Το ξεχωριστό μήνυμα του Δημάρχου Λαμιέων για το «ΟΧΙ»

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2020 20:36 Το ξεχωριστό μήνυμα του Δημάρχου Λαμιέων για το «ΟΧΙ»

Η συγκλονιστική φωτογραφία της Λαμιώτισσας φωτογράφου Βούλας Παπαϊωάνου και η συγκινητική ανάρτηση του Θύμιου Καραΐσκου με το δικό του ξεχωριστό μήνυμα για στάση ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπο και αντίσταση στον κορωνοιό.

Δείτε την ανάρτηση του Δημάρχου Λαμιέων για την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου:

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν πίστευα ότι θα υπήρχε έστω και μια 28η Οκτωβρίου, που να μην είναι «γεμάτη» με κόσμο στις πλατείες, που το μάτι σου δεν θα βλέπει παρά παιδιά με γαλανόλευκα σημαιάκια, που ο συλλογικός εορτασμός της εθνικής μας επετείου θα είχε αντικατασταθεί με μια «βουβή» γιορτή αλλά και ταυτόχρονα βαθιά προσωπική.
-
28 Οκτωβρίου 1940.
80 χρόνια μετά το ηχηρό «όχι» στον εχθρό της πατρίδας, σήμερα αντιμετωπίζουμε έναν αόρατο αλλά επίσης θανατηφόρο «εχθρό». Έναν εχθρό που μας στερεί ακόμη και την λαμπρότητα του καθιερωμένου εορτασμού της Εθνικής μας Επετείου.
-
Από την άλλη πλευρά, ίσως να πρόκειται και για μια μοναδική ευκαιρία, προσωπικής αφύπνισης και συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας της εθνικής μας ομοψυχίας.
-
Μια ευκαιρία να ανάγουμε το «ΟΧΙ», ως τρόπο αντίστασης απέναντι σε ορατούς και αόρατους εχθρούς, τηρώντας μια στάση αξιοπρέπειας, ευθύνης και αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο.
-
Οι πρόγονοί μας στερήθηκαν πολλά περισσότερα από έναν εορτασμό. Στερήθηκαν τα πάντα και μέχρι και τη ζωή τους για να κρατήσουν αυτή τη χώρα ελεύθερη από κάθε εχθρό. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών και της παρακαταθήκης τους.
-
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου !
Ζήτω το «ΟΧΙ» !


Η φωτογραφία είναι της σπουδαίας Λαμιώτισσας φωτογράφου Βούλας Παπαϊωάννου*.

Η φωτογράφος που κατέγραψε τη φρίκη της κατοχής

Η Βούλα Παπαϊωάννου γεννήθηκε στη Λαμία το 1898 και πέθανε το 1990.

Η σπουδαία Ελληνίδα φωτογράφος έκανε αντίσταση με την κάμερα τα χρόνια της Κατοχής, αποτυπώνοντας τα ίχνη που αφήνει ο πόλεμος στο τοπίο και στους ανθρώπους.

Η Βούλα Παπαϊωάννου γεννήθηκε στη Λαμία στις 18 Σεπτεμβρίου 1898 και ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά του αξιωματικού του Στρατού Θεοχάρη Παπαϊωάννου και της Αφροδίτης Παπακώστα.

Ο παππούς της Ιωάννης Θεοχαρόπουλος (στη συνέχεια Παπαγιάννης και τελικά Παπαϊωάννου) υπήρξε παπάς και δάσκαλος στο Λιδωρίκι, όπου είχε αναπτύξει μεγάλη πνευματική δραστηριότητα, ενώ ο παππούς της μητέρας της, ο Παπακώστας Τζαμάλας (1790-1862), πολέμησε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στο Χάνι της Γραβιάς και στην πολιορκία της Ακροπόλεως του 1827. 



 

Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας στα μισά της δεκαετίας του 1930 ασκούμενη κατ’ αρχάς με επιτυχία σε λήψεις τοπίου, μνημείων και αρχαιολογικών εκθεμάτων.

Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας στα μισά της δεκαετίας του 1930 ασκούμενη κατ’ αρχάς με επιτυχία σε λήψεις τοπίου, μνημείων και αρχαιολογικών εκθεμάτων.

Στροφή στην πορεία του έργου της αποτέλεσε η κήρυξη του πολέμου του '40 και ιδιαίτερα τα δεινά του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, που ενεργοποίησαν την κοινωνική συνείδηση της φωτογράφου. Έγινε μάρτυρας στον αποχαιρετισμό των στρατευμένων, στις ετοιμασίες της πόλης για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και στη φροντίδα των πρώτων τραυματιών. Όταν η πείνα έπληξε την πρωτεύουσα, κατήγγειλε τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές μορφές των αποσκελετωμένων παιδιών.

Μετά την Απελευθέρωση ως υπεύθυνη του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration) περιηγήθηκε τη ρημαγμένη ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων της. Ξεφεύγοντας συχνά από τις εντολές της υπηρεσίας της, απαθανάτισε προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση.

Στη δεκαετία του '50 το έργο της εκφράζει την αισιοδοξία που επικρατούσε μετά τον πόλεμο για το μέλλον της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα την τάση στην επάνοδο των παραδοσιακών αξιών. Πέρα από κάθε προηγούμενη ρομαντική προσέγγιση, αποτύπωσε και πάλι το ελληνικό τοπίο με τα σημάδια της ιστορίας του και τους κατοίκους της υπαίθρου.

Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου. Ο αγώνας των συμπατριωτών της για επιβίωση, όπως αποτυπώθηκε από το φακό της με σεβασμό, καθαρή ματιά και διακριτική συμμετοχή, αποκτά παγκοσμιότητα και αντανακλά την πίστη στη δύναμη του απλού ανθρώπου και στην αξία της ζωής.

Το σημαντικό έργο της και το αρχειακό υλικό φιλοξενούνται στο Μουσείο Μπενάκη.

Προσαρμοσμένη αναζήτηση