Θρήνος στην τοπική κοινωνία για τον παπά Χαράλαμπο…

Ένας από τους πιο αγαπητούς ιερείς της Βοιωτίας, ο εφημέριος του Ι.Ν. της Παναγίας της Σκριπούς ο παπά Χαράλαμπος Χατζηχαραλάμπους, έφυγε τα ξημερώματα από τη ζωή, εξαιτίας του κορωνοϊού.

Είχε νοσήσει πριν από δύο περίπου εβδομάδες από τον ύπουλο ιό και παρά τη μάχη που έδωσε στο Νοσοκομείο της Λιβαδειάς, δεν κατάφερε να τον νικήσει βυθίζοντας στο πένθος την τοπική κοινωνία.

Επρόκειτο για έναν χαρισματικό ιερέα, πολύτεκνο με πέντε παιδιά. Την αγάπη του για τον άνθρωπο και τα παιδιά, τη μοίραζε και μέσω της εκπαιδευτικής του ιδιότητας ως Διευθυντής του 2^ου Γυμνασίου Ορχομενού τα τελευταία χρόνια.

Το κενό που αφήνει πίσω του κατά γενική ομολογία, είναι δυσαναπλήρωτο.

«Η Ιερά Μητρόπολις Θηβών και Λεβαδείας μετά βαθυτάτης θλίψεως αναγγέλλει την εις Κύριον εκδημία τον Πρωτοπρεσβντέρου Χαραλάμπους Χατζηχαραλάμπους, Εφημερίου τον Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκριπούς Ορχομενού, δραστήριού και καλού κληρικού της Μητροπόλεως, που ανέδειξε τον αρχαιοπρεπή και μοναδικό Ναό της Παναγίας της Σκριπούς και διηκόνησε όμορφα και Θυσιαστικά επί τέσσερις δεκαετίες την ιστορική πόλη τον Ορχομενού και την ευρύτερη περιοχή.

Ο πατήρ Χαράλαμπος χειροτονήθηκε Διάκονος στις 14 Φεβρουαρίού 1982 και Πρεσβύτερος στις 25 Ιουλίου 1982 στον Ιερό Ναό Παναγίας Σκριπούς Ορχομενού από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας και νυν Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Ιερώνυμο.

Ο π. Χαράλαμπος από της χειροτονίας τον έως σήμερα, 40 συναπτά έτη, υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Παναγίας Σκριπούς, τον οποίο αγάπησε με όλη τον την ψυχή, ευρισκόμενος καθημερινά καιδιακονώντας στην Παναγία, που τόσο ευλαβείτο και υπεράσπιζε το Οεομητορικό Προσκύνημά της. Υπηρέτησε με αγάπη το λαό τον Ορχομενού, που τον εμπιστεύτηκε η Τοπική μας Εκκλησία αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Επαρχίας Λεβαδείας, ευρισκόμενος πάντοτε κοντά στις χαρές και τις λύπες τους, στα εύκολα και στα δύσκολα, γι' αυτό αγαπήθηκε και τιμήθηκε από όλους.

Ήταν καλός οικογενειάρχης, στοργικός πατέρας και σύζυγος και με την εκλεκτή τον πρεσβυτέρα Μαρία απέκτησαν 5 παιδιά.

Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός με ευσυνειδησία για 4 δεκαετίες στα Σχολεία τον Αγίου Γεωργίου Λεβαδείας και τον Ορχομενού, και ως Διευθυντής στο 2° Γυμνάσιο Ορχομενού, εισπράττοντας πάντα την αγάπη και την εκτίμηση από τους αμέτρητούς μαθητές τους.

Το κενό της απουσίας του Θα είναι μεγάλο και δυσαναπλήρωτο, ωστόσο πιστεύοντας στον Αναστάντα Κύριο δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της εκλεκτής ψυχής τον και παρακαλούμε τον Νικητή τον θανάτου Χριστό να δώσει ενίσχυση και παρηγορία στη σύζυγό τον, στα παιδιά τον, στους ενορίτες τον και σε όλους όσοι τον γνώρισαν, τον αγάπησαν και συνδέθηκαν μαζί τον.»