Επιτρέψτε μου να καταθέσω τη σημερινή μου (30/1) περιπέτεια στην εθνική οδό και συγκεκριμένα στο κομμάτι που διαχειρίζεται η «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου».

Ακόμη πιο συγκεκριμένα για το κομμάτι Λάρισα – Λαμία, όπου στον κόμβο της Νίκαιας (;) αμέσως μετά από τα πιο ακριβά διόδια της Ελλάδας, αυτά του Μοσχοχωρίου (4 ευρώ) μας οδήγησαν (εμένα με την οικογένειά μου) σε μια επαρχιακή οδό που από το GPS είδα ότι ήταν ο επαρχιακός δρόμος του Βελεστίνου.

Δεν ξέρω αν ήταν λόγω έργων ή μπλόκου αγροτών, δεν έχει όμως σημασία. Το θέμα είναι ότι αναγκάστηκα να οδηγήσω με την οικογένειά μου, σε ένα επαρχιακό δρόμο με δεκάδες αυτοκίνητα σε ουρά, με ισόπεδες σιδηροδρομικές διαβάσεις, με «ντόπιους» (πινακίδες ΒΟΤ) να τριπλοπροσπερνούν γιατί ξαφνικά στο χωριό τους είδαν να περνάει όλη η εθνική και δεν είχαν υπομονή να περιμένουν και έχοντας πληρώσει και από πάνω το αντίτιμο του αυτοκινητοδρόμου.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι στο Βελεστίνο, γιατί εκεί μας έβγαλε ο δρόμος, έπρεπε να ξαναπληρώσω 1,20 χωρίς μάλιστα το μηχάνημα (κερματοδέκτης) να μου δώσει απόδειξη (πιθανόν εκείνη την ώρα να έμεινε από χαρτί, που είχε ξαναδεί τόση κίνηση ο συγκεκριμένος σταθμός) για να εισέλθω και πάλι στον ασφαλή αυτοκινητόδρομο.

Φωνάζω λοιπόν όχι για το 1,20 (που φαντάζει λογικό γιατί αν ήταν τζάμπα θα το χρησιμοποιούσαν κι άλλοι), αλλά για τα 4 ευρώ που πλήρωσα για μόλις 500 – 1.000 μέτρα διεθνή. Όμως κι αυτό θα το… έτρωγα αν κάποιος είχε τη στοιχειώδη ευγένεια να με ενημερώσει στα διόδια που πλήρωσα νωρίτερα για την ταλαιπωρία που θα υποβληθώ.

Αν είχα διαλέξει το δρόμο από Νίκαια μέσω Δομοκού (τελευταία έξοδος για Λάρισα από Θεσσαλονίκη), θα είχα γλυτώσει και τα τρία επόμενα διόδια μέχρι Λαμία και θα έφτανα με μεγαλύτερη ασφάλεια και πολύ νωρίτερα στον προορισμό μου.

Στα διόδια της Πελασγίας που διαχειρίζεται η ίδια οδός, εκτός από την υποχρεωτική στάση για πληρωμή, σταμάτησα και ζήτησα εξηγήσεις από την υπάλληλο η οποία με παρέπεμψε στο 1075. Στην παρατήρησή μου «να σας πληρώσω και το τηλέφωνο από πάνω» της ξέφυγε ένα γέλιο και μου είπε ότι δεν γνωρίζει κάτι και δεν μπορεί να με εξυπηρετήσει.

Επειδή στο Ελλαδιστάν απλά αποφασίζουμε και κάποιοι δυνατοί είναι υπεράνω υποχρεώσεων και συμβάσεων το έγραψα για να βγει από μέσα μου. Εν γνώσει μου επιλέγω τον αυτοκινητόδρομο, καθώς υπολογίζω ότι 20 ευρώ παραπάνω στο ταξίδι μου δεν είναι τίποτα μπροστά στα απρόβλεπτα που μπορεί να συναντήσω σε μια επαρχιακή οδό. Αλλά να πληρώνεις για να μπεις σε κίνδυνο δεν το θέλει ούτε ο Θεός.

Δεν μπορεί όμως κάποια μέρα θα βρεθεί ένας «τρελός» για να αποδώσει δικαιοσύνη και όχι «γιαλαντζί» πολιτική σαν κι αυτή που έταζαν κάποιοι προεκλογικά πριν γίνουν κυβέρνηση.