Γράφει η Σοφία Αντωνοπούλου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας (9η Φεβρουαρίου)
Απελευθερώνω τον λογισμό μου και περιδιαβάζω στα μονοπάτια που χάραξε η Ελληνική…
Ταξιδεύω στο παρελθόν και αφουγκράζομαι τις συζητήσεις των πρώτων χρηστών της, πριν 40 αιώνες, να οργανώνουν προφορικά έναν μοναδικό κώδικα επικοινωνίας. Ψελλίζουν και αρθρώνουν τις πρώτες ελληνικές λέξεις…
Σιγά σιγά, 28 αιώνες από σήμερα, εκπλήσσομαι με την ευφυΐα των Ελλήνων, που με «μαγιά» το φοινικικό αλφάβητο, «ζύμωσαν» το ελληνικό αλφάβητο, κληροδοτώντας στην ανθρωπότητα ένα πολύτιμο εργαλείο σκέψης και επικοινωνίας.
Η Ελληνική Γλώσσα διαθέτει πλέον «σάρκα» (προφορικός λόγος) και «οστά» (γραπτός λόγος)…Της λείπει μόνο η «ψυχή» για να αποκτήσει ζωή αιώνια!..
Η ομορφιά της είναι άφατη (εύηχη γλώσσα), τα προικιά της πλούσια (λεξιλογικός πλούτος), η ευελιξία της απαράμιλλη (πληθώρα εκφραστικών μέσων). Πολλοί, λοιπόν, υπήρξαν και οι «εραστές» της που θέλησαν να της δώσουν «το φιλί της ζωής» (κείμενα), για ν’ αποκτήσει πνοή!
Ο κατάλογος μακρύς και ατέλειωτος!...Βρίσκομαι μπροστά στον συνωστισμό σπουδαίων φιλοσόφων, ποιητών, συγγραφέων, επιστημόνων, διανοούμενων πάσης φύσης που μίλησαν και έγραψαν την Ελληνική Γλώσσα, αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη, όχι μόνο για τον ελληνικό, αλλά και για τον πολιτισμό ολάκερης της οικουμένης!
Τα έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Σοφοκλή και του Αισχύλου, του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα και τόσων άλλων, όχι μόνο αρχαίων, αλλά και σύγχρονων που αξιοποίησαν την Ελληνική, την εμπλούτισαν, την μετουσίωσαν σε «όχημα σοφίας», «πηγή γνώσης», «ιδεολογικό ηχείο του μυαλού» και «γνήσια αποκάλυψη της καρδιάς»…
Η σκέψη διατρέχει τους αιώνες με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μα η καρδιά φωνάζει: « «Στάσου να ξαποστάσεις στην ομορφιά της λυρικής ποίησης! Μην βιάζεσαι να προσπεράσεις τα διδάγματα των φιλοσόφων! Μελέτησε τα ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας! Γεύσου τη μαγεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας!»Σε ποιο σημείο της αρχαίας ή της Νέας Ελληνικής Γραμματείας να σταθώ και τί να προσπεράσω; … Είναι «ιεροσυλία» οποιαδήποτε παράλειψη!
Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, καλώ τον αναγνώστη να περιηγηθεί στα άδυτα του Ελληνικού λόγου και να εντρυφήσει στη μαγεία του!
Παραφράζοντας το απόσπασμα από τον Ύμνο της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου (προς Κορινθίους Α’), αποτυπώνω την άποψή μου για την Ελληνική με τα εξής:
«Εάν την γλώσσαν την Ελληνικήν λαλώ και των αγγέλων την αγάπη έχω, γέγονα ήχος γλυκύς και φως σοφίας των εθνών…»
Σημείωση: Η «Ελληνική» γράφτηκε με κεφαλαίο, γιατί έχει την τιμητική της.
