Θρήνος στη Φθιώτιδα για τον Παραολυμπιονίκη Χρήστο Αγγουράκη

Ένας άνθρωπος που συνδύασε το όνομα του με το Παραολυμπιακό κίνημα κατακτώντας τέσσερα μετάλλια και δύο παγκόσμια ρεκόρ…

Ο άνθρωπος που αποτέλεσε σύμβολο του Παραολυμπιακού κινήματος στη χώρα μας ο Χρήστος Αγγουράκης έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.

Γεννήθηκε το 1952 στο Ηράκλειο, η καταγωγή όμως της μητέρας του ήταν από τον Πύργο Υπάτης, τον οποίο επισκέπτονταν αρκετά συχνά.

«Το Παραολυμπιακό κίνημα από σήμερα είναι σημαντικά φτωχότερο μετά από την απώλεια του παραολυμπιονίκη Χρήστου Αγγουράκη.

Ο Χρήστος Αγγουράκης αποτελεί ιστορική μορφή για το Παραολυμπιακό κίνημα με μακριά αθλητική πορεία αλλά και σημαντική προσφορά από διοικητικές θέσεις.

Ο Χρήστος με το ήθος του και την πληθωρική του προσωπικότητα εκτός από σπουδαίος αθλητής υπήρξε σεβαστός συνάδελφος στην Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και καλός φίλος. Ο χαμός του μας προξενεί βαθιά λύπη και το κενό του θα είναι δυσαναπλήρωτο», δήλωσε η Πρόεδρος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες Ιωάννα Καρυοφύλλη.

Θρήνος και στον Πύργο Υπάτης, όπου ο Χρήστος Αγγουράκης είχε κάνει πολλούς φίλους, από τις επισκέψεις στο πατρικό του.

Ποιος ήταν ο Χρήστος Αγγουράκης

Επρόκειτο για έναν άνθρωπο που ξεχώριζε για τη δύναμη της θέλησής του, αποτελώντας πρότυπο για τα άτομα με αναπηρία και όχι μόνο.

Έμεινε ανάπηρος (τετραπληγία) μετά από ατύχημα. Το 1976 ήταν ένας από τους τρεις αθλητές που πήραν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορόντο, στην πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς. Μετά την πρώτη συμμετοχή συνέχισε με επιτυχία την αθλητική του καριέρα συμμετέχοντας σε παγκόσμια πρωταθλήματα και σε όλους τους Παραολυμπιακούς Αγώνες ως το 2004 (Τορόντο, Άρνεμ, Σεούλ, Βαρκελώνη, Ατλάντα, Σίδνεϊ, Αθήνα).

Στην πολυετή Παραολυμπιακή καριέρα του κατέκτησε στον ακοντισμό ένα αργυρό μετάλλιο το 1992 και ένα χάλκινο το 1988 και στη σφαιροβολία δύο χάλκινα το 1992 και το 2004 στην Αθήνα. Στο βιογραφικό του έχει και δύο Παγκόσμια ρεκόρ στον ακοντισμό.

Ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 2005 αναδείχθηκε καλύτερος Έλληνας αθλητής με αναπηρία στη ψηφοφορία των αθλητικών συντακτών (ΠΣΑΤ), ενώ το Κλειστό Γυμναστήριο Χαϊδαρίου φέρει το όνομά του.