Τα ορεινά χωριά μας έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες και μέχρι της Παναγίας, με τους κατοίκους τους που το χειμώνα ζουν κι εργάζονται στα αστικά κέντρα να επιστρέφουν στα σπίτια τους κι να απολαμβάνουν όμορφες οικογενειακές στιγμές και παρέες φίλων.

Σε αυτά τα χωριά που αυτές τις μέρες σφύζουν από ζωή, ανήκει και το πανέμορφο Γαρδίκι Ομιλαίων  σκαρφαλωμένο στα 1.000 μέτρα υψόμετρο των Βαρδουσίων. Το χειμώνα λιγοστοί οι κάτοικοι που έχουν μάθει να ανταπεξέρχονται στις σημαντικές δυσκολίες της εποχής. Το καλοκαίρι όλοι – ή για να ακριβολογώ σχεδόν όλοι – περιμένουν τις παιδικές φωνές να γεμίσουν τα σοκάκια και τα καταπράσινα μέρη του χωριού.

Προσωπικά έχω συνδέσει τα καλοκαίρια μου με το χωριό, με ανέμελες παρέες, φωνές, τραγούδια και υποσχέσεις για καλή αντάμωση τον επόμενο Αύγουστο. Αυτά λοιπόν σε ένα συγκεκριμένο άτομο φαίνεται δεν αρέσουν.

Αρχικά ήταν οι παρατηρήσεις προς τις παρέες των παιδιών, την Κυριακή έφτασε να καλέσει την αστυνομία, για να συλλάβει τους «ταραξίες». Το θεωρώ ντροπή ειδικά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που σύμφωνα με το επάγγελμά του θα έπρεπε να γνωρίζει από παιδιά. Αναγνωρίζω το γεγονός ότι κάποιοι ίσως έχουν ανάγκη από ηρεμία και ξεκούραση. Όμως αυτό σημαίνει για τα παιδιά χωριό το καλοκαίρι. Έτσι φτιάχνουν τις αναμνήσεις τους και σίγουρα ο συγκεκριμένος κύριος διεκδικεί μια θέση που θα τον θυμούνται προς… αποφυγήν!

Δέκα ημέρες υπομονή! Τόσο χρειάζεται. Ελάχιστα από αυτά τα παιδιά μένουν περισσότερο. Μετά της Παναγίας πάλι το χωριό θα γυρίσει στη γνωστή του ησυχία για τις επόμενες 355 μέρες του χρόνου…

Αναγνώστρια