Αδιαμφισβήτητα ήταν η βραδιά της ζωής του. Στα 60 χρόνια πορείας του στο καλλιτεχνικό στερέωμα, ο Τόλης Βοσκόπουλος γέμισε το Ηρώδειο. Τραγούδησε για σχεδόν 3 ώρες.

Αδιαμφισβήτητα ήταν η βραδιά της ζωής του. Στα 60 χρόνια πορείας του στο καλλιτεχνικό στερέωμα, ο Τόλης Βοσκόπουλος γέμισε χθες, Τρίτη, το Ηρώδειο. Τραγούδησε για σχεδόν 3 ώρες όρθιος έχοντας άμεση επαφή με το κοινό που χειροκροτούσε συνεχώς. 

Το TheToc ήταν εκεί:

Φτάσαμε στο Ηρώδειο με σχετικό κρύο, το οποίο όσο περνούσε η ώρα γινόταν και πιο έντονο. Έξω από το αρχαίο θέατρο μία τεράστια ουρά περίμενε υπομονετικά να ανέβει στο πάνω διάζωμα. Η ανυπομονησία μεγάλωνε όσο πλησίαζε η ώρα, μέχρι που βγήκαν οι μουσικοί, η ιστορική φιλαρμονική Γαστουρίου «Ομόνοια» με διευθυντή ορχήστρας τον Σπύρο Ράλλη και οι χορωδίες Αχαράβης και Καναλίων υπό την Αγάθη Κοσκινά. 

Ακολούθησαν τα.. δεξιά του χέρια, όπως είπε ο ίδιος, οι σολίστ Μανώλης Καραντίνης στο μπουζούκι και Θανάσης Βασιλόπουλος στο κλαρίνο. 

Εισαγωγή, μουσική από πολυαγαπημένα άσματα του Τόλη για να ανέβει σιγά σιγά ο ίδιος στη σκηνή. Το χειροκρότημα δεν σταματά... τα υπόλοιπα τα λέει ο ίδιος στο βίντεο που ακολουθεί. Την εύλογη συγκίνησή του, το ότι δεν περίμενε ποτέ ότι θα βρισκόταν εκεί, αλλά κυρίως μας δίνει μία υπόσχεση που την τηρεί. «Εγώ άμα ανέβω δεν έχω κατεβασμό», λέει και το εννοεί...

Δεν είναι εύκολο να μεταφέρει κανείς την εικόνα...

Ένας καλλιτέχνης με 60 χρόνια «δρόμο», ένας τραγουδιστής που ύμνησε την αγάπη, τον έρωτα και τραγούδησε τόσο πολύ για τον πόνο και τον χωρισμό...

Ένας ερμηνευτής που δεν δίστασε να πει δημόσια, χθες, μπροστά στο κοινό πως πριν λίγες ημέρες είχε πέσει και έτσι δεν μπορούσε να χορέψει, σημειώνοντας πως «άλλωστε δεν ήρθατε να με δείτε να χορεύω».

Όταν μάλιστα ανέβασε στη σκηνή τον Μίμη Πλέσσα στο πιάνο και ο Τόλης ερμήνευσε όπως μόνο αυτός γνωρίζει μεγάλες επιτυχίες του, ήταν μία εντελώς ξεχωριστή στιγμή.

Όσοι πραγματικά τυχεροί βρέθηκαν στο Ηρώδειο τη χτεσινή νύχτα δεν άκουσαν απλώς τον Βοσκόπουλο. Παρασύρθηκαν στον ρυθμό του. Ένα μόνο περιστατικό. Ο Βοσκόπουλος τραγουδά το «Οι άντρες δεν μιλούν πολύ» και ακριβώς δίπλα μας, κάποιος φέρνει και τη «βόλτα του», ενώ πολλοί φαίνονταν έτοιμοι να σηκωθούν να χορέψουν. 

Δεν είναι εύκολο να χωρέσεις μέσα σε λίγες γραμμές ένα πρόγραμμα τόσο μεγάλου καλλιτέχνη. Ούτε για εκείνον ήταν απλό ... χωρέσει μέσα σε σχεδόν 3 ώρες 60 χρόνια καριέρας και επιτυχίες που αγαπήθηκαν. Όμως το πέτυχε! Από το «Πριν χαθεί το όνειρο μας» μέχρι το «Αγωνία» και τις «Αναμνήσεις», ως το «Ανεπανάληπτος», το «Μπορεί», το «Ένα Ρολόι Σταματημένο» αλλά το «Αποκοιμήθηκα».

Όρθιος, χωρίς διάλειμμα και σχεδόν ασάλευτος λόγω του ατυχήματος...

Ήταν «ανεπανάληπτος» με ήθος, χιούμορ, άμεση επαφή με τον κόσμο και σεβασμό. Στον κόσμο και στον χώρο.

«Θέλω να σας πω κάτι παραπάνω από το σας αγαπάω και σας ευχαριστώ... και δεν μπορώ ακόμα να το βρω πως αλλιώς λέγεται», είπε στην αρχή, για να συνεχίσει:

«Να κάνω μία αναφορά στη σημερινή μου εμφάνιση σ' αυτόν εδώ τον ιερό χώρο, που θα σας πω την αλήθεια, δεν το φανταζόμουν ποτέ»...

Το απόλυτο χάι λάιτ πάντως ήταν στο φινάλε. Η υπόκλιση, το φιλί στον κόσμο και την ορχήστρα με τη χορωδία και η ανθοδέσμη από την κόρη του Μαρία που έφυγαν μαζί από τη σκηνή.

Φωτό, βίντεο: The Toc, cosmopoliti.com