Ξεκίνησε ως ηθοποιός, πέρασε στο τραγούδι & άφησε το στίγμα της. Η Αλεξάνδρα, λατρεύτηκε από τους ρεμπέτες και η φωνή της ακόμα τραγουδάει τα λαϊκά του Χατζιδάκι.

Μια ξεχωριστή φωνή, μία ιδιαίτερη προσωπικότητα, η Αλεξάνδρα, «έφυγε» από τη ζωή το βράδυ της Παρασκευής.  Η Αλεξάνδρα Κυριακάκη, όπως ήταν το πλήρες όνομά της, ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός στα 15 της χρόνια, δίπλα στον Μάνο Κατράκη. Το πέρασμά της στο τραγούδι έγινε πολύ γρήγορα και όπως είχε πει η ίδια σε παλαιότερες συνεντεύξεις οι λόγοι που την οδήγησαν στο τραγούδι ήταν καθαρά βιοποριστικοί.   

Ήταν μία τραγουδίστρια που ξεχώριζε στη ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική και έκανε τη δική της προσωπική πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο και στο τραγούδι, προτιμώντας τα μικρότερα νυχτερινά μαγαζιά και τις συναυλίες. Πρωτοεμφανίστηκε δίπλα στον Γιάννη Πουλόπουλο γύρω στα 1970, αλλά πιο γνωστή έγινε τα επόμενα χρόνια όταν βρέθηκε στο πάλκο δίπλα στον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Γιάννη Παπαϊωάννου.

Η πρώτη της δισκογραφική παρουσία, πραγματοποιήθηκε το 1970, με την ενορχήστρωση του Νάκη Πετρίδη, σε μια επανεκτέλεση του τραγουδιού «Η δουλειά κάνει τους άντρες» των Μάνου Λοΐζου-Λευτέρη Παπαδόπουλου, που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή τραγουδιών της Philips «Λαϊκή παρέλασις», με επανεκτελέσεις επιτυχιών της εποχής.

Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Νότη Μαυρουδή, τον Χρήστο Νικολόπουλο, καθώς και με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Το 1980 η Αλεξάνδρα ήρθε σε επαφή με το υλικό του Μάνου Χατζιδάκι, ηχογραφώντας δεκατρείς δημιουργίες του, σε ένα δίσκο που τιτλοφορείται «Η Αλεξάνδρα στα λαϊκά του Μάνου Χατζιδάκι».

Πέντε από τα τραγούδια σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη, είχαν ακουστεί, σε πρώτη εκτέλεση, από τον Στέλιο Μαρκετάκη, στον κύκλο «Για την Ελένη» το 1978. Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας έγινε από τον Τάσο Καρακατσάνη. Δεν είναι τυχαίο πως, αν και τα περισσότερα τραγούδια έχουν γνωρίσει πολλές επανεκτελέσεις, αρκετά από αυτά ακούγονται στα ραδιόφωνα με τις δικές της εκτελέσεις. 

Ποτέ δεν μίλησε για την απόφασή της να εγκαταλείψει τη δισκογραφία μετά το 1983, ενώ δεν εγκατέλειψε εντελώς το τραγούδι. Στη δεκαετία του 1990 έπαιζε ζωντανά με τον ταμπουρά της στο «Cafe Παράσταση» - όπου και την προσέγγισε ξανά ο Χατζιδάκις, για να γίνει ακόμα ένας δίσκος, αλλά αρνήθηκε -, ενώ το 2003 έκανε μία ακόμα εμφάνιση, στο πέμπτο αφιέρωμα στις «Γυναικείες Φωνές». Παρέμεινε, από επιλογή, εντελώς εξαφανισμένη από τη μουσική επικαιρότητα, μέχρι που μαθεύτηκε ο θάνατός της.

Η κηδεία της έχει οριστεί για το μεσημέρι της Τρίτης 28 Ιουλίου. Ο αν. υπουργός Πολιτισμού, Νίκος Ξυδάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ξεκίνησε ως ηθοποιός και μάλιστα πλάι στον Μάνο Κατράκη, καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια και μάλιστα πλάι στον Μάνο Χατζιδάκι, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Νότη Μαυρουδή.  Ήταν εκλεκτική η Αλεξάνδρα. Και παρότι αποσύρθηκε νωρίς από το τραγούδι, άφησε το αποτύπωμα μιας γνήσιας, εκφραστικής και αγαπητής στον κόσμο ερμηνεύτριας. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους οικείους της».
 

πηγή: thetoc.gr