Γράφει ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος Βασίλης Αθ. Παπαευθυμίου.
Η ψωρίαση είναι μία δερματοπάθεια που σχετίζεται με γονίδια που κληρονομούνται από γενιά σε γενιά και υπάρχει περίπτωση να εκδηλωθεί κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου. Πιθανώς να ενεργοποιείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως το κάπνισμα, το στρες, το αλκοόλ, οι διατροφικές συνήθειες, οι λοιμώξεις, αλλά και κάποια φάρμακα. Πιο συχνά ενοχοποιείται μια οικογένεια φαρμάκων που ονομάζονται β-αποκλειστές (b-blockers) και λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης και της ταχυκαρδίας. Επίσης, μπορεί να επιδεινωθεί μετά τη λήψη φαρμάκων που επηρεάζουν τη διάθεση όπως το λίθιο.
Υπολογίζεται ότι από ψωρίαση πάσχουν σήμερα περίπου 14 εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη και περίπου 125 εκατομμύρια άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, ο υπολογιζόμενος αριθμός ασθενών με ψωρίαση είναι περίπου 350.000.
Η ψωρίαση είναι μία συχνή φλεγμονώδης δερματική νόσος, με ισχυρές ενδείξεις ότι σχετίζεται με ανοσολογική διαταραχή. Εκτιμάται ότι έως και το 3% του γενικού πληθυσμού πάσχει από τη νόσο. Η συχνότερη κλινική μορφή της (η οποία αντιστοιχεί στο 80% περίπου
των περιστατικών) είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, που χαρακτηρίζεται από ροδόχροες πλάκες στο δέρμα, καλυπτόμενες από αργυρόχροα λέπια. Οι περιοχές του σώματος που επηρεάζονται συχνότερα είναι το τριχωτό της κεφαλής, οι αγκώνες, τα γόνατα και ο κορμός.
Τα συχνότερα συμπτώματα της ψωρίασης είναι ο κνησμός, η ερυθρότητα και η απολέπιση. Η ψωρίαση θεωρείται σήμερα μία συστηματική φλεγμονώδης νόσος σχετιζόμενη με αρκετές άλλες παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος, η αρτηριακή υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία και ο σακχαρώδης διαβήτης. Οι ψωριασικοί ασθενείς είναι συχνά παχύσαρκοι, καπνιστές και εμφανίζουν υψηλά ποσοστά καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου. Έχει παρατηρηθεί ότι οι ασθενείς με ψωρίαση εμφανίζουν πολύ νωρίτερα τις παραπάνω συννοσηρότητες σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.
Η πρόοδος στον τομέα της Δερματολογίας δίνει περισσότερες επιλογές για τα άτομα με ψωρίαση σε σχέση με το παρελθόν. Κατά κανόνα, η τοπική θεραπεία και μόνο είναι αρκετή για να διατηρήσει την ύφεση των συμπτωμάτων της και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών. Η εντατική ενυδάτωση κρατάει το δέρμα των ασθενών μαλακό και προλαμβάνει τους τραυματισμούς, που πολλές φορές πυροδοτούν τις εξάρσεις της ψωρίασης. Οι συστηματικές θεραπείες από του στόματος έχουν ένδειξη μόνο σε βαριές περιπτώσεις. Ωστόσο, έχουν σημαντικές παρενέργειες και για το λόγο αυτό οι Δερματολόγοι είναι διστακτικοί να τις συστήσουν σε ήπια ή μέτριας βαρύτητας νόσο. Την τελευταία δεκαετία για τη βαριά και επίμονη ψωρίαση έχουν κυκλοφορήσει οι ενέσιμες βιολογικές θεραπείες. Πρόκειται για μια επαναστατική μορφή θεραπείας, που θα κρατήσει όμως για χρόνια και δε στερείται μακροπρόθεσμων παρενεργειών, εξαιτίας της ανοσοκαταστολής που προκαλεί.
Όσο βελτιώνεται η κατανόηση για την αιτιοπαθογένεια της ψωρίασης, οι Δερματολόγοι έχουν ισχυρότερα όπλα στη θεραπευτική τους φαρέτρα για να περιορίσουν τις υποτροπές της ψωρίασης, να κρατήσουν το δέρμα των ασθενών τους σχεδόν ελεύθερο βλαβών και επομένως να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.
