Σ’ ένα ιδιαίτερο μέρος βρέθηκε η Νατάσα Πατιράκη μέλος του Συλλόγου Μαραθωνοδρόμων Λάρισας, καθώς ακολουθώντας το δρόμο του «El camino de Santiago de Compostela» έφτασε μέχρι το ακρωτήριο Finisterre ένα από τα δυτικότερα σημεία της Ευρώπης.

Έγραψε σχετικά η ίδια για λογαριασμό του ΣΜΝΛ «Ο δρόμος του el camino de santiago de compostela …τελειώνει ΕΔΩ…στο ακρωτήριο Finisterre. ΕΔΩ μαγεύτηκα από την ομορφιά της υπέροχης θέας των βράχων που προεξέχουν από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τα κύματα που τους χτυπούν και την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ αυτού του τελευταίου σημείου της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου εκτός από αυτή την θάλασσα.

ΕΔΩ οι Ρωμαίοι νόμιζαν ότι αυτό ήταν το δυτικότερο σημείο της γης και επομένως ότι ο κόσμος τελείωνε εδώ, το μέρος όπου ο ήλιος χάνονταν στον ωκεανό και το ονόμασαν Finis Terrae,το τέλος της γης. Όταν έφταναν οι προσκυνητές του el camino de santiago de compostela ΕΔΩ συνήθιζαν να καίνε τα ρούχα που είχαν περπατήσει τόσες μέρες, ως πράξη κλεισίματος και εξαγνισμού ,εγώ πιο πολύ από όλα ήθελα να κάψω τα παπούτσια…μιας και τα πόδια είχαν ήδη πάρει «φωτιά» από μέρες. Το el camino de santiago de Compostela ( ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου) είναι μια Προσκυνηματική διαδρομή, κάποτε ήταν θρησκευτική. Σήμερα όμως μπορείς να είσαι Χριστιανός, Καθολικός, Βουδιστής, Ινδουιστής, Μουσουλμάνος ακόμα και άθεος και απλά να θέλεις να ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή. Οι άνθρωποι φτάνουν εδώ να καταλάβουν τον εαυτό τους, για να ψάξουν, για να βρουν, για να λύσουν, για να συγχωρήσουν, για να ξεχάσουν, για να μάθουν, για να αναζητήσουν. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί στόχοι όσοι και οι προσκυνητές, άλλωστε ο καθένας μας έχει το μονοπάτι του στη ζωή και δημιουργεί τον προσωπικό του δρόμο για να βρει τον δικό του «Θεό». Απλά χρειάζεται να βάλεις το κεφάλι κάτω και το ένα πόδι πίσω από το άλλο…και να προχωράς, να προχωράς και να προχωράς για ώρες, για ημέρες, για νύχτες…και μου είναι ήδη γνώριμο από καιρό τώρα πως το περπάτημα είναι από τις καλύτερες μεθόδους αυτοθεραπείας! Η ολοκλήρωση του el camino είναι ένα μετάλλιο που μπορεί πάντα να φορεθεί με περηφάνια., ειδικά αν φτάσεις ΚΑΙ στο ακρωτήρι στη Φιστέρρα, ένα μετάλλιο γιατί για ακόμη μία φορά άλλος άνθρωπος ξεκινάς και άλλος καταλήγεις…και δεν μπορείς με τίποτα να γυρίσεις «πίσω»!!!Buen Camino…»

Πηγή: larissanet.gr