Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα της Ε.Ε. και όμως η εποχή σε τίποτα δεν μοιάζει με την πραγματικότητα. Εκτός της φτώχειας, της κατήφειας, της εξαθλίωσης που βιώνουμε ως λαός εξαιτίας των μνημονίων, εμφανίστηκαν και πάλι ψείρες στα σχολεία! Λες και βρισκόμαστε στην δεκαετία του ’70 ή και ακόμα πιο πίσω.

Μικρά παιδιά των νηπιαγωγείων (εντός Λαμίας) ξύνονται μανιωδώς… Οι γονείς (όσοι τουλάχιστον δεν το παίρνουν ως κάτι φυσιολογικό) προσπαθούν να πολεμήσουν τον εχθρό αλλά τις πιο πολλές φορές μάταια. Κερδίζουν την μάχη του Σαββατοκύριακου και από Δευτέρα πάλι τα ίδια. Οι νηπιαγωγοί περιορίζονται σε ευχές «να κρυώσει ο καιρός και θα ελαττωθεί το φαινόμενο» και συστάσεις του τύπου «πριν μπει το παιδί στο σπίτι ψάξτε το να γλιτώσετε οι μεγαλύτεροι ή τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας».

Όπως και να έχει βέβαια το πράγμα το πρόβλημα παραμένει. Και παραμένει γιατί η ψείρα ως παρασιτικό έντομο είναι φορέας ασθενειών με κυριότερη αυτή του τύφου. Από την άλλη, τα διάφορα φάρμακα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθημερινά αφού είναι επιβλαβή για την υγεία του παιδιού.

Σίγουρα τα προβλήματα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι πολλά και πολύ πιο σοβαρά ίσως από τις ψείρες στα κεφάλια των μικρών μαθητών. Για το γονιό όμως είναι ΚΑΙ αυτό ένα πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό, αφού εκτός των άλλων θα πρέπει να αφιερώνει καθημερινά αρκετό χρόνο για την ανεύρεση και εξάλειψη του εχθρού αλλά και χρήμα για την αγορά των σχετικών για την καταπολέμηση φαρμακευτικών σκευασμάτων. Οι τοπικές διευθύνσεις εκπαίδευσης αλλά και η διεύθυνση δημόσιας υγείας άραγε έχουν γνώση του προβλήματος; Ή μήπως θα πρέπει να ξυνόμαστε μικροί – μεγάλοι μανιωδώς για να δούμε, αντιληφθούμε και αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα; Εκτός και αν τελικά το δούμε μοιρολατρικά, όπως λέει και η παροιμία «στου Κασίδη του κεφάλι»…

Ένας αναγνώστης – γονιός