Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η Ορθοδοξία και ειδικά η Εκκλησία της Ελλάδος είναι φτωχότερη.

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019 10:00 Η Ορθοδοξία και ειδικά η Εκκλησία της Ελλάδος είναι φτωχότερη.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος...

Η Ορθοδοξία και ειδικά η Εκκλησία της Ελλάδος, από 27 Ιουλίου 2019, είναι φτωχότερη.

Η είδηση της ξαφνικής  κοίμησης του Μακαριστού Μητροπολίτου  Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.

Προσωπικώς συγκλονίστηκα, όταν ξαφνικά διαβάζω στο διαδίκτυο την έκτακτη αυτή είδηση του θανάτου του και αυτό γιατί την Μεγάλη Πέμπτη, μετά από πολλά έτη απουσίας μου από τη γενέτειρα μου, μετέβην στην  Ιερό Ναό της Μητρόπολις , όπου συνομίλησα μαζί του και πήρα την ευχή του.

Μάλιστα χάρηκα γιατί ήταν πολύ καλά στην υγεία του αφού ξεπέρασε το χρόνιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με αιμοκαθάρσεις.

Σήμερα που η Θρησκεία μας βάλλεται πανταχόθεν -  εντός και  εκτός των συνόρων μας- η απώλεια τέτοιων πεφωτισμένων Ιεραρχών είναι μεγάλη και δυσαναπλήρωτη.

Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι ζούμε σε περίοδο πνευματικής ακηδίας και οι πνευματικοί μας φάροι – όσοι έχουν απομείνει – λιγοστεύουν.

Μπορεί κάποιος/οι  να μη συμφωνούν με τα γραφόμενά μου ή να πουν – ως συνήθως- μετά θάνατον όλοι δικαιώνονται.

Σε ότι αφορά τον Μακαριστό Ποιμενάρχη,  είχα τη τύχη να τον γνωρίσω από κοντά και να συνεργαστώ μαζί του, όταν υπηρετούσα στη Λαμία το 1997 ως Διοικητής Μονάδος και συγκεκριμένα για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στους πυρόπληκτους της Ηλείας.

Εκεί κατά τις συσκέψεις που είχαμε για τη διάθεση μέσων μεταφοράς από πλευράς των Ενόπλων Δυνάμεων, διαπίστωσα το πνεύμα συνεργασίας που τον διακατείχε, την ηγετική του φυσιογνωμία και την ευαισθησία προς τον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο και μάλιστα εκτός Μητροπόλεως. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι δεν είπε πάτε, αλλά πάμε και ετέθη ο ίδιος επικεφαλής της βοήθειας , θυμίζοντας  μου αγωνιστές  Ιεράρχες της νεότερης Ιστορίας μας.

 Μάλιστα το προσωπικό που είχα διαθέσει (οδηγοί – συνοδηγοί των στρατιωτικών οχημάτων) επιστέφοντας μου ανέφεραν ότι έδειξε πατρικό ενδιαφέρον για αυτούς, φρόντισε για τον ύπνο, το φαγητό και μάλιστα – το καταθέτω τώρα δημόσια- τους έδωσε και χρήματα για τη συμμετοχή τους.

Είναι αλήθεια ότι αγαπούσε της Ένοπλες Δυνάμεις  και όσες φορές είχα συναντηθεί μαζί του σε εκδηλώσεις και διάφορες συναθροίσεις  το εισέπραττα .

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο για το πλούσιο ποιμαντικό του έργο και αυτό των υποδομών, γιατί σε τέτοιες ανθρώπινες στιγμές και ειδικά όταν αφορούν αυτά έναν καταξιωμένο Ποιμενάρχη της Ορθοδοξίας μας, είναι δύσκολο να πεις  περισσότερα, γιατί  φοβάσαι μήπως δεν αποδώσεις τα πρέποντα.

Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ , είναι να στραφούμε προς τον Κύ­ριο και να τον παρακαλέσουμε με αυτά τα λόγια: « Σύ κύριε που κόσμους κυβερνάς, Σύ που είσαι η πηγή της αγάπης της δικαιοσύνης της αλήθειας και της ευσπλαχνίαςδέξου εις τας αγκάλες  Σου τον Σεβαστό ποιμενάρχη».

 Ευάγγελος Μαυρογόνατος
Απόστρατος Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς
Αρθρογράφος