Ανοικτή επιστολή προς τον λαό της Λαμίας....

Αγαπητοί συμπολίτες,

Με αφορμή τον προγραμματισμό για μετεγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή της Μαυρομαντήλας και το ξέσπασμα αντιδράσεων από κατοίκους της περιοχής, εικόνες των οποίων κάνουν το γύρο των τοπικών ΜΜΕ, έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση γύρω από το θέμα. Υπάρχουν ,όμως, μερικές –πολύ σημαντικές- πλευρές που δεν έχουν θιχτεί καθόλου.

Γιατί έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι από τη χώρα τους και ήρθαν εδώ; Η απάντηση προφανώς δεν είναι ότι δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Την ξέρουμε όλοι πολύ καλά την πραγματικότητα, αλλά κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να τις ξεχάσουμε. Οι βόμβες Αμερικάνων, Ρώσων, Ευρωπαίων και άλλων «μεγάλων» κατέστρεψαν τα σπίτια τους γιατί αυτοί θέλουν να ξαναμοιράσουν τον κόσμο ο καθένας προς το συμφέρον τους. Φυσικοί πόροι, δρόμοι ροής ενέργειας κλπ γίνονται και θα ξαναγίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης με το κόστος σε ανθρώπινες ζωές (και όχι μόνο) να είναι ανυπολόγιστο και με τον ελληνικό λαό κάθε τόσο να ζει με το φόβο ότι ο πόλεμος θα χτυπήσει και τη δική του πόρτα.

Έχει ευθύνη να τους φροντίσει το ελληνικό κράτος; Βεβαίως και έχει για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί αυτές οι βόμβες των Αμερικάνων ξεκινούν από ελληνικό έδαφος (Σούδα και αλλού), ενώ η πολιτική στήριξη-υποτέλεια όλων των ελληνικών κυβερνήσεων στα σχέδια αυτά είναι δεδομένη. Μονάχα η πρόσφατη επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ το αποδεικνύει αυτό την ώρα που ο Τραμπ απειλεί να ξεκινήσει ένα νέο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο δεύτερος είναι γιατί οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι αβοήθητοι που έφτασαν στην πόρτα του. Άνθρωποι με ελάχιστα υπάρχοντα, κυρίως γυναίκες και παιδιά, χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα.

Κι εμείς οι ντόπιοι πρέπει να δεχτούμε να έρθουν όλοι αυτοί εδώ με το ενδεχόμενο να προκύπτουν προβλήματα διαρκώς; Αυτό το ερώτημα πρέπει να κάνουν στον εαυτό τους όλοι οι πιστοί χριστιανοί που πριν λίγες μέρες γιόρτασαν με ευλάβεια τη γέννηση ενός μικρού πρόσφυγα από τη Μέση Ανατολή πριν από δύο χιλιάδες χρόνια όταν τον κυνηγούσαν να σκοτώσουν τον ίδιο και την οικογένειά του. Αυτοί που δεν αντέδρασαν ποτέ στην ύπαρξη σφαγείων, κτηνοτροφικών μονάδων  και σκουπιδότοπων δίπλα στα σπίτια τους πού κάνουν την ατμόσφαιρα αφόρητη ανα τακτά χρονικά διαστήματα. Πρέπει να καλωσορίσουμε πρόσφυγες-μετανάστες όπως θα θέλαμε να βρουν μια ήσυχη ζωή οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας από τη Μ. Ασία, οι δικοί μας άνθρωποι που έφυγαν μετανάστες είτε τη δεκαετία του 1960 είτε τώρα στα χρόνια των μνημονίων.

Τι πρέπει να διεκδικήσουμε εντέλει; Τις ίδιες ακριβώς ανάγκες που έχουν οι Έλληνες έχουν και οι πρόσφυγες. Ειρήνη, σπίτι, δουλειά, υγεία, εκπαίδευση, ασφάλεια, κοινωνική ασφάλιση. Αυτά ακριβώς είναι που βλέπουμε όλοι οι λαοί του κόμσου να αμφισβητούνται εξαιτίας των συμφερόντων των ισχυρών αυτού του πλανήτη. Οποιοσδήποτε έχει αυτά τα βασικά πράγματα δεν έχει λόγο ούτε να κλέψει από το διπλανό χωράφι, ούτε να διαρρήξει ένα σπίτι. Μόνο που αν ακριβώς συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τους ξεριζωμένους, τότε αυτόματα γινόμαστε όχι αντίπαλοι, αλλά σύμμαχοι σε ένα κοινό αγώνα για δικαιώματα.