Η μεγάλη εξέγερση των αγροτών 2025 (του Γιάννη Γουργιώτη)

Το θέμα μου εδώ είναι η εξέγερση των Ελλήνων αγροτών αυτές τις ημέρες του Δεκεμβρίου 2025. Άρχισε κατά τόπους και πολύ γρήγορα οργανώθηκε, λαμβάνοντας πανελλήνιες διαστάσεις.

Σαν εξέγερση διαφέρει από προηγούμενες, όπως αυτή πχ του Κιλελέρ το 1910, όπως αναφέρω πιο κάτω. Η διαφορά υπάρχει στη χρονολογία και στα μέσα διεξαγωγής των κινητοποιήσεων στις δύο περιπτώσεις. Εξ άλλου, έχουν αλλάξει τα πολιτικά και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας στις δύο περιπτώσεις.

Οι αγρότες έχουν συνδεθεί πανελλήνια, έχοντας εδραιώσει νομοθετικά την κίνησή τους, ενώ οι διάφοροι σύλλογοι έχουν τους εκπροσώπους τους, επικεφαλής στις συνελεύσεις τους. Τώρα πια είναι μηχανοκίνητοι. Χιλιάδες τρακτέρ κατέβηκαν στους δρόμους, έκλεισαν όλες τις διαβάσεις, δυσκολεύοντας την κίνηση τόσο των κατοίκων όσο και των μέσων μεταφοράς εμπορευμάτων.

Έχουν δηλώσει πως θα λύσουν το μπλοκάρισμα και το άνοιγμα των δρόμων, όταν η Κυβέρνηση ικανοποιήσει στο ακέραιο τα αιτήματά τους, που είναι πολλά, μη όντας μεν συγκεκριμενοποιηθεί, που όμως προκύπτουν αυτονόητα από την οικονομική συγκυρία που τελευταία βιώνει το σύνολο της κοινωνίας μας. Η Κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο Πρωθυπουργός, βιώνουν δυσχερείς καταστάσεις, γιατί έχουν προκύψει φαινόμενα νόθευσης του αγροτικού κινήματος από εξωγενείς παράγοντες, αλλά και από εσωτερικούς (ΟΠΕΚΕΠΕ πχ), μη σχετιζόμενους με τις αγροτικές στοχεύσεις που στην ουσία έχουν οικονομικά γενεσιουργά αίτια, λαμβάνουν δε προφυλάξεις ώστε να μην υπεισέλθουν στον αγώνα τους οι κλακαδόροι ανώνυμων εξω-κοινοβουλευτικών, που επιθυμούν τη διάσπαση της ειρηνικής συνεννόησης των διάφορων τοπικών εκπροσώπων, λαμβάνοντας, ίσως, εντολές από άγνωστες πηγές οποθενδήποτε. Αυτά είναι προσωπικές μου εικασίες, αλλά με όσα συμβαίνουν στην εποχή μας, όλα είναι πιθανά.

Ο Πρωθυπουργός καλεί τους αγρότες για διάλογο, ενώ από την άλλη η Αντιπολίτευση εργάζεται πυρετωδώς για την αλλαγή της σημερινής πολιτικής, που εννοεί παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως το διατυμπανίζει κατά κόρον.

Ασφαλώς, η σημερινή εξέγερση των αγροτών συμπλέει με αρνητικές συγκυρίες. Πρώτη είναι η ακρίβεια των αγαθών κάθε φύσης, ιδιαίτερα των μέσων που ενισχύουν την παραγωγή του πρωτογενή τομέα ( πετρέλαιο κίνησης, λιπάσματα κλπ) ή μειώνουν τις τιμές των προϊόντων ( δημητριακών, βάμβακος κλπ).

Η τωρινή εξέγερση γίνεται σε διαφορετικές συνθήκες από ΄ο,τι οι προγενέστερες, κυρίως η πολύ γνωστή με πολλά και αιματηρά γεγονότα, στο Κιλελέρ της Θεσσαλίας, το 1910. Ήταν αγώνας των φτωχών αγροτών του θεσσαλικού κάμπου, των Κολίγων, εναντίον των τσιφλικάδων, που κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης, κεκτημένης μετά την αποχώρηση (εκδίωξη) των Τούρκων (πρώην κατακτητών).

Στην εξέγερση των ημερών μας τα πράγματα είναι σχετικά ήρεμα. Η Κυβέρνηση να φροντίσει να παραμείνουν ειρηνικά, αν και ο θόρυβος των κινητοποιήσεων μοιάζει με καζάνι που βράζει. Οι τιμές των αγαθών είναι αμετακίνητες επί τόσον καιρό. Αυτό είναι αρνητικό στοιχείο για την καθημερινότητα των καταναλωτών. Οι μεν εξεγερμένοι αγρότες ζητούν δικαίωση των αιτούμενων, έχοντας κοστολογήσει τις απώλειες των εισοδημάτων τους, η δε Κυβέρνηση δεν παίρνει απόφαση να δώσει κάποια λύση. Ο σκεπτικισμός της είναι κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένος για τους νυν έχοντας επίγνωση της κατάστασης στο σύνολό της

Πρέπει, λέει η Κυβέρνηση, να υπολογιστεί το κόστος εις βάρος του Προϋπολογισμού του λήγοντος έτους 2025. Επίσης, η σωρεία των αποζημιώσεων για τις ιδιαίτερα πληγείσες περιοχές Θεσσαλίας και Μακεδονίας, κυρίως αυτής, όπου υπήρξε εξ αντικειμένου μεγάλη καταστροφή στα οπωροφόρα δέντρα, που σημαίνει σοβαρή μείωση των καρπών, άρα και των εσόδων σε χρήμα των παραγωγών. Αυτά, κατά την άποψή μου, πρέπει να συνυπολογιστούν στη διαβούλευση κυβέρνησης –αγροτών, για λόγους ισονομίας.

Είναι, επίσης, απαραίτητο να μελετηθεί κάποια στιγμή το ποσοστό γης που ανήκει στους μεγαλοκτηματίες, όπως και το σημερινό καθεστώς που αφορά την ιδιοκτησία από κάθε άποψη. Αυτό είναι σημαντικό εγχείρημα, που θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια.

Σε περιστάσεις και σε προκύπτοντα προβλήματα που έμειναν άλυτα στη Χώρα, φαίνονται οι κυβερνητικές αστοχίες, οφειλόμενες σε διοικητική ανεπάρκεια και σε ανίκανα άτομα να κυβερνήσουν, εκμεταλλευόμενα στιγμές κυβερνητικής χαλάρωσης, ενώ απουσίαζε και απουσιάζει συστηματικά η εφαρμογή του κανόνα της αξιολόγησης, από κάθε άποψη, του κάθε υποψηφίου που διεκδικεί θέση στον ελληνικό Ναό της ελληνικής Δημοκρατίας, το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πλην του Κιλελέρ και άλλες μικρότερες εξεγέρσεις στο παρελθόν είχαν αφετηρία πόλεις της Θεσσαλίας. Οι αγροτικές ανάγκες ήταν πάντα μεγαλύτερες στον παλιό σιτοβολώνα της Ελλάδας, συνεχίζοντας να είναι και σήμερα ο τροφοδότης της Πατρίδας στον Πρωτογενή τομέα.

Γιάννης Γουργιώτης
10/12/2025

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ «Θερμοπύλες: Η Αλήθεια, η Ελευθερία και το Μέλλον της Ελλάδας» - Η εμπνευσμένη ομιλία του Νίκου Κουτσιανά