµα της Λαµίας, απασχόληση και βοήθεια που οικειοθελώς προσέφερα θυσιάζοντας τα ρεπό µου µετά από 16 ηµέρες συνεχόµενης εργασίας χωρίς ρεπό στο νοσοκοµείο στο Καρπενήσι, µε αποκορύφωση τις προσβολές που εκστοµίστηκαν σε βάρος µου στο γραφείο του διοικητή του Γ. Ν. Λαµίας. 

Ίσως λοιπόν θα έπρεπε, οι διοικήσεις τόσο του Γ. Ν. Λαµίας όσο και της ΥΠΕ, αντί να ασχολούνται µε µια επιµελήτρια που αρρώστησε, να στραφούν στην ουσία του προβλήµατος που πηγάζει από το ίδιο το αναισθησιολογικό τµήµα και να αναζητήσουν ευθύνες εκεί. Ίσως έτσι, εάν γίνουν οι συνθήκες εργασίας στο τµήµα σωστές και ανεκτές , να αποκτήσουν ιατρούς που να θέλουν να εργαστούν εκεί αντί να περιφέρονται εδώ και χρόνια από νοσοκοµείο σε νοσοκοµείο της ΥΠΕ µοιράζοντας εντολές µετακίνησης και εντέλεσθε για ένα τµήµα που εµφανώς παρουσιάζει σοβαρές νοσηρότητες τις οποίες παρότι υγειονοµικοί όλοι, κανείς δεν φαίνεται να θέλει να θεραπεύσει... 

Σε ότι αφορά εµένα, µπορούν να µου µοιράσουν όσα εντέλεσθε επιθυµούν , να µε απειλήσουν µε όσα πειθαρχικά και ΕΔΕ επιθυµούν επειδή τόλµησα να αρρωστήσω κιόλας (!) και να τα πράξουν εάν αυτό θεωρούν σωστό και ηθικό γιατί τελικά ο τρόπος που διοικούν και συµπεριφέρονται στους ιατρούς του νοσοκοµείου και της περιφέρειάς τους, χαρακτηρίζει εκείνους και όχι εµένα. 

Δυσκολεύοµαι να καταλάβω, πως δεν είναι σαφές και κατανοητό στις εν λόγω διοικήσεις, ότι κανένα νοσοκοµείο και κανένα τµήµα δεν έχει καταφέρει ποτέ να λειτουργήσει µε απειλές και εντέλεσθε σε ιατρούς, πόσο µάλλον όταν αυτό δεν γίνεται για µια έκτακτη περίσταση αλλά επί σειρά ετών.  

Προφανώς έτσι εξηγούνται και οι πολλαπλές παραιτήσεις ιατρών από το νοσοκοµείο Λαµίας.  

Για εµένα και την διάθεση προσφοράς που µε χαρακτηρίζει ως ιατρό, το ήθος και την δεοντολογία µου, που τόσο προσβλητικά και ανυπόστατα αµφισβητήθηκε στο νοσοκοµείο αυτό ενώπιον µεταξύ άλλων και του διοικητή του Γ. Ν. Λαµίας κου Κολοκυθά Ανδρέα που επέτρεψε να εκστοµίζονται τέτοιες ανυπόστατες κατηγορίες σε βάρος µου,  

επιτρέπω να µιλήσουν οι συνάδελφοί µου στο Γ. Ν. Καρπενησίου αλλά πρωτίστως και πάνω από όλα οι ασθενείς µου.