Αντιδράσεις για τα όσα προβλέπει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την απασχόληση ιδιωτών γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία…

Δελτίο τύπου με το οποίο υπογραμμίζει την «κατάφωρη αδικία» που προβλέπει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 13ης Απριλίου σε βάρος των υπηρετούντων ιατρών του ΕΣΥ, έδωσε στη δημοσιότητα ο Ιατρικός Σύλλογος Φθιώτιδας.

Διαβάστε τα σημεία που αντιδρά ο Ιατρικός Σύλλογος και τι ζητεί από την κυβέρνηση:

«Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ΠΝΠ ΦΕΚ Α’ 84/13-04-2020 που αφορά την απασχόληση ιδιωτών ιατρών σε δημόσια νοσοκομεία για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών θεωρούμε τα ακόλουθα:

Η προβλεπόμενη μηνιαία αποζημίωση των 2000 ευρώ, η οποία μάλιστα είναι αφορολόγητη, ανεκχώρητη και ακατάσχετη αποτελεί κατάφορη αδικία για τους υπηρετούντες ιατρούς του Ε.Σ.Υ.,  καθότι είναι μεγαλύτερη από την αποζημίωση μετά τις κρατήσεις ιατρού Ε.Σ.Υ. με βαθμό διευθυντή και 35 χρόνια υπηρεσίας. Θα πρέπει να επαναξιολογηθεί το ιατρικό μισθολόγιο και να αναπροσαρμοστεί στο ύψος τουλάχιστον των αντίστοιχων απολαβών των ιατρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπροσθέτως, σύμφωνα με την ανωτέρω ΠΝΠ, προβλέπεται η μοριοδότηση των ιδιωτών ιατρών για τη διαδικασία πλήρωσης θέσεων Ιατρών Ε.Σ.Υ. με τα ισχύοντα για τους επικουρικούς ιατρούς των δημοσίων νοσοκομείων σε άγονες, νησιωτικές, προβληματικές ή απομακρυσμένες περιοχές. Αυτό αποτελεί κραυγαλέα άνιση αντιμετώπιση για τους υπηρετούντες επικουρικούς ιατρούς στο Ε.Σ.Υ. σε μη άγονες, νησιωτικές, προβληματικές ή απομακρυσμένες περιοχέςπου μοριοδοτούνται στο ήμισυ ή και λιγότερο, σε σχέση με τους προαναφερθέντες ιδιώτες ιατρούς, παρότι απασχολούνται στον ίδιο χώρο, την ίδια χρονική περίοδο και υπό τις ίδιες εργασιακές συνθήκες.

Η παρούσα υγειονομική κρίση κατέδειξε την ανάγκη ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. σε ιατρικό δυναμικό. Οι ελλείψεις αυτές μπορούν να καλυφθούν ουσιαστικά μόνο με μόνιμες προσλήψεις, κάτι το οποίο σαν ιατρική κοινότητα έχουμε επανειλημμένα τονίσει και αναδείξει. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υφυπουργού Υγείας ΚουΚοντοζαμάνη, περί ενδεχόμενης μονιμοποίησης των επικουρικών ιατρών που θα ενισχύσουν το Ε.Σ.Υ. την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, μας βρίσκει επί της αρχής σύμφωνους. Πιστεύουμε, όμως, ότι την ίδια αντιμετώπιση οφείλουν να έχουν και οι ήδη υπηρετούντες στο Ε.Σ.Υ. συνάδελφοι επικουρικοί ιατροί, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε νευραλγικούς τομείς του δημόσιου συστήματος υγείας, εν μέσω πανδημίας.Κατά συνέπεια, δε μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με διαφορετικά μέτρα και σταθμά δύο κατηγορίες ιατρών του Ε.Σ.Υ. που απασχολούνται με την ίδια εργασιακή σχέση.»