Η επανάσταση των γάτων ή...όταν οι γάτες σε κάνουν ό, τι θέλουν!

Ένα χαριτωμένο ευθυμογράφημα για όλους, αλλά κυρίως για τους μη φιλόζωους! Κυρίως γι’αυτούς! Γιατί, αφού το διαβάσουν, κάτι μου λέει ότι θα όχι μόνο θα συμπαθήσουν γατιά, σκυλιά, αλλά θα τα αγαπήσουν κιόλας.

Από τη Λίλη Τσώνη

Μεταφορά κειμένου που έγραψε στο f/b η Αγγέλα Μπαρτσιώκα,Πρόεδρος του Φιλοζωϊκού Συλλόγου Φθιώτιδας.

Πάντα αγαπούσα και θαύμαζα τις γάτες.
Ο ανεξάρτητος χαρακτήρας τους από τη μια και η χαδιάρικη συμπεριφορά τους από την άλλη, σε συνδυασμό πάντα... ήταν αυτό που με έκανε να τις ξεχωρίζω. Από την άλλη, είμαι και σκυλόπληκτη...αλλά αυτό που αγαπώ στους σκύλους έχει να κάνει με τα άλλα τους χαρίσματα: τη συντροφικότητα και την έμπρακτη αγάπη που σου δείχνουν.Αλλά μιας και το θέμα μας είναι οι γάτες... να σας τις γνωρίσω!
Ο Βύρωνας: ‘Ομορφος, ασπρόμαυρος και χαδιάρης. Βύρωνας, εκ της οδού Βύρωνος στη Λαμία, απ’ όπουτον περισυνέλεξα μωρό, με έντονο πρόβλημα μόλυνσης στα μάτια. Τον έκανα καλά και μου έμεινε!

Η Τζου-τζού: ‘Ασπρη-γκρί γατούλα, που βρέθηκε με ένα μάτι λιγότερο και ουρά κομμένη, μέσα στα αίματα... Υποθέτω τροχαίο... Με ειδοποίησαν, ως συνήθως, και μετά από επέμβαση που κάναμε στο μάτι και την ουρά, την κράτησα... γιατί ποιός θα υιοθετούσε γατί με ένα μάτι και κομμένη ουρά;

Ο Τιτίκος: Τον περισυνέλεξα από το Ισαδάκι, μετά από ειδοποίηση ότι ένα μωρό γατάκι σέρνεται με τα μπροστινά του ποδαράκια και κλαίει... Γιατρός, ακτινογραφίες... τα γνωστά... και το συμπέρασμα ότι είναι παράλυτο στα πίσω πόδια και να γίνει ευθανασία!
Επέμεινα, άρχισε κινησιοθεραπεία με τη βοήθεια φίλης φυσικοθεραπεύτριας... και, ω του θαύματος(!), ο Τιτίκος περπάτησε, αλλά κουτσαίνει από το ένα πόδι. Τιτίκος δε το όνομά του, γιατί στην αρχή νομίζαμε ότι είναι θηλυκό και τον είχαμε βγάλει... Τιτίκα.

Η Νίνα: Η ακατάδεκτη της παρέας. Την περισυνέλεξα όταν ήταν ενός μηνός περίπου, από την Εθνική οδό Λαμίας-Αθηνών, μετά από τηλεφώνημα φιλόζωου φορτηγατζή, ο οποίος παραλίγο να την πατήσει...
Από την αρχή ακατάδεχτη, δεν κάθεται να την χαϊδέψει κανείς, και μας κοιτάζει με καχυποψία τόσα χρόνια τώρα... περίπου τέσσερα! Όταν λοιπόν πάμε διακοπές, τυχαίνει να διαθέτουμε σπίτι με αυλή στον Παντοκράτορα Πρεβέζης, πάμε όλη η οικογένεια, στην οποία εκτός των ανθρώπων περιλαμβάνονται 4 γάτες και 2 σκυλιά.

Εκεί, όλα τα ζώα μπαινοβγαίνουν στο σπίτι και την αυλή, πάνε και στις δίπλα αυλές και στην παραλία, κάτι που είναι μια απόλαυση γι’ αυτά, γιατί στη Λαμία είναι μέσα στο σπίτι, αποκλειστικά.
Και αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν έχουν όλα τις ίδιες ώρες ταίσματος, ούτε τρώνε την ίδια τροφή. Άλλο κονσέρβα, άλλο κροκέτες και όποτε θέλουν... άντε να τα πετύχεις όλα μαζί!

Αυτό, όμως το φετεινό, δεν έχει ξαναγίνει! Καλά περάσαμε... και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα της επιστροφής στη Λαμία. Αμ’δε!

Την αρχή την έκανε η Νίνα, που ενώ το πρωί έρχεται πρώτη και καλύτερη να φάει κονσέρβα, μόλις πήγα να την πιάσω και να τη βάλω στο κλουβί μεταφοράς, το έσκασε και εξαφανίστηκε! Ψάξαμε στον κήπο... ξαναψάξαμε...πήγαμε και στους γειτονικούς κήπους, στην παραλία... πουθενά η Νίνα!

Τα άλλα γατιά ήταν στα κλουβιά και νιαούριζαν!
Πόσο να μείνουν εκεί... δεν ήταν δυνατό να μείνουν όλη μέρα! Οι ώρες περνούσαν, η Νίνα πουθενά και αναγκαστήκαμε να ελευθερώσουμε και τις άλλες γάτες. Κάποια στιγμή, το μεσημέρι, επανέρχεται να φάει, κλείνω τις πόρτες και μετά από πολλές προσπάθειες τη βάζω στο κλουβί.

Πάνω που είπαμε εντάξει, αρχίζουμε με τις άλλες.
Ο Τιτίκος και ο Βύρωνος συνεργάσιμοι... κανένα πρόβλημα.
Πάμε για τη Τζου-τζού... και την πατήσαμε! Την κοπανάει και κρύβεται στη γειτονική αυλή.
Εμείς στη μια αυλή... αυτή στην άλλη! Με τη... γυμναστική αυτή, νύχτωσε!
Ελευθερώσαμε και τις άλλες γάτες και πάει η επιστροφή!

Σήμερα το πρωί μας την έσκασε πάλι η Νίνα. Ενώ την εγκλωβίσαμε στην κουζίνα, σκαρφάλωσε σε ένα μικρό παράθυρο ψηλά, ρίχνοντας όλα τα πράγματα κάτω και βγήκε στην αυλή. Άντε πάλι!
Επειδή όμως πια, ξέραμε το κόλπο, δεν την κυνηγήσαμε. Ασφαλίσαμε πόρτες και παράθυρα, αφήνοντας μόνο μια πόρτα και περιμέναμε να μπει για φαγητό. Πράγματι, έτσι έγινε και την εγκλωβίσαμε στην κουζίνα.
Και ενώ η Τζουτζού κοιμόταν μια χαρά στη βεράντα, μόλις με είδε... που το κατάλαβε ότι πάω να την πιάσω, την κοπάνησε κι ακόμα την ψάχνουμε!

Δεν ξέρω αν, τελικά, θα καταφέρω να επιστρέψω στη Λαμία.Ίσως βγάλω το χειμώνα στην Πρέβεζα... γιατί χωρίς όλη την οικογένεια, Λαμία δεν έχει!
Τώρα σας αφήνω, γιατί ακόμα έχω ελπίδες ότι θα επιστρέψει η Τζου-τζού...
Τα πράγματα είναι φορτωμένα στο αυτοκίνητο, αλλά χωρίς Τζου-τζού... δεν ξεκινάμε!

Αγγέλα Μπαρτσιώκα