Στην αντεπίθεση περνά το Σωματείο Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, μετά την τελευταία περιπέτεια από την κακοκαιρία που έχει ως αποτέλεσμα να καθηλώνεται η παραγωγή και να φορτώνεται νέα προβλήματα η επιχείρηση

Το Σωματείο στέκεται ιδιαίτερα στην κυβερνητική παραδοχή ότι η ΛΑΡΚΟ γι απρώτη φορά χρηματοδοτήθηκε με 35 εκατομμύρια από το κράτος και όπως υποστηρίζει πήγε μέχρι και το τελευταίο ευρώ στη ΔΕΗ που αν χρέωνε την κιλοβατώρα όπως στις υπόλοιπες ιδιωτικές ενργοβόρες επιχειρήσεις, θα χρωστούσε κιόλας χρήματα στη ΛΑΡΚΟ!

Σημειώνουν επίσης ότι οι μισθοί τους καταβάλλονται μέσω της παραγωγής που πετυχαίνουν με όσα μέσα εξακολουθούν και διαθέτουν και καταλήγουν στο ότι η ΛΑΡΚΟ έχει εγκαταλειφθεί.

«Τα μηχανήματα και οι εγκαταστάσεις χαλούν καθημερινά  και τα παρκάρουν.  Το γεγονός ότι εγκλωβίστηκαν   εργαζόμενοι για πάνω από 20 ώρες στο εργοστάσιο, έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό  για τρία 24ωρα ο οικισμός της ΛΑΡΚΟ και έπεσε σχεδόν η μισή  στέγη της αίθουσας των ηλεκτροκαμίνων, αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της «θεομηνίας». Ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής της Κυβέρνησης.

Π.χ. Υδροφόρες  που σε τέτοιες περιπτώσεις έριχναν αλμυρό νερό, είναι παρκαρισμένες  με βλάβη. Φορτωτές  το ίδιο. Αυτοαπασχολούμενοι μικροεργολάβοι χωματουργικών μηχανημάτων που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους τέτοιες μέρες, για «λόγους οικονομίας»  δεν καλέστηκαν. Εργασίες πρόληψης που πραγματοποιούσαν κάθε καλοκαίρι για να απομακρυνθούν επικίνδυνα κλαριά από  τα ηλεκτρικά δίκτυα, για να ελεγχθούν οι στέγες κ.α., «για λόγους οικονομίας»  δεν πραγματοποιήθηκαν.

Η στέγη που έπεσε σκέπαζε την ηλεκτροκάμινο Νο 5  η οποία από βλάβη είναι σταματημένη - παρκαρισμένη- εγκαταλειμμένη πάνω από τέσσερις μήνες   και στις προθέσεις της ειδικής διαχείρισης δεν είναι η επισκευή της. Όπως μας λέει «η διαχείριση δεν είναι ούτε εργοδότης, ούτε επενδυτής. Δουλειά της είναι να εκποιήσει τη ΛΑΡΚΟ».  Αν λειτουργούσε η εγκατάσταση, η σκεπή της  δεν θα ήταν επιβαρυμένη με το βάρος του χιονιού ( η θερμοκρασία λειτουργίας δεν το επιτρέπει). Το σταμάτημα λειτουργίας της εγκατάστασης, σε συνδυασμό με το σύνολο της πολιτικής απαξίωσης που εφαρμόζεται στη ΛΑΡΚΟ έριξε τη στέγη, έβαλε σε κίνδυνο την ζωή των εργαζομένων.  Αυτή η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει καταντήσει τους χώρους των εργοταξίων της ΛΑΡΚΟ στην πλειοψηφία τους να είναι κλεισμένοι  με κορδέλες  σήμανσης κινδύνου. Αυτό λέγεται συνειδητή απαξίωση.»

Κλείνοντας τονίζουν με έμφαση ότι η ΛΑΡΚΟ εκμεταλλευόμενη τις τεράστιες ποσότητες κοιτασμάτων Νικελίου και Κοβαλτίου μπορεί να χαρίσει δισεκατομμύρια ευρώ στο κράτος με δεκάδες χιλιάδες θέσεις σταθερής εργασίας.

Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν και διεκδικούν:

• Να αποκατασταθούν όλες οι ζημιές στο εργοστάσιο και στα μεταλλεία. Να μπει η ΛΑΡΚΟ σε πλήρη λειτουργία.

• Να καταβληθεί στους εργαζόμενους έκτακτη οικονομική ενίσχυση στο ύψος ενός μισθού για να αποφύγουμε την οικονομική χρεοκοπία.

• Να φύγουν οι δουλέμποροι εργολάβοι και να ενσωματωθούν όλοι οι εργαζόμενοι απευθείας στην ΛΑΡΚΟ.

• Όσοι εργαζόμενοι μπαίνουν σε καραντίνα να τους καταβάλλεται κανονικά όλος ο μισθός με πλήρες αποδοχές σαν να δούλευαν. Χωρίς να τους χρεώνεται οποιαδήποτε άδεια. Ως ένδειξη σεβασμού από την πλευρά της διαχείρισης και της Κυβέρνησης προς αυτούς που «κρατάνε στις πλάτες» τους τις στέγες που δεν έπεσαν ακόμη, να μην  γίνει χρήση  του δικαιώματος κάλυψης των μισών ωρών.

• Πλήρη καταβολή όλων των μεροκάματων στους εργαζόμενους που περίμεναν στις στάσεις των λεωφορείων και δεν μπόρεσαν να έρθουν στην εργασία τις ημέρες του χιονιά.

• Σε όσους εργαζόμενους έμειναν εγκλωβισμένοι στο εργοστάσιο, πέρα του οκταώρου, να τους καταβληθεί κάθε ώρα παραμονής με αποδοχές υπερωρίας.

• Άμεσα να υπάρξει συνάντηση με τα αρμόδια υπουργεία για να μας ενημερώσουν το τι έχουν σχεδιάσει ως προς τη διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων.