Γεννήθηκε και πέθανε Επαναστάτης! (του Γιώργου Καρανάσιου)

Ο λόγος για τον Θανάση Κλάρα, που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία, παράτησε πλούσιο πατρικό, σπουδές στο Γερμανικό Ινστιτούτο Αθηνών και επέλεξε τη ζωή του ανταρτοπόλεμου στα βουνά με το ψευδώνυμο "Άρης Βελουχιώτης".

Ξεκίνησε την Αντίσταση το 1942 και την "έκλεισε" με το θάνατό του 1945.

Δημιούργησε τον ΕΛΑΣ, τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας, με πάνω από 130.000 αντάρτες, και μια Ελεύθερη Ελλάδα μέσα στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Όταν έφυγαν οι κατακτητές ο Άρης αρνήθηκε να ζήσει σε έναν κόσμο που θεωρούσε προδομένο και δεν συμβιβάστηκε να παραδώσει τα όπλα και έτσι βρέθηκε κυνηγημένος από όλους. Έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (11 Ιουνίου 1945).

Ανέβηκε πάλι στα βουνά επιλέγοντας τον δρόμο της ένοπλης δράσης.

Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.

Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά και ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο στις 16 Ιουνίου στη Μεσούντα κοντά στον Αχελώο θα αυτοκτονήσει με το προσωπικό του περίστροφο.

Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του.

Ο Άρης έχει καθολική απόρριψη από όλες τις εξουσίες. Για τους κατακτητές Ιταλούς και Γερμανούς ήταν ένας επικηρυγμένος αρχηγός ληστών, για τους Άγγλους εγκληματίας πολέμου, για την ηγεσία της δεξιάς, σφαγέας και ληστοσυμμορίτης και για την ηγεσία της αριστεράς, προβοκάτορας και προδότης.

Στην πραγματικότητα είναι ο άνθρωπος που ξανάδωσε ελπίδα και περηφάνια στους Έλληνες.

Οι παρακρατικές συμμορίες του έκοψαν το κεφάλι και το κρέμασαν επί τρεις μέρες σε φανοστάτη της πλατείας Τρικάλων.

Καρανάσιος Γεώργιος – gkaranasios24@gmail.com

....................................................

Υ.Γ. Γνωρίζουμε ιστορικά, όταν κινδύνεψε η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ με τον Ιμπραήμ να σφάζει και να τρομοκρατεί τον Μοριά με αποτέλεσμα να παραδίνονται τα χωριά και να προσκυνούν οι κάτοικοι, υπογράφοντας μάλιστα και χαρτιά μετάνοιας, παρακινούμενοι από έναν προδότη τον Νενέκο (πρόσφερε ¨γην και ύδωρ¨ στον Ιμπραήμ, διότι θεώρησε ότι η Επανάσταση είχε πλέον αποτύχει με βασικό δέλεαρ τα χρήματα- Φωτάκος στα Απομνημονεύματά του), ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΏΝΗΣ βλέποντας ότι χάνεται ο ΑΓΩΝΑΣ (¨ποτέ δεν φοβήθηκα όσο εκείνη την εποχή με τα προσκυνοχάρτια του Ιμπραήμ¨), τον υποχρέωσε να πει την θρυλική φράση που έγινε άμεσα και πράξη:

"Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους", όπου γυρίζοντας συνεχώς τα χωριά, κρέμασε πολλούς "Νενέκους"...

Με τους ¨Νενέκους¨ δεν θεμελιώνονται τα έθνη.

Έτσι και στην Κατοχή άλλοι πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους, άλλοι αγωνίζονται στα βουνά και στις πόλεις κατά του ΝΕΟΥ κατακτητή, και άλλοι συνεργάζονται, πλουτίζουν και προδίδουν τους αγωνιστές στους νέους ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.

Κι όσο υπάρχει Ελλάδα και Έλληνες και προσκυνημένοι θα υπάρχουν και ¨Νενέκοι¨ και ευτυχώς και ¨Κολοκοτρώνηδες¨...