Δυο χρόνια πριν και συγκεκριμένα την 1η Ιουλίου 2018 έγινε στη Λαμία ένα τροχαίο, που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή σε μια μητέρα και στο ανήλικο παιδί της, όταν το μηχανάκι στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε με αυτοκίνητο το οποίο εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα.

Διαβάστε την δήλωση της μητέρας μετά την απόφαση του δικαστηρίου που έγινε την Τρίτη (6/10/20).

Προχθές, εκδικάσθηκε μετά από 2 χρόνια και πλέον και μετά από διαδοχικές αναβολές στα ποινικά Δικαστήρια της Λαμίας το σοβαρότατο τροχαίο ατύχημα που είχε γίνει στις 1 Ιουλίου του έτους 2018 στον κόμβο της Ξηριώτισσας και είχε σαν αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό μου, αλλά και τον σοβαρό τραυματισμό του ανηλίκου γιου μου.

             Το ατύχημα είχε προκληθεί από την πρόσπτωση στο δίκυκλο που οδηγούσα και συνεπέβαινε ο γιός μου, κατευθυνόμενοι προς την Ν. Μαγνησία Λαμίας, ενός τζίπ κινούμενου στο αντίθετο ρεύμα πορείας στο όριο του κόμβου, ο οδηγός του οποίου λόγω της μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ έχασε τον έλεγχο και εισήλθε αντικανονικά και παράνομα στο δικό μας ρεύμα πορείας.

  Η υπόθεση αυτή είχε απασχολήσει έντονα τότε την τοπική επικαιρότητα, αφού από την πρώτη στιγμή η οικογένεια μας είχε αμφισβητήσει σαν ανακριβή και αβάσιμα τα στοιχεία της Τροχαίας, σύμφωνα με τα οποία μεταξύ άλλων το δίκυκλο δεν το οδηγούσα εγώ αλλά ο ανήλικος γιός μου, σε βάρος του οποίου, με βάση αυτά, ασκήθηκε και σχετική δίωξη.

             Μάλιστα, ενώ εγώ έδινα μάχη για την ζωή μου,  με αφορμή δημοσιεύματα στα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τηλεοπτικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, που όλα ανεξαιρέτως έσπευσαν να αναπαράγουν σαν βάσιμα τα στοιχεία της Τροχαίας,  διαμορφώθηκε στην κοινή γνώμη η άδικη και αβάσιμη, όπως αποδείχθηκε, αντίληψη ότι το μηχανάκι οδηγούσε ο ανήλικος γιος μου.

             Από τότε και μετά, η οικογένεια μας, αναδεικνύοντας μια σειρά από παραλείψεις των οργάνων της Τροχαίας, ξεκίνησε έναν άνισο κυριολεκτικά αγώνα, προκειμένου -με την συλλογή και προσκόμιση συγκεκριμένων αποδεικτικών στοιχείων, που κανονικά έπρεπε να υπάρχουν ήδη με επιμέλεια της Τροχαίας στην σχετική δικογραφία- να αποκαλυφθεί η αλήθεια και οι πραγματικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες συνέβη το ατύχημα.

  Και όλα αυτά ενώ εγώ πάλευα με τον θάνατο, παραμένοντας για έναν ολόκληρο μήνα διασωληνωμένη σε κατάσταση καταστολής στο Νοσοκομείο Λαμίας από το οποίο εξήλθα για να υποστώ στην συνέχεια αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις σε εξειδικευμένα Νοσοκομεία και κλινικές στην Αθήνα, προκειμένου να σώσω την ζωή μου καταλήγοντας εν τέλει παράλυτη μέχρι και σήμερα και το πιθανότερο για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, με φρικτούς καθημερινούς πόνους.

             Με την πάροδο του χρόνου επήλθε και η πρώτη δικαίωση για εμάς, αφού το πρώτο δικαστήριο, που ασχολήθηκε με την υπόθεση, δηλαδή το Δικαστήριο ανηλίκων, έκρινε ότι ο γιος μου δεν τέλεσε την πράξη, για την οποία κατηγορήθηκε με βάση τα αβάσιμα στοιχεία της Τροχαίας, ενώ λίγο αργότερα και τα αστικά δικαστήρια της Λαμίας σε σχετική δίκη ασφαλιστικών μέτρων έκριναν ότι το μηχανάκι το οδηγούσα πράγματι εγώ και ότι αποκλειστικός υπαίτιος του ατυχήματος ήταν ο οδηγός του τζιπ.

             Κορύφωση όμως των παραπάνω αποφάσεων και πλήρη δικαίωση για εμάς, με καθολική ανατροπή των μέχρι τότε δεδομένων της Τροχαίας, αποτέλεσε η προχθεσινή ιδιαίτερα κρίσιμη απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κείου της Λαμίας, το οποίο μετά από πολύωρη αποδεικτική διαδικασία, κατά πρόταση και της Εισαγγελέως της Έδρας απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου σε σχέση με τις συνθήκες του ατυχήματος και ειδικότερα  ότι το μηχανάκι  οδηγούσε ο ανήλικος γιος μου και όχι εγώ, η μητέρα του,  ότι ξαφνικά πετάχτηκε σκυλί στην πορεία του τζιπ, που ανάγκασε τον οδηγό του να μπει στο αντίθετο ρεύμα πορείας, αλλά και ότι η καταναλωθείσα ποσότητα αλκοόλ δεν συνέβαλε στο ατύχημα. Αντίθετα, δέχθηκε αυτό, το οποίο από την πρώτη στιγμή, με βάση τα προκύψαντα ευρήματα, δεν αντελήφθησαν τα όργανα της Τροχαίας, ότι δηλαδή το μηχανάκι το οδηγούσα εγώ, και έκρινε σαν αποκλειστικό υπαίτιο του παραπάνω ατυχήματος τον οδηγό του τζίπ, ο οποίος οδηγούσε υπό την επήρεια μέθης, επιβάλλοντας του ποινή φυλακίσεως 13 μηνών με αναστολή για τις προκληθείσες σοβαρές σωματικές βλάβες σε βάρος μας.

            Και όλα αυτά, διότι, σε αντίθεση με την εσφαλμένη αναφορά των επιληφθέντων οργάνων του Τμήματος Τροχαίας Λαμίας και τους παραπάνω αβάσιμους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, απεδείχθη περίτρανα, κατά την ακροαματική διαδικασία, ότι οδηγός του μοτοποδηλάτου ήμουν εγώ, η οποία, όλο αυτό το διάστημα εμφανιζόμουν σαν μια ανεύθυνη μάνα που άφησε τον ανήλικο γιο της να οδηγήσει το δίκυκλο, με κόστος «να πάρει τη ζωή μας στα χέρια του», ενώ  οι ισχυρισμοί του κατηγορουμένου, ότι, εξαιτίας της αιφνίδιας εμφάνισης στο οδόστρωμα ενός σκυλιού, αναγκάσθηκε να πραγματοποιήσει αποφευκτικό ελιγμό, με αποτέλεσμα να εισέλθει στο ρεύμα πορείας του δικύκλου, κατερρίφθησαν πανηγυρικώς, δικαιώνοντας εμάς και την οικογένειά μας, οι οποίοι δύο χρόνια τώρα έχουν υποστεί τεράστια ηθική και ψυχική ταλαιπωρία, ανεβαίνοντας τον δικό τους Γολγοθά.

Καλλιόπη Γκούρλια