Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.  του  Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΕΕΕΕΚ Φθιώτιδας κ . Αγγελάκης  Παναγιώτης απαντά στις πρόσφατες ανακοινώσεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 9ου  Γυμνασίου.

Διαβάστε το κείμενο της απάντησης:

«Θα  απαξιούσε  κάποιος να απαντήσει  στο κείμενο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 9ου  Γυμνασίου  ή θα  αδυνατούσε  από θλίψη και οργή. Οφείλουμε όμως, όσο ψύχραιμα  μπορούμε, να απευθυνθούμε  σε  όσους  προσυπογράφουν αυτό το κείμενο.

Τονίζουμε  αρχικά  ότι  ευτελίζουν με το χειρότερο τρόπο και προσβάλλουν ευθέως  την προσωπικότητα  των παιδιών  ΑμεΑ και των…   «φροντιστών»  τους  που  «αναγκάζονται να αλλάζουν πάνες»…

Έτσι  αντιλαμβάνονται  το έργο των ανθρώπων που επιτελούν  ύψιστο κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο  λειτούργημα

Και ρωτάμε;  Αυτοί  οι γονείς  (γιατί  σίγουρα δεν είναι όλοι) που συνυπογράφουν  δεν έχουν  γέρους  γονείς  που ενδεχόμενος  πάσχουν από άνοια  και  χρήζουν  αλλαγή πάνας; Υπάρχει  κάποιος στο διπλανό  διαμέρισμα  ή στη γειτονιά  που ενδεχόμενος  πάσχει  από ψυχολογικά  προβλήματα  ή  σοβαρή ασθένεια και εκδηλώνει  τους πόνους  του;

Κι αν  τα παιδιά του  δουν ένα  περιστατικό  επιληψίας σε συμμαθητή  τους;  Κι όταν  στους  δρόμους  βλέπουν  ανθρώπους  εξαθλιωμένους  ή  αστέγους,  τι τα συμβουλεύουν  να κάνουν;  Να  αποστρέφουν  τα  όμματα  για να μην  περιορίζεται  η απόλαυση   της χαράς    της  ζωής; {Αυτό  ισχυρίζονται  στο κείμενό  τους  ότι συμβαίνει  στα παιδιά τους  , λόγω  των ΑμεΑ}. Τα  προτρέπουν να απευθύνουν  καταγγελίες  σε  θεσμικούς  παράγοντες; Να  εισηγούνται  την εξαφάνιση τους  από προσώπου γης;  

Παρεμποδίζεται  το μαθησιακό  έργο  των παιδιών τους  και των καθηγητών;  Ποια γνώση  , αλήθεια , και ποια επιστήμη αξίζει και είναι  ωφέλιμη για τον άνθρωπο, χωρίς ανθρωπιστική, κοινωνική  διάσταση;

Η  έννοια  του προσώπου –της προσωπικότητας-κατά το  Δίκαιο μας  και το  νομικό μας πολιτισμό  υπάρχει  και  προστατεύεται  από τη στιγμή που ο άνθρωπος  γεννιέται  ζωντανός. (Αστικός  Κώδικας  αρ 35.)

Και τελικά, μήπως  τέτοιες  λογικές  εξοβελίζουν  από τη ζωή  κάθε έννοια  συλλογικότητας, αλληλεγγύης  και υγιούς  κοινωνικότητας  και εκφασίζουν  την κοινωνία;

Θα  υποκύψουν, άραγε, και θα ενστερνιστούν  τέτοιες  αντιλήψεις οι θεσμικοί  φορείς  στους  οποίους  απευθύνονται  ως  γονείς –δυστυχώς-σε γονείς;»