Ο ελληνοϊταλος νεοελληνιστής Μάριο Βίττι πέθανε στη Ρώμη σε ηλικία 97 ετών. Ήταν διαυγέστατος μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του.

Κορυφαίος μελετητής της γλώσσας μας, στενός φίλος του Οδυσσέα Ελύτη, του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών άλλων λογοτεχνών και καλλιτεχνών, είχε δημοσιεύσει στην Ιταλία το πολυμεταφρασμένο έργο του Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και είχε διδάξει για πολλά χρόνια νέα ελληνικά στο πανεπιστήμιο της Τούσια, στην κεντρική Ιταλία.

Ο Μάριο Βίττι γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη με ελληνική καταγωγή από τη μητέρα του. Μεγάλωσε μέσα στην ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης και έμαθε να μιλάει και να γράφει εξίσου καλά στα ελληνικά και στα ιταλικά.

Σπούδασε στη Ρώμη όπου ξεκίνησε το έργο του ως ερευνητής της νέας ελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1957 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης “L’Orientale”. Το 1968 διορίστηκε μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο. Υπήρξε επίσης επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης και Θεσσαλονίκης.

Πρόσφατα, η έδρα νεοελληνικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Ρώμης τού είχε αφιερώσει το Παρατηρητήριο του Εργαστηρίου για την Ελληνική Γλώσσα.

Στην Ελλάδα εκδόθηκαν τα βιβλία του με την αλληλογραφία του Α. Κάλβου (Πηγές για τη Βιογραφία του Κάλβου, 1963) και οι μελέτες: Η Ιδεολογική Λειτουργία της Ελληνικής Ηθογραφίας (1974), Η Γενιά του Τριάντα, Ιδεολογία και Μορφή (1977), Ο Ελύτης, βιβλιογραφία (1977), Φθορά και Λόγος, εισαγωγή στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη (1978), Ο Ελύτης, Κριτική Μελέτη (1974), Ο Κάλβος και η Εποχή του (1995), Για τον Οδυσσέα Ελύτη (1998). Ο τόμος, Γραφείο με Θέα (2006) περιέχει άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, ομιλίες και μια εκτενή εργογραφία του.

Στο τελευταίο του βιβλίο, Η Πόλη όπου Γεννήθηκα, Ιστανμπούλ, 1926-1946, καταγράφει τα πρώτα 20 χρόνια της ζωής του, το ιταλικό, ελληνικό, αλλά και πολυεθνικό περιβάλλον όπου μεγάλωσε, πριν αφήσει την Πόλη και αποφασίσει να γίνει Ιταλός νεοελληνιστής, στη Ρώμη.

Πηγή: iefimerida.gr