Μια γυναίκα από την Καλιφόρνια, ανέπτυξε μια έντονη προφορά από τη Νέα Ζηλανδία μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που την άφησε σε κώμα για δύο εβδομάδες, παρόλο που δεν είχε πάει ποτέ εκεί.

Η Σάμερ Ντίαζ, 24 ετών, από το Λος Άντζελες, χτυπήθηκε από ένα SUV ενώ διέσχιζε το δρόμο στις 25 Νοεμβρίου πέρυσι, γεγονός που την έκανε να αναπτύξει σύνδρομο ξένης προφοράς, μια σπάνια πάθηση κατά την οποία η βλάβη στον εγκέφαλο κάνει κάποιον να μιλάει διαφορετικά.

«Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη τη μέρα. Γύρισα σπίτι από τη δουλειά μου, όπου δουλεύω με παιδιά που έχουν αυτισμό. Δεν είχα χώρο στάθμευσης στο διαμέρισμά μου, οπότε είχα παρκάρει αλλού και περπατούσα απέναντι», είπε στο Jam Press. Δεν ξέρω τι συνέβη, αλλά, προφανώς, ήμουν στα μισά της διάβασης πεζών και με χτύπησε το SUV».

Ο οδηγός κάλεσε σε βοήθεια και η Σάμερ μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου ανακάλυψαν ότι είχε υποστεί μια σειρά από τραύματα, συμπεριλαμβανομένης μιας σπασμένης λεκάνης, ενός σπασμένου ώμου και ενός εγκεφαλικού τραύματος.

Πέρασε δύο εβδομάδες σε προκληθέν κώμα και επειδή το ατύχημα συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η οικογένειά της και ο φίλος της δεν μπορούσαν καν να την επισκέπτονται τακτικά.

Η Σάμερ θυμήθηκε ότι ένιωθε αποπροσανατολισμένη και μπερδεμένη όταν τελικά ξύπνησε στο νοσοκομείο.

«Άκουγα τους ανθρώπους να λένε, “Είσαι στο νοσοκομείο, Σάμερ”», είπε. «Μου ζήτησαν να πω το αλφάβητο και ήξερα αρκετά τη νοηματική γλώσσα, οπότε την έκανα. Δεν μπορούσα να μιλήσω φωνητικά όταν ξύπνησα.

«Μπορούσα να την κάνω όλη και το προσωπικό ρώτησε τους γονείς μου αν ήμουν κωφή λόγω της νοηματικής γλώσσας. Οι γονείς μου είπαν όχι, αλλά εγώ ήξερα πώς να μιλώ στη νοηματική καθώς είχα παρακολουθήσει μαθήματα στο πανεπιστήμιο».

Καθώς η Σάμερ άρχισε σιγά-σιγά να μιλάει ξανά, παρατήρησε αλλαγές στον τρόπο που μιλούσε, αλλά αρχικά νόμιζε ότι οφείλονταν στη διασωλήνωση της ενώ βρισκόταν σε κώμα.

«Έβγαλα τους σωλήνες μου όταν ξύπνησα προκαλώντας κάποια ζημιά. Εξαιτίας αυτού, έχω επίσης μια πάθηση που ονομάζεται δυσφαγία, που δυσκολεύει την κατάποση», εξήγησε. «Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να μιλήσω σε ανθρώπους και η φωνή μου ακουγόταν διαφορετική.

«Τότε ο φίλος μου πήρε ειδική άδεια να με επισκεφτεί και έχει προφορά καθώς είναι από την Αγγλία. Μου μιλούσε και ένιωθα ότι έλεγα αρκετά και ότι ακούγονταν διαφορετικά, αλλά είπε ότι δεν μπορούσε να το ακούσει. Μετά πήγα σε κέντρο αποκατάστασης και η φωνή μου άρχισε να γίνεται λίγο καλύτερη. Δούλευα με λογοθεραπευτές, αλλά εξακολουθούσα να μιλούσα αρκετά αργά, οπότε ήταν δύσκολο να ακουστεί το οτιδήποτε. Καθώς η φωνή μου δυνάμωνε, οι άνθρωποι άρχισαν να ακούνε περισσότερο την προφορά».

Η νέα προφορά της Σάμερ έγινε τελικά τόσο δυνατή που οι άνθρωποι αναρωτιούνταν από πού ήταν επειδή δεν είχε την αμερικανική.

«Οι νοσοκόμες μου έμπαιναν και έλεγαν, “από πού είσαι;” και δεν με πίστευε όταν έλεγα, "Είμαι από εδώ". Θα εξηγούσα ότι γεννήθηκα εδώ, αλλά μου έλεγαν, “Μα έχεις προφορά”. Έπρεπε να εξηγήσω ότι δεν ήταν η προφορά μου και μόλις άρχισα να την έχω».

Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής της, η Σάμερ πέρασε από μια σειρά από προφορές, με κάποιες να διαρκούν λίγες μόνο ώρες και άλλες να μένουν για μήνες.

«Είχα μια πολύ βρετανική προφορά, σαν αυτή του αγοριού μου, λίγο. Είχα μία γαλλική κάποια στιγμή και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ήμουν Ρωσίδα. Προς το παρόν, έχω μείνει στην αυστραλιανή ή νεοζηλανδική προφορά».

Η Σάμερ δεν έχει πάει ποτέ στην Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία, αλλά οι άνθρωποι συχνά υποθέτουν ότι γεννήθηκε ή μεγάλωσε εκεί. «Γύρισα στο πυροσβεστικό σταθμό για να συναντήσω τους ανθρώπους που με έφεραν στο νοσοκομείο την άλλη μέρα και να τους δώσω τούρτα», είπε.

«Είδα τον αρχηγό της πυροσβεστικής και μπορούσα να πω στο τηλέφωνο ότι είχε προφορά, αλλά όταν τον συνάντησα, μου είπε: “Είναι προφορά Αυστραλίας ή Νέας Ζηλανδίας;”. Του εξήγησα ότι ήταν Νέας Ζηλανδίας, αλλά με ρώτησε από πού είμαι, και έπρεπε να πω ότι είμαι από εδώ και γέλασε».

«Ένα πράγμα που ήταν δύσκολο για μένα ήταν, να καταλάβω πώς να απαντήσω όταν οι άνθρωποι με ρωτούν για την προφορά», πρόσθεσε. «Το πάω προς τα εκεί που νομίζουν ή τους λέω την αλήθεια και μιλάω για ένα ολόκληρο περιστατικό με έναν άγνωστο;».

Δεν υπάρχει μεγάλη θεραπεία για το FAS, αλλά μπορεί τελικά να υποχωρήσει από μόνο του. Η Σάμερ λατρεύει πραγματικά να έχει μια νέα προφορά και περιμένει να δει τι θα συμβεί.

«Πάντα έστελνα μηνύματα στους φίλους μου λέγοντάς τους ότι θέλω πολύ να την κρατήσω γιατί μου αρέσουν πολύ οι προφορές».

Αφού πέρασε περίπου ένα μήνα στο νοσοκομείο και στην αποκατάσταση, η Σάμερ ήταν αρκετά καλά για να επιστρέψει στο σπίτι. Μπόρεσε επίσης να επιστρέψει στο κολέγιο για να ολοκληρώσει τις τέσσερις τάξεις που απαιτούνται για να πάρει το πτυχίο της στην ψυχολογία, ενώ συνέχισε τη θεραπεία της.

Αυτό της επέτρεψε να αποκτήσει πρόσβαση στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου για να ερευνήσει περισσότερα για την κατάστασή της, κάτι που τη βοήθησε να πάρει επίσημα διάγνωση με μαγνητική τομογραφία στις 9 Αυγούστου 2021.

Τώρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά το ατύχημα, η προφορά της Σάμερ απέχει ακόμα πολύ από αυτή που ήταν πριν και ο τραυματισμός της στον εγκέφαλο έχει προκαλέσει μόνιμη αναπηρία.

«Είμαι συχνά εξαντλημένη. Έχω μείνει με μια δια βίου αναπηρία. Δεν μπορώ να δουλεύω πολλές ώρες στη δουλειά, οι αντοχές μου είναι λίγες και δεν μπορώ να κάνω απλές καθημερινές δραστηριότητες», είπε.

«Βασίζομαι σε μπαστούνι όταν πονάει το πόδι μου και σε αναπηρικό καροτσάκι για μεγάλες αποστάσεις ή σε περιοχές όπου θα έπρεπε να μένω όρθια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχω έναν φροντιστή που με βοηθά στις τακτικές μου δουλειές του σπιτιού και στην προετοιμασία του γεύματος. Κάθε εργασία απαιτεί ενέργεια, και αν είμαι πολύ εξαντλημένη, δεν μπορώ να εκτελέσω κάποιες εργασίες αργότερα μέσα στην ημέρα ή την επόμενη μέρα.

«Ορισμένα πράγματα θα βελτιωθούν με τον καιρό, αλλά άλλα πράγματα θα παραμείνουν ίδια».

Εκτός από τη φυσική πλευρά του τραυματισμού της, η προφορά είχε αντίκτυπο στη δουλειά της στη φροντίδα των παιδιών με αυτισμό.

«Συχνά προφέρω το όνομά μου ως Σάμ-α και μερικές φορές το ακούνε ως Σο-μα», εξήγησε. «Υπάρχουν παιδιά που έχουν μπερδευτεί με την προφορά μου που αλλάζει την επόμενη μέρα, τόσο πολύ που ρωτούσαν πού πήγε η άλλη Σάμερ καθώς δεν καταλαβαίνουν καλά την κατάστασή μου.

«Το να μάθω πώς να κινούμε με αναπηρία στο χώρο εργασίας ήταν λίγο δύσκολο για μένα», πρόσθεσε. «Αν και αυτό είχε πολλά μειονεκτήματα, έκανε την υγεία μου να είναι περισσότερο προτεραιότητα για μένα. Σχεδόν πέθανα, οπότε προσπαθώ να απολαμβάνω τα πράγματα που θέλω να απολαμβάνω και να είμαι ευγενική με τους άλλους. Εκτιμώ περισσότερο την τέχνη και τα βιβλία και απολαμβάνω περισσότερο τη συντροφιά των αγαπημένων μου προσώπων. Βλέπω την προφορά και αυτό που συνέβη ως κάτι που θα είναι πάντα η αρχή της συζήτησης και μια ιστορία που έχω να διηγούμαι».