Χρεοκόπησε το κράτος, όχι οι ένοχοι και το έγκλημα συνεχίζεται (του Γιώργου Καρανάσιου)

Ο πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης είπε προχθές χθες στον Ανδρουλάκη, πως «η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε επί ΝΔ, αλλά έσκασε στα χέρια του Παπανδρέου».

Το είπε με εκείνη την άνεση που μόνο κάποιος με πολιτική ασυλία και ιστορική αμνησία μπορεί να έχει. Απευθύνεται σε κοινό που έχει μάθει να ξεχνά, σε χρυσόψαρα και σανοφάγους. Όμως δεν είμαστε όλοι έτσι. Γιατί αν θέλουμε να θυμόμαστε, πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε «στα χέρια» κανενός Παπανδρέου χρεοκόπησε από τις πολιτικές όλων των πολικάντηδων. Το φυτίλι το άναβαν επί χρόνια, και έσκασε όταν πια η χώρα είχε απομείνει με στάχτες. Και η Ν.Δ.που είτε λέγεται Καραμανλής, είτε Μητσοτάκης, είτε Σαμαράς, παραμένει η ίδια: αλαζονική και συνεπής στη συγκάλυψη.

Το 2010 δεν ήταν ατύχημα, ήταν το τέλος μιας πορείας που ξεκίνησε χρόνια πριν, με κορύφωση της, όταν ο τελευταίος ο Κ. Καραμανλής έκλεινε τα μάτια στα ελλείμματα, στα ψεύτικα νούμερα και στις μίζες που έτρεφαν το τέρας του πελατειακού κράτους.

Στην Ισλανδία, που χρεοκόπησε και αυτή τότε, ο πρωθυπουργός που οδήγησε τη χώρα του στη χρεοκοπία πήγε στο δικαστήριο. Στην Ελλάδα, ο Καραμανλής δεν ενοχλήθηκε ποτέ από κανέναν.

Πέρασαν δέκα πέντε χρόνια και κανένας πολιτικάντης της χρεοκοπίας δεν λογοδότησε. Κυκλοφορούν ελεύθεροι, διδάσκουν στα πανεπιστήμια, δίνουν διαλέξεις, βγαίνουν σε πάνελ και μιλούν για «μεταρρυθμίσεις». Επόμενο ήταν να επανέλθουν αμόλυντοι και οικονομικά ακμαίοι να αποτελειώσουν ότι άφησαν.

Η χρεοκοπία αντιμετωπίστηκε αυτά τα χρόνια σαν φυσικό φαινόμενο, σαν σεισμός. «Έτυχε».  Στην Ισλανδία είχαν το αίσθημα της κοινότητας, στην Ελλάδα είχαμε το αίσθημα της πάρτης μας.

Όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας, η Ελλάδα δεν στάθηκε όρθια γονάτισε. Απειλήθηκε από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, υποτάχθηκε στις εντολές τους και έβαλε το ΔΝΤ στο σπίτι της. Δεν εκκαθάρισε τις τράπεζες, τις έσωσε, μεταφέροντας τα χρέη τους στις πλάτες των πολιτών.

Οι ξένοι «εταίροι» αγόρασαν το χρέος μας και μαζί αγόρασαν και την ανεξαρτησία μας. Μας έστησαν ένα καθεστώς όχι πελατειακό αλλά αποικιακό, και εμείς υπογράψαμε πρόθυμα, αρκεί να μείνουμε «στην Ευρώπη».

Κανείς δεν τιμωρήθηκε, κανείς δεν ανέλαβε ευθύνη, κανείς δεν ζήτησε συγγνώμη.

Αν δεν αποδόθηκε Δικαιοσύνη για το μεγαλύτερο έγκλημα της Μεταπολίτευσης, πώς να αποδοθεί για τα Τέμπη, για τις υποκλοπές, για τη ΔΕΗ, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΑΚΑΤΑΔΊΩΚΤΟ, κ.λ. ή για τα νοσοκομεία που καταρρέουν;

Οι Έλληνες άργησαν να καταλάβουν τι σημαίνει χρεοκοπία και τι πληρώσαμε για τα Μνημόνια. Δεν κατάλαβαν, ούτε όταν είδαν τα παιδιά τους να φεύγουν στο εξωτερικό. Ίσως να κατάλαβαν όταν είδαν τα υπόλοιπα παιδιά τους να σκοτώνονται στα Τέμπη, μέσα σε τρένα χωρίς ασφάλεια, σε μια χώρα που δεν λειτουργεί τίποτα.

Αν εκείνοι οι φοιτητές είχαν φύγει να σπουδάσουν έξω, σήμερα θα ζούσαν.

Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν αντέχουμε να κοιτάξουμε, περιμένοντας τα νέα Τέμπη...

Η χώρα έχασε το πιο παραγωγικό κομμάτι της και συνεχίζει να το χάνει. Κανένα Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα το αντικαταστήσει. Το ανθρώπινο δυναμικό είναι η πραγματική περιουσία ενός έθνους, και εμείς τη σπαταλήσαμε, όπως σπαταλήσαμε και την αξιοπρέπειά μας.

Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε στα χέρια του τελευταίου πολιτικάντη. Έσκασε στα χέρια όλων, που κυβέρνησαν χωρίς ευθύνη, κομμάτων που νοιάστηκαν μόνο για το βόλεμα, και ενός λαού που έμαθε στο ρουσφέτι, που ξεχνά και συγχωρεί χωρίς μνήμη.

Οι Ισλανδοί είπαν «εμείς». Εμείς λέμε ακόμα «εγώ». Γι’ αυτό και κάθε τόσο ξαναζούμε την ίδια ιστορία, με άλλα πρόσωπα, ίδια μυαλά, και το ίδιο τέλος.

Και όσο συνεχίζουμε να καταπίνουμε αμάσητο το σανό του «φταίνε οι άλλοι», τόσο θα ζούμε σε μια χώρα που δεν έσκασε απλώς στα χέρια κάποιου αλλά στα δικά μας.

Υ.Γ1. Η περίοδος Καραμανλή (2004–2009)

Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Καραμανλή (ΝΔ) το 2004, το δημόσιο χρέος ήταν περίπου 97% του ΑΕΠ.
Το 2009, όταν παρέδωσε την εξουσία, το χρέος είχε φτάσει στο 126% του ΑΕΠ.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 (όπως τελικά επιβεβαιώθηκε από τη Eurostat) ήταν 15,4% του ΑΕΠ — ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα εκείνη τη χρονιά είχε τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης στις αγορές, καθώς αποκαλύφθηκε ότι για χρόνια «μαγειρεύονταν» τα στατιστικά στοιχεία.

Υ.Γ2. Τι λένε οι ανεξάρτητες αρχές:

Eurostat (2011): επιβεβαίωσε ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,4%, και τα προηγούμενα χρόνια είχαν υποεκτιμηθεί συστηματικά.
Τράπεζα της Ελλάδος (2014): η κρίση ήταν αποτέλεσμα δεκαετιών ανισορροπιών, αλλά «η δημοσιονομική εκτροπή της περιόδου 2004–2009 υπήρξε ο καταλύτης».
ΕΛΣΤΑΤ: επιβεβαίωσε τα ίδια στοιχεία, παρότι είχε δεχτεί πολιτικές πιέσεις.

Υ.Γ3. Στην Ισλανδία, μετά την κρίση, οι υπεύθυνοι τιμωρήθηκαν παραδειγματικά: δικάστηκε ο πρώην πρωθυπουργός Χάαρντε και 26 τραπεζίτες καταδικάστηκαν σε συνολικά 74 χρόνια φυλάκισης. Συντάχθηκε νέο Σύνταγμα από επιτροπή πολιτών, αυξήθηκαν οι κοινωνικές δαπάνες, ο κατώτατος μισθός και τα επιδόματα, ενώ οι τρεις μεγάλες τράπεζες εκκαθαρίστηκαν και διαγράφηκε πάνω από το ένα τρίτο των νοικοκυριακών χρεών. Μέσα σε πέντε χρόνια, η Ισλανδία ανέβηκε στην 5η θέση του παγκόσμιου δείκτη ευτυχίας.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Μια νέα Γενιά με Wi-Fi και μακαρόνια σε αναμονή: από το πτυχίο στο παιδικό δωμάτιο (του Γιώργου Καρανάσιου)