Ποιος είπε πως μόνο τα έμβια όντα «ξεσπιτώνονται», μένουν ξαφνικά χωρίς στέγη; Βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, διαπιστώνω ότι ακόμη και τα άβια αντικείμενα μπορούν να βρεθούν στο δρόμο και να μας προκαλούν τα ίδια συναισθήματα.

Ειδικά διαβάζοντας και την ανάρτηση που τη συνοδεύει :

«Έβαλε τα καλά της , πήγε στον φωτογράφο , χαμογέλασε όπως της είπε. Για να την θυμούνται.

Υπήρξε κοριτσάκι, γυναίκα , πιθανόν μάνα ή και σύζυγος. Άγνωστη η ιστορία της.

«Έλα μωρε με την παλιατζουρα».

Όπως είπε και ένας φίλος, θλίψη, κανενός δικού της τα χέρια του....ας πούμε του γιού, της κόρης, της νύφης, του γαμπρου, δεν μπήκαν καν στον κόπο να την βάλουν σε ένα συρτάρι, τους έπιανε χώρο βλέπεις....

...... Την πέταξαν στα σκουπίδια.

Τα υπόλοιπα δεν γράφονται ούτε περιγράφονται.....!!!!!»

Είναι αυτό που λέμε μια φωτογραφία 1.000 λέξεις…