Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή (του Γιάννη Γουργιώτη)

Ταραχές και ενδοιασμοί για τα περαιτέρω.

Θα μπορούσα να τιτλοφορήσω το παρόν σημείωμά μου διαφορετικά, ήτοι «μισός Πόλεμος και «μισή Ειρήνη» στην Υδρόγειο σφαίρα. Είναι ακριβώς αυτή η εικόνα που παρουσιάζεται ανάγλυφα, κατά τη δική μου αίσθηση, πάνω στον πλανήτη Γη. Πιο αναλυτικά:

Σε αντίθεση με την αισιόδοξη στάση, την προοπτική και τη συναισθηματική έξαρση που σημειώθηκε πρόσφατα στο δυτικό ημισφαίριο με την εκλογή του νέου Πάπα, ηγέτη της Καθολικής Εκκλησίας, η Μέση Ανατολή βιώνει τραγικές στιγμές, με την αναστάτωση που προκαλείται τόσο από το Ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, όσο και από αυτόν που ξέσπασε τελευταία μεταξύ δύο μεγάλων κρατών της Ανατολής: του Πακιστάν και της Ινδίας, της πολυπληθέστερης χώρας της Υφηλίου.

Η πανανθρώπινη αίσθηση, φορτισμένη τα τελευταία χρόνια από τα δεινά του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου, βρίσκεται σε διαρκή ένταση. Τον πόλεμο αυτόν θα τον θεωρούσα σαν ένα θανατηφόρο παιγνίδι με απάνθρωπους κανόνες διεξαγωγής του. Θύματά του οι αδύναμοι και επώδυνα αμέτοχοι κάθε χώρας, που υφίστανται τις τραγικές συνέπειες του πολέμου, εγκλωβισμένοι στα υπόγεια καταφύγια, ενώ έξω από αυτά, τα κατευθυνόμενα βλήματα των μεν και των δε προξενούν εκατόμβες θυμάτων και αποδιοργανώνουν τις υλικές δομές των χωρών τους.

Οι σύγχρονοι πόλεμοι, όπως γνωρίζουμε, έχουν αλλάξει τη μορφή και τη δυναμική τους. Οι αποστάσεις μεταξύ των κρατών έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί, οπότε η ταχύτατη μετάδοση της πολεμικής ανάφλεξης και το μέγεθος των καταστροφών που προκαλούνται από τα τέλεια πολεμικά μέσα, δημιουργούν στους αντιπάλους εφιαλτικές καταστάσεις. Προκύπτει έτσι ανασφάλεια, σε όλα τα επίπεδα, το δε φάσμα του θανάτου πλανάται στην ατμόσφαιρα, απρόσμενο ή ενδεχόμενο να συμβεί.

Προσωπικά, αποδίδω στη διαφοροποιημένη πολεμική κουλτούρα τη βασική αιτία τροποποίησης των αιτίων που ενεργοποιούν τα συγκρουσιακά κίνητρα, πρόξενο όλων των δεινών.

Στο πλέγμα των κινήτρων βρίσκει κανείς μια εξελιγμένη βαθμίδα νοητικής ανάπτυξης. Μέσα σε αυτή εμπεριέχεται το τελευταίο μέχρι τώρα επιστημονικό επίτευγμα: η τεχνητή Νοημοσύνη. Η εφαρμογή της είναι πολλαπλή, με βασικότερη την ανθρώπινη προσομοίωση, στην οποία στοχεύει ο χρηστικός τομέας της Εμπειρικής Επιστήμης, για ειρηνικούς, εννοείται, σκοπούς. Αυτό είναι το θετικό σημείο του θέματος.

Στην αντίθετη πλευρά, βρίσκεται η καταστροφική χρήση της επιστημονικής εξέλιξης, που τείνει στην τελειοποίηση των μέσων παραγωγής των μηχανισμών της φθοράς και του θανάτου, των πολεμικών μέσων δηλαδή.

Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι δεν υπάρχει σταθερό όριο στην παραγωγή εξελιγμένων πολεμικών: στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Από το ένα στάδιο στο άλλο εμφανίζονται και ταυτόχρονα εφαρμόζονται νέες βελτιωμένες παραγωγές πολεμικών μέσων, που συντελούν στη μεγιστοποίηση του διακυβεύματος στο επίπεδο της ανθρώπινης οντότητας. Όλα αυτά φαίνονται και είναι, πράγματι, ανεξέλεγκτα, γιατί απουσιάζει ο λογικός στοχασμός, που τον διαμορφώνει η πίστη σε αληθινές αξίες, οι οποίες υπέρκεινται της ανθρώπινης συμβατότητας.

Γιάννης Γουργιώτης
12/7/25